به گزارش خبرنگار ورزشي مشرق، محمدرضا کردي در گفت‌وگو با ايسنا، با اشاره به اين که کشورهاي دنيا براي حضور در رشته‌هاي مختلف و رقابت‌هاي مهم تلاش مي‌کنند اظهار کرد: اين در حاليست که ما زمان را از دست داده‌ايم. با اختلافات و مسايل پيش آمده بين سازمان و کميته ملي المپيک فرصت سوزي کرده‌ايم. بعد از بازيهاي المپيک پکن کميته نظارت ستاد تدارکاتي بازيهاي المپيک با محوريت کميته علمي گزارشي جامع از وضعيت رشته‌هاي مختلف حاضر در آن بازي‌ها ارائه داد. اشکالات را بررسي کرده و نقاط ضعف و علت عدم موفقيت ايران را توضيح داد، اما متاسفانه نتايج اين گزارش رها شده و کسي آن را پيگيري نکرد. اين استاد دانشگاه تغيير و تحولات ورزش را آفتي دانست که بخش‌هاي مختلف کشور را تحت تاثير قرار مي‌دهد: آمدن افراد ناآشنا به کار باعث شد که تلاش جدي براي رفع مشکلات صورت نگيرد. مشکل اينجاست که نمي‌خواهند مسايل علمي در فرآيند عملياتي ورزش وارد شود. زماني که ما در ورزش مسوليت اجرايي داشتيم تلاش کرديم که بدنه علمي را به اجرايي نزديک کنيم. اين در حاليست که اکنون توجهي به مسايل علمي نمي‌شود و با توجه به شناختي که از افراد مختلف دارم اصلا انتظار کار علمي از آنها نمي‌رود.
کردي به اختلافات حاکم در ورزش اشاره کرد و گفت: گاه اين اختلافات به طرز بچه‌گانه‌اي مطرح مي‌شود. بعضي از تيترهايي که از سخنان مسوولان در رسانه‌ها منتشر مي‌شود واقعا آدم را اذيت مي‌کند. اينها براي ورزش کشور سم است. بايد تمام اين مسايل کنار گذاشته شود، اين در حاليست که ما دو سال بعد از المپيک را رها کرده‌ايم و حالا مي‌خواهيم معجزه کنيم. اين افرادي که دنبال کسب عنوان چهارمي در گوانگجو بودند نمي‌دانم چه فکري داشتند و با چه امکانات و چه افرادي مي‌خواستند به اين مقام برسند. رسيدن به چنين جايگاهي براي ايران حداقل به 10 سال زمان و کار نياز دارد. آن هم در شرايطي که همه همدل بوده و کار به کاردان سپرده شود. در غير اين صورت و اگر ايران به جايگاه خوبي در گوانگجو برسد پس زحمات کشورهايي که سال‌ها کار علمي کرده‌اند چه مي‌شود. بايد با مردم صادق بود. ما اين حرف‌هاي تکراري را سالهاست که بر زبان مي‌آوريم، اما کسي به آنها گوش نمي‌دهد. اينها هيچ گاه نمي‌گويند که افرادي که اين حرف‌ها را مي‌زنند دلشان براي ورزش مي‌سوزد. مجموعه‌اي از افراد غيرمتخصص در راس امور قرار گرفته و حرف‌هاي دور از انتظار مي‌زنند.
وي در پاسخ به اين که مسوليت نتايج ايران در بازيهاي آسيايي به عهده کيست؟ تاکيد کرد: اگر در گوانگجو بر حسب اتفاقات مدال بگيريم همه مي‌گويند کار ما بود و اگر نتيجه خوبي کسب نکنيم همه به دنبال اين هستند که مسووليت را گردن ديگران بياندازند. در حالي که وظايف براي همه روشن است. هم سازمان و هم کميته ملي المپيک بايد پاسخگو باشند. کميته نقش حمايتي و تدارکاتي دارد و بايد مسايل مختلف مالي، فني و علمي را در نظر بگيرد. در بعد مديريتي نيز از آنجا که سازمان روساي فدراسيون‌ها را منصوب مي‌کند مسوليت دارد. چرا که هيچ بچه‌اي باور نمي‌کند که روساي فدراسيون‌ها از طريق انتخابات مشخص شوند و هيچ دوره‌اي نبوده که رييس سازمان کنار بنشيند و مجمع (بدون تاثير گيري از نظرات سازمان) رييس فدراسيون را انتخاب کند.
وي درباره مهمترين فعاليت‌هايي که بايد در مدت زمان باقيمانده تا بازيهاي آسيايي انجام گيرد، تاکيد کرد: در اين فاصله هيچ کاري نمي‌شود کرد. بايد ورزشکاران و مسوولين آرامش خود را حفظ کنند. فشار تمرينات را کم کرده و ورزشکاران را با مسايل بهداشتي، تغذيه‌اي و رواني آشنا کنيد. نمي‌خواهم منفي صحبت کنم. اصلا در اين زمان کسي حق منفي صحبت کردن ندارد، چون صحبت‌هاي نااميدکننده اثرات خود را مي‌گذارد، اما حق داريم که سوال بپرسيم. ولي پاسخگويي وجود ندارد. اگر سکوت کنيم پس وظيفه خبرنگار يا افرادي که مسايل را مي‌فهمند چيست؟
کردي کيفي سازي اعزام به گوانگجو را مثبت دانست و گفت: بايد شرايطي فراهم شود که افراد بي‌خودي به بازيهاي آسيايي نروند. من کيفي سازي را قبول دارم، اما بايد زمينه‌هايي ايجاد کنيم که تيم‌هاي بيشتري به شرايط کيفي برسند نه اينکه ورزشکاران را رها کنيم و هيچ نظارتي نداشته باشيم و هر کسي که خودش به سمت کيفيت رفت را اعزام کنيم. در هر صورت اعزام به رويداد مهمي چون المپيک يا بازيهاي آسيايي فقط براي کسب تجربه کار درستي به نظر نمي‌رسد.
اين استاد دانشگاه با اشاره به اتفاقاتي که براي سامان طهماسبي افتاد و همچنين خداحافظي مرادمحمدي و تاثيرگذاري اين خداحافظي بر نتايج احتمالي کاروان کشتي در گوانگجو تاکيد کرد: نمي‌دانم چرا قهرمانان به اين زودي کنار گذاشته مي‌شوند شايد شرايط را آشفته مي‌بينند و مي‌خواهند از اين مسايل دوري کنند. شايد دوست ندارند در آنچه پيش مي‌آيد سهيم باشند. بايد به طور جدي‌تر مسايل را بررسي کرد. روند روشني براي حمايت از ورزشکاران وجود ندارد. حتي پيش آمده که در يک رشته ورزشي با افراد مختلف دو مدال طلا گرفته‌اند اما به يک نفر آن قدر رسيده‌اند که خراب شده است اين چيزها ثبات ندارد و همه چيز به روابط بستگي دارد. در حالي که بايد بودجه براي پاداش ورزشکاران مدال آور در بازيهاي آسيايي و المپيک و جهاني مشخص و انگيزه براي همه يکسان باشد.
