اين ژنراتور با فشار انگشت بر روي يك الكترود به اندازه تمبر كه با ويروسهاي مهندسي‌شده خاص پوشش داده شده، كار مي‌كند و در آن ويروسها به تبديل نيروي اين فشار به يك بار الكتريكي مي‌پردازند.
اين ژنراتور اولين دستگاهي است كه با جمع‌آوري خواص فیزوالکتریک از مواد بیولوژیکی به توليد الكتريسيته مي‌پردازد. فيروالكتريك به تجمع يك بار در يك جامد در واكنش به فضاي مكانيكي گفته مي‌شود.
اين دستاورد كه در مجله نيچر نانوتكنولوژي منتشر شده، مي‌تواند به توليد دستگاههاي كوچكي منجر شود كه انرژي الكتريكي را از لرزشهاي كارهاي روزانه مانند بسته‌شدن در يا بالا رفتن از پله‌ها جمع‌آوري مي‌كنند.
اين فناوري همچنين به شيوه آسانتري در ساخت دستگاههاي ريزالكترونيك اشاره دارد چرا كه ويروسها خود را در يك غشاي منظم چيده و ژنراتور را آماده كار مي‌سازد. چيدمان خودكار يكي از هدفهاي مهم در جهان كوچك و دقيق نانوفناوري به شمار مي‌رود.
تاثير فيزوالكتريك در سال 1880 كشف شده و از آن زمان در بلورها، سراميك، استخوان، پروتئين‌ها و دي‌ان‌اي شناسايي شده است. در حال حاضر فندكهاي برقي و برخي میکروسکوپ‌ها از آن استفاده مي‌كنند. اما مواد مورد استفاده در دستگاههاي فيزوالكتريك سمي بوده و كار با آنها بسيار سخت است كه كاربرد گسترده از اين فناوري را محدود مي‌كند.
از اين رو، اين دانشمندان از باكتري‌خوار M13 كه تنها به باكتريها حمله كرده و با انسان مهربان است، استفاده كردند. اين ماده به دليل خاصيت ويروسي آن خود را طي چند ساعت به چندين ميليون تكثير كرده تا هميشه يك منبع پايدار از آن وجود داشته باشد. مهندسي ژنتيك بر روي اين ويروسها آسان بوده و چينش خودكار آنها در غشاهاي منظم كار با آنها را بسيار راحت مي‌كند.
اين دانشمندان اكنون در حال كار بر روي شيوه‌هايي براي ارتقاي سيستم خود هستند. از آنجايي كه ابزارهاي بيوفناوري، توليد در مقياس زياد ويروسهاي اصلاح شده ژنتيكي را ممكن مي‌سازد، مواد فيزوالكتريك مبتني بر ويروس مي‌توانند به ارائه يك راه حل ساده براي دستگاههاي ريز الكترونيكي در آينده بپردازند.
