به گزارش مشرق، مدارس فرسوده و تخریبی در مناطق مختلف کشور، امنیت معلمان و دانش‌آموزان را تهدید می‌کند. اگر چه بیشتر مردم تصور می‌کنند، این مدارس در مناطق روستایی یا دور دست قرار دارند اما اوضاع اینگونه نیست و در تهران هم مدارس فرسوده‌ای هستند که به دلیل کمبود فضای آموزشی همچنان پذیرای دانش‌آموزان هستند در حالیکه استانداردهای لازم برای تأمین امنیت دانش‌آموزان را ندارند.

اگر چرخی در شهر تهران بزنیم، روی تابلوی برخی مدارس سال تأسیس آنها مشاهده می‌شود که به دهه ۳۰ یا ۴۰ مربوط است و اتفاقاً این دست از مدارس سهم بیشتری در میان مدارس پایتخت دارند مدارسی با بنایی با سن بیشتر از والدین دانش‌آموزان و معلمان.

مدارس غیرمقاوم حتی در برابر طوفان

آذر سال ۹۴ بود که عباسعلی باقری مدیرکل وقت آموزش و پرورش شهر تهران گفت: سال ۹۴ و در طوفان شدیدی که در سطح شهر تهران رخ داد، شاهد بودیم که دیوار برخی از مدارس پایتخت ریزش کرد و شیروانی تعدادی از مدارس به طور کامل کنده شد. اکنون نیز تعداد قابل توجهی مدرسه در شهر تهران وجود دارد که نا ایمن بوده و حتی خطراتی را برای دانش آموزان به همراه دارند.

مدیرکل آموزش و پرورش شهر تهران با اشاره به فرسوده بودن بیش از ۷۰۰ مدرسه در شهر تهران اظهار کرد: مدارسی که در بافت فرسوده واقع شدهاند حتی توان مقابله با طوفان را نیز نداشته و مشخص نیست که اگر زلزله‌ای در شهر تهران رخ دهد، چه بر سر این مدارس خواهد آمد. برخی از مدارس فعال در شهر تهران وسعت لازم برای یک مدرسه را نداشته و دانشآموزان نمی‌توانند در ایامی مانند زنگ‌های تفریح از امکانات مدارس به خوبی بهره‌مند شوند.

نظرات او می‌تواند به روشنی وضعیت بخش زیادی از مدارس پایتخت را ترسیم کند، مدارسی که میزبان تعداد زیادی از دانش‌آموزان کشور هستند اما بدون داشتن حداقل استانداردها.

وضعیت مدارس فرسوده پایتخت آن هم با عمر بیش از ۵۰ سال از نگاه اعضای شورای شهر هم دور نمانده است. محسن هاشمی رئیس شورای شهر تهران دی ماه سال گذشته از صدور دستور قضایی برای تخریب ۵۰ مدرسه فرسوده و ناایمن در پایتخت خبر داد و گفت: ۵۰ حکم قضائی برای قلع و قمع مدارس ناایمن و فرسوده و ساخت مدارس جدید به جای آن‌ها صادر شده است که نشان از جدی بودن مسئله ناایمن بودن بسیاری در مدارس ما که فرزندان و آینده‌سازان این کشور در آن‌ها بخش زیادی از روز خود را سپری می‌کنند، دارد.

بیشترین مدارس فرسوده برای تهران، سیستان و خراسان رضوی

اگر بخواهیم در یک نگاه کلی وضعیت مدارس فرسوده کشور را رصد کنیم، ۳۰ درصد مدارس کشور نیازمند تخریب، بازسازی و مقاوم‌سازی هستند که پراکندگی آن در برخی نقاط بیشتر و در برخی نقاط کمتر است. بیشترین میزان این مدارس یعنی حدود ۳۵ درصد متعلق به تهران، سیستان و بلوچستان و خراسان رضوی و کمترین آن متعلق به استان‌های یزد و ایلام است. بیشترین مدارس تخریبی متعلق به شمال تهران است و استان تهران کمترین سرانه آموزشی را دارد.

در ذیل تصاویر هنرستان «شهید سروندی» واقع در منطقه ۱۲ پایتخت را مشاهده می‌کنید که عمری بیش از ۷۰ سال دارد.

این مدرسه ۷۰ سال است به آموزش و پرورش تحویل داده شده است و ۲۵۰ دانش‌آموز در آنجا تحصیل می‌کنند و در حالیکه تقاضای ثبت نام زیادی دارند اما  با احتیاط ثبت‌نام می‌کنند.

در ادامه هم تصاویری از وضعیت برخی مدارس سیستان و بلوچستان را مشاهده می‌کنید که از سوی اهالی آنجا منتشر شده است.

درباره این تصویر، مردم منطقه می‌گویند: هنوز در سیستان و بلوچستان دانش‌آموزانی هستند که کلاسهای درسشان زیر سایه درخت یا هر جا که سایه‌ای ببینند برگزار می‌شود، قبلاً کلاس کپری داشتند اما همین اندک داشته‌ را هم از آنها گرفتند؛ به گفته آنها قرار است برای این بچه‌ها مدرسه‌ای ساخته شود تا دیگر مجبور نباشند روی خاک و سنگ درس بخوانند.

البته تصاویر و فیلم‌های بسیاری از وضعیت نامناسب مدارس فرسوده کشور وجود دارد که در این گزارش نمی‌توان به تفصیل به تمام آنها اشاره کرد.

در بحث بودجه لازم برای ساخت مدارس، مهراله رخشانی‌مهر رئیس سازمان نوسازی مدارس می‌گوید: این عدد کم است. اما اجازه بدهید بحث را از منظر دیگر دنبال کنیم؛ اینکه موضوع مدرسه‌سازی یک جریان است و این را برنمی‌تابد که بگوییم تا چه زمانی دیگر مدرسه تخریبی در کشور نداریم، چون همه مدارس در یک تاریخ ساخته نشده‌اند که همه در یک زمان فرسوده و نیازمند بازسازی بشوند.

دستاورد طرح آجر به آجر چه بود؟

به تازگی نیز سازمان نوسازی مدارس با هدف جمع‌آوری کمک‌های خرد برای مدرسه‌سازی، طرح آجر به آجر را اجرایی کرده است که هر ایرانی می‌تواند با مبلغ دلخواه خود در عرصه مدرسه‌سازی مشارکت کنند.

حالا حداقل انتظار از مسئولان این سازمان، انتشار گزارشی کامل از دستاوردهای طرح آجر به آجر، میزان هزینه‌های انجام شده برای معرفی این طرح و در مقابل شیوه هزینه‌کرد کمک‌های جمع آوری شده است (موضوعی که در راهکار ۱-۲۰ سند تحول بنیادین با عنوان  مدیریت بهینه منابع و مصارف و شفاف‌سازی عملکرد مالی نظام تعلیم و تربیت رسمی عمومی به آن اشاره شده است.) تا برای افکار عمومی جامعه هم به خوبی مشخص شود دستاورد چنین طرح‌هایی برای دانش‌آموزانی که زیر سقف لرزان مدارس فرسوده مشغول به تحصیل هستند، چیست؟ انتشار گزارش و آمارهای رسمی از نتایج این طرح می‌تواند به این ابهامات و سؤالات پاسخ دهد.