به گزارش مشرق به نقل از مهر، امیرحسین علم‌الهدی کارشناس امور پخش و اکران سینما، در ارتباط با رکود گیشه سینماها در بهار 91 گفت: این شرایط قابل پیش‌بینی بود به هر حال جشنواره سی‌ام فیلم فجر نوید رکود جدی برای سینمای ایران داشت. مجموعه فیلم‌ها این موضوع را نشان می‌داد که برای مخاطب ساخته نشده و بیشتر آثار سفارشی هستند.

وی افزود: همچنین از طرف دیگر اتفاقات اخیر در شورای صنفی نمایش و همچنین مجموعه اتفاقات اکران نوروزی یکی دیگر از عواملی بود که در شرایط کنونی گیشه‌های سینما تاثیر گذاشته و نمی‌توان گفت که بی‌تاثیر بوده است.
 
علم‌الهدی ادامه داد: اتفاق دیگر بالا بردن قیمت بلیت‌های سینماست. وقتی عنوان می‌کنیم شورای صنفی نمایش و وزارت ارشاد باید تحلیل‌های خود را مبتنی‌بر واقعیت بیان کنند ما را متهم به سیاه‌نمایی می‌کنند. ما عنوان کردیم افزایش بلیت مساوی با خودزنی سینمای ایران است.
 
وی تاکید کرد: فیلم‌های سفارشی که فاقد مخاطب هستند نباید با افزایش قیمت بلیت اکران شوند، همان‌طور که بازاری‌ها جنس‌هایی را که در انبارهایشان مانده و فروش نمی‌رود را با افزایش قیمت وارد بازار نمی‌کنند! زیرا معتقدند این کار یک خودزنی است بلکه باید برای فروش این اجناس حتی کاهش قیمت نیز داشته باشند، مقوله سینما نیزهمین طور است.
 
علم‌الهدی افزود: سینمای ایران متاسفانه در چینش اکران نوروزی بسیار وحشتناک عمل کرد افزایش قیمت بلیت‌ها نیز این اثرات را دوچندان کرد. سینمای ایران دچار یک دایره بسته شده که مدام در حال تکرار مکررات است به طوری که پیش‌بینی می‌شود در سال 91 مخاطب ما بین 8 تا 9 میلیون نفر باشد!
 
وی عنوان کرد: در صورتی که در سال 89 ما 12 میلیون مخاطب و در سال 90 ، 14 میلیون مخاطب داشتیم و اگر پیش‌بینی ما در ارتباط با سال 91 درست باشد، با اینکه رقم پایینی است بازهم یک نگاه خوشبینانه است.
 
این کارشناس ادامه داد: مجموعه اتفاقات سیاسی در چند سال گذشته، حذف نخبگان از حوزه تولید، توزیع و پخش تولیدات سینمایی و نتیجه این سیاست‌گذاری‌ها خود را در سال 91 نشان می‌دهد. متاسفانه دولت و صنف‌ها هیچ برنامه‌ای برای مدیریت بحران فعلی ندارند. اگر هم کارشناسان برنامه ای در این ارتباط ارائه کنند توسط سیاستگذاران شنیده نخواهد شد.
 
وی تاکید کرد: با این شرایط سینما چاره‌ای ندارد که به روزمرگی بیافتد، متاسفانه ما در سال جاری 70 درصد ریزش مخاطب نسبت به بهار سال گذشته داشته‌ایم به طوری که اگر بخواهیم یک مقایسه انجام دهیم متوجه می‌شویم به طور نمونه فیلم "چک" و یا "روزهای زندگی" 20 سینما در اختیار دارند و هر سالن 400 صندلی؛ اگر این تعداد را ضرب در 5 هزار یا 4500 تومان قیمت بلیت کنیم به طور منطقی باید این آثار 180 میلیون فیلم فروش داشته باشد اما این فروش اخیراً به 9 میلیون تومان رسیده‌است!
 
علم‌الهدی افزود: اگر این رقم 9 میلیون تومانی را 180 میلیون تقسیم کنیم متوجه می‌شویم که این رقم کمتر از 5 درصد پتانسیل فروش این آثار است این موضوع در حد فاجعه است. وقتی به اکران یک فیلم درسینما نگاه می‌کنیم به طور میانگین متوجه می‌شویم که در یک روز جمعه فروش یک فیلم کمتر از 25 میلیون بوده‌است.
 
وی با اشاره به تولیدات سینمای ایران در سال اخیر گفت: متاسفانه فیلم‌های ساخته شده فاقد ارتباط مستقیم با مخاطب هستند از طرف دیگر شرایط اقتصادی حاکم بر مردم این اتفاقات را سخت‌تر کرده‌است. با این وجود اگر انتظار داشته باشیم با توجه به عدم برنامه‌ریزی‌ها برای مخاطب آنها وارد سالن شوند خیلی خوش‌باورانه است.
 
علم‌الهدی در ارتباط با برون رفت از این شرایط عنوان کرد: باید مجموعه‌ای از دغدغه‌مندان سینما در اسرع وقت با کمک دولت نشست‌هایی را برگزار کنند تا به راه‌حل‌های کوتاه مدت برای برون رفت از این شرایط دست یابیم تا به یک شکل اجرایی ما آنها را به حداقل‌ها برسانیم.
 
وی ادامه داد: من به بحث تولید وارد نمی‌شوم زیرا معتقدم نفس زنده ماندن سینما با حضور مخاطب معنا پیدا می‌کند اما وقتی در اکران مخاطب دیده نمی‌شود بهتر است سینما تبدیل به یک شبکه تلویزیونی شود. یک کانال تلویزیونی که مخاطب دارد یا خیر.
 
این کارشناس سینما عنوان کرد: در حوزه نمایش و توزیع سینماداران بازنده اصلی هستند، حوزه نمایش کاملا ورشکسته می‌شود زیرا تولیدکننده مشکلی ندارد ولی در حوزه توزیع و نمایش رونق پیدا کردن یک خیال واهی است. متاسفانه این جلسات که باید با حضور دغدغه‌مندان برگزار شود اتفاق نمی‌افتد و همه منتظر معجزه هستند در صورتی که خیلی وقت است که معجزه در سینمای ایران اتفاق نمی‌افتد. باید به فکر یک اتاق فکر برای دغدغه‌مندان سینما باشیم تا هر چه زودتر این شرایط توسط دلسوزان کمرنگ‌تر شود.