سرویس جهان مشرق - راشاتودی در گزارشی به قلم دامیان ویلسون روزنامه‌نگار انگلیسی و مشاور ویژه ارتباطات سیاسی در انگلیس و اتحادیه اروپا نوشت: در شرایطی که مردم وحشت‌زده افغانستان به دنبال فرار از دست طالبان هستند، اریک پرینس تروریست بدنام و میلیاردر عضو سابق یگان ویژه نیروی دریایی آمریکا (Navy SEAL) ظاهراً از هر نفر ۶۵۰۰ دلار می‌گیرد و آنها را با پروازهای خصوصی فراری می‌دهد.

اریک پرینس در حال سرکیسه کردن مردم درمانده افغانستان است

پیام برای کسانی که در کابل گیر افتاده‌اند، واضح و شفاف است: اگر به دنبال فرار هستید، همین حالا و قبل از آنکه خیلی دیر شود، سوار هواپیما شوید. احساس فوریت نهفته در پیام مزبور خوشایند اریک پرینس پیمانکار تروریست و بدنام شرکت «بلک واتر» (نام فعلی «آکادمی») آمده است.

طبق گزارشات خبری، او از مسافران درمانده و وحشت‌زده ۶۵۰۰ دلار می‌گیرد تا آنها را به فرودگاه کابل ببرد و با هواپیما آنها را از آنجا خارج کند. اگر آنها در خانه‌هایشان گیر افتاده باشند و نیازمند انتقال ایمن به فرودگاه باشند، قیمت بالاتر می‌رود. به هر حال، او که خیریه راه نینداخته است. راه‌اندازی خیریه کار آدم‌های درست و خیر است.

پرینس دوست دارد از مصیبت دیگران پول دربیاورد

واژه «خیریه» و نام اریک پرینس غالباً در یک جمله نمی‌گنجند. بنیانگذار شرکت «بلک واتر» که زمانی بزرگ‌ترین پیمانکار نظامی خصوصی دنیا محسوب می‌شد، همه فکر و ذکرش فقط پول است و برای اینکه به ثروت عظیمی که به ارث برده بیشتر بیفزاید، راه معامله‌گری در فلاکت‌بارترین وضعیت اقتصادی را در پیش گرفته که همانا جنگ است.

«بلک واتر» شرکت امنیتی و نظامی تاسیس شده در سال ۱۹۹۷ که نامش در پی تجاوز ارتش آمریکا به عراق و افغانستان به عنوان ارتشی از مزدوران اجاره‌ای جنایتکار مطرح شد، بار دیگر با رسوایی بزرگ افشای مداخله و ایفای نقش در ناآرامی در سایر کشورها مواجه شده است.شرکت بلک واتر که پس از افشای جنایت‌های جنگی و کشتار غیرنظامیان در عراق به موازات سایر رسوایی هایش تغییر نام داد، موفق به ادامه حیات با نام نخست خود نشد. از این رو «اریک پرینس» موسس و رئیس این شرکت در سال ۲۰۱۴ شرکت «گروه خدماتی فرانتیر» -شرکت پیمانکار نظامی در هنگ کنگ - را راه اندازی کرده و در این قالب به فعالیت‌های خرابکارانه خود ادامه داد.

پرینس اکنون دیگر مدیر ارشد اجرایی شرکتی که با سرمایه اولیه‌ای که از پدر میلیاردرش ادگار به ارث برده بود، راه‌اندازی کرد نیست. پدرش در سال ۱۹۹۵ از دنیا رفت. به نظر می‌رسد او هنوز هم دوست دارد از مصیبت دیگران پول دربیاورد. او مصمم بود افغانستان را بدوشد.

دفاع پرینس از جنایت‌ها خود

در ادامه این گزارش آمده است: پرینس تصمیم داشت بخشی از امور را در دست گیرد و به همین خاطر، پیشنهاد کرد که چند هزار نیروی پیمانی خصوصی ــ البته نیروهای پیمانی خودش ــ به جای نیروهای آمریکایی به منظور حل‌وفصل مسئله طالبان به افغانستان اعزام شوند، اما وقتی هیچکس پیشنهادش را جدی نگرفت، به جای آن پیشنهاد کرد که رئیس‌جمهور ترامپ یک مسئول با حمایت یک ارتش خصوصی ــ البته نیروهای خصوصی پرینس ــ در آنجا منصوب کند، درست مثل کاری که کمپانی هند شرقی و ارتش‌های ریاست جمهوری آن طی سال‌های استعمار صورت داده بودند.

