به گزارش مشرق به نقل از ایسنا، اين نانوبلورهاي خورشيدي حدود چهار نانومتر است كه مي‌توان 250 ميليارد از آنها را بر روي نوك سوزن جاي داد.
ساخت اين سلولهاي مايع ارزان‌تر از سلولهاي خورشيدي ويفر سيليكون تك بلوري بوده؛ اما از بهره‌وري آن براي تبديل نور خورشيد به برق برخوردار نيست.
اين محققان توانسته‌اند يك مايع ثابت توليد كنند كه قادر به انتقال برق نيز هست. همچنين با يك فرايند دماي نسبتا پايين مي‌توان از اين شيوه براي چاپ سلولهاي خورشيدي بر روي پلاستيك به جاي شيشه و بدون نگراني در مورد ذوب آنها استفاده كرد كه منجر به ايجاد صفحات خورشيدي منعطف با قابليت شكل دادن در هر منطقه خواهد شد.
اين محققان در ادامه پژوهش خود قصد دارند بر روي نانوبلورهايي از موادي غير از کادمیوم استفاده كنند كه به دليل سمي بودن آن با محدوديت كاربري روبه‌روست.
تيمهاي ديگري نيز بر روي فناوريهاي مشابه كار كرده و از جمله محققان دانشگاه نوتردام از نقاط كوانتومي براي ساخت رنگهاي خورشيدي با قابليت جذب انرژي و هدايت برق استفاده كرده‌اند. اگرچه آنها نيز هنوز در مراحل آزمايش قرار دارند.