البته، پرینس که سابقاً عضو یگان ویژه نیروی دریایی آمریکا بوده است، هیچ عیب و ایرادی در طرح‌های خود نمی‌بیند. او برداشت خودش را از دنیا دارد. هنگامی که پرینس را در برابر کمیته نظارت و اصلاح دولتی مجلس نمایندگان آمریکا به مزدوری متهم کردند، او آزرده‌خاطر شد و در پاسخ گفت: «مزدور طبق تعریف فرهنگ لغت آکسفورد به معنی یک سرباز حرفه‌ای است که برای یک دولت خارجی کار می‌کند. ما دارای نیروهای آمریکایی هستیم که برای آمریکا کار می‌کنند و از آمریکایی‌ها محافظت می‌کنند.»

حمایت ترامپ از تروریست‌های بلک واتر

این نویسنده انگلیسی با انتقاد از اریک پرینس نوشت: عذر می‌خواهم، اسمش را هرچه که دوست دارید بگذارید، اما واقعیت آن است که خط کاری پرینس چیزی نیست که همگان بپسندند.

در سال ۲۰۰۷ که پرینس رئیس شرکت بلک واتر بود، گروهی از نیروهای پیمانی این شرکت که در عراق برای دولت آمریکا کار می‌کردند، با مسلسل، نارنجک‌انداز، و تک‌تیرانداز بر روی جمعیتی از مردم غیرمسلح در میدانی واقع در بغداد آتش گشودند. در جریان حمله مذکور که به قتل‌عام میدان نسور معروف شد، حداقل ۱۴ غیرنظامی عراقی (۱۷ نفر طبق گفته مقامات عراق) از جمله دو کودک کشته و تعداد بیشتری زخمی شدند.

پس از یک نبرد حقوقی سخت و دشوار، وزارت دادگستری آمریکا در نهایت موفق شد چهار نفر از نیروهای پیمانی مزبور را در سال ۲۰۱۴ در دادگاه محکوم کند و آنها به خاطر ارتکاب قتل غیرعمد مجرم شناخته شدند. اما اینها همه عملاً بی‌فایده بود، چرا که رئیس‌جمهور ترامپ ماه دسامبر همان سال چهار فرد دخیل در قتل‌عام را عفو کرد.

تغییر نام بلک واتر به دلیل رسوایی‌های گسترده

پرینس در آن مقطع گفت که پرونده به شدت سیاسی شده و اینکه «چپی‌های مخالف جنگ در جنگ ویتنام به سراغ نیروهای نظامی رفتند و اینبار به سراغ نیروهای پیمانی آمده‌اند» و اگر نیروهای پیمانی یونیفرم نظامی آمریکا را بر تن داشتند، هیچگاه محاکمه نمی‌شدند.

شاید اینگونه باشد، اما چنین چیزی بدان معنا نیست که آنها حق داشتند بی‌محابا بر روی غیرنظامیان بی‌گناه آتش بگشایند و بلک واتر در جریان آن واقعه به‌قدری بدنام شد که هیچگاه واقعاً نتوانست کمر راست کند و در این راستا حتی نامش را به «آکادمی» تغییر داد.

اریک پرینس به هرج‌ومرج در افغانستان دامن می‌زند

راشاتودی در پایان می‌نویسد: پرینس یک کاسب است که نه در اتاق هیئت‌رئیسه، بلکه در میدان نبرد فعالیت می‌کند، جایی که ترس، هرج‌ومرج، و مرگ فرصت‌های بیشماری برای پول درآوردن در اختیار افراد بی‌اعتنا به اصول اخلاقی قرار می‌دهد. او به مصیبت دامن می‌زند. واقعیت تلخ آن است که او همیشه مشتریانی دارد و فعالیت‌هایش در کابل به وضوح چنین چیزی را نشان می‌دهند.

در پایان ذکر این نکته ضروری به نظر می‌رسد که فعالیت شرکت‌های امنیتی نظیر بلک واتر در مناطقی که مستعد تنش بوده و با نقض حقوق بشر مواجه هستند، موید سیاست‌های همدلانه این شرکت با دولت آمریکا در راستای سوءاستفاده از شرایطی است که در آن فعالیت گروه‌های حقوق بشری با موانع بسیاری مواجه است.