به گزارش مشرق به نقل از ایرنا، در آن فصل در حالی كه بازی رفت با دفاع همه جانبه و مطلق بازیكنان چلسی بدون گل به پایان رسیده بود، دو تیم در بازی برگشت در ورزشگاه استمفورد بریج با هم برای بازی برگشت روبرو شدند.
بارسلونا كه نخستین فصل حضور پپ گواردیولا را روی نیمكت خود تجربه می كرد، با بازی هایی رویایی و نتایجی درخشان چشم ها را به خود خیره كرده بود و بیشتر كارشناسان و فوتبال دوستان قهرمانی اروپا را حق این تیم می دانستند. اما آبی و اناری ها در نیمه نهایی به سد سختی خورده بودند و باید در لندن گلزنی می كردند.
گاس هیدینگ كه در بازی رفت به خوبی موفق شده بود بازی هجومی و شناور بارسلونا را كنترل كند برای تكرار آن سبك بازی برنامه ریزی كرده بود. این تقریبا همان راهی بود كه سال قبل از آن منچستریونایتد برای گذشتن از سد بارسلونا در نیمه نهایی رفته بود.
بازی طبق برنامه های مربی هلندی پیش رفت و شوت سنگین میشل اسین هم در دقیقه 9 چلسی را پیش انداخت. پس از این گل كاتالان ها هرچه تلاش كردند مثل بازی رفت و البته مثل دو بازی رفت و برگشت فصل قبل از آن مقابل منچستریونایتد به در بسته می خورد.
در میان حملات پر تعداد شاگردان گواردیولا این فرصت برای چلسی فراهم شد كه ضد حملات خطرناك خود را روی دروازه ویكتور والدس طرح ریزی كند. این ضد حملات موقعیت های خطرناكی روی دروازه بارسا به وجود آورد اما تام هنینگ اووربو ناجی تیم گواردیولا شد.
تام هنینگ اووربو داور بازی بود. حداقل دو پنالتی محرز بازیكنان چلسی سوخت تا نتیجه یك بر صفر سنگین تر نشود و امیدهای بارسلونا از بین نرود.
با وجود اشتباهات داور همچنان دفاع بی نقص چلسی مانع از گلزنی حریف می شد و چیزی تا تكرار فینال منچستریونایتد و چلسی باقی نمانده بود كه آندرس اینیستا در دقیقه 93 با شوتی از بیرون محوطه جریمه كار ناتمام داور را تمام كرد.
بازی یك بر یك به پایان رسید و بارسلونا فینالیست شد. دیدیه دروگبا نتیجه بازی را 'تبانی كثیف' و ژوزه بوسینگوا داور را 'دزد' نامیدند تا یوفا هر دو را با جرایم سنگین نقره داغ كند.
هواداران چلسی هم بیكار ننشستند و ایمیل های تهدید آمیز زیادی برای داور بازی ارسال شد. ایمیل هایی كه اووربو می گوید هنوز هم ادامه دارد.
آن شكست برای بازیكنان چلسی هم فراموش نشدنی است در حدی كه فرانك لمپارد با تاكید بر این موضوع می گوید كه كار تمام نشده ای با بارسلونا دارند.
اما بازی های جنجالی این دو تیم به همین جا ختم نمی شود. بارسلونا و چلسی در فصل های 05-2004 و 06-2005 هر دو بار در یك هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا با هم روبرو شدند. در سال نخست چلسی و در سال دوم بارسا صعود كردند.
خوزه مورینیو سرمربی چلسی و فرانك رایكارد سرمربی بارسلونای آن زمان بودند. جنگ روانی مورینیو پیش و بعد ازبازی های هر دو سال مثل همیشه به راه بود. هواداران بارسا هم برای جبران رفتار مورینیو زمانی كه او به شهرشان وارد شد 'مترجم' را فریاد می زدند تا به او یادآوری كنند كه فوتبال را از كجا آغاز كرده است.
اخراج دل هورنو به دلیل خطای شدیدی كه روی لیونل مسی در بازی رفت سال دوم بهانه ای به دست آقای خاص داد تا پیروزی كاتالان ها را 'تقلب' بنامد. ظاهرا خاطره آن اخراج هم هنوز از ذهن مورینیو پاك نشده است كه همچنان بر حمایت داوران از بارسلونا تاكید دارد.
بازی خاطره انگیز دیگر چلسی و بارسلونا در فصل 2000-1999 انجام شد. بارسلونا كه با هدایت لوئیس فان خال یكی از تیم های قدرتمند اروپا محسوب می شد در یك هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا به استمفورد بریج رفت اما با ارائه یك بازی ضعیف و دور از انتظار شكست خورد.
در آن بازی ابتدا چلسی با گل های جان فرانكو زولا و توره آندره فلو (دو گل) با نتیجه سه بر صفر از حریف پیش افتاد و لوئیس فیگو در دقایق پایانی بازی موفق شد با تنها یك گل ، امید بارسلونا را برای بازی برگشت زنده نگه دارد.
در بازی برگشت بارسلونا به یك پیروزی دو بر صفر برای صعود نیاز داشت و حتی هواداران این تیم هم با كنار هم قرار دادن كاغذهایی كه در دست داشتند همین نتیجه را نشان می دادند. اما آبی و اناری ها فراتر از انتظار ظاهر شدند و به جای دو بار، پنج بار دروازه اد دی گوی را باز كردند و با پیروزی پنج بر یك قدرتمندانه به دور بعدی رفتند.
در مجموع این دو تیم 13 بار با هم مسابقه داده اند كه سهم بارسلونا پنج برد و سهم چلسی چهار برد بوده است.
چلسی که در فصل جاری در پیکارهای باشگاهی داخلی نتوانست به آنچه مد نظر مقامات تیم، بخصوص رومن آبراموویچ، مالک متمول و روسی برسد، در لیگ قهرمانان تا به اینجا چهره تیمی کاملا موفق را داشته است. این اتفاق خوشایند در حالی برای آبیهای استامفوردبریجی روی داده که حتی در نیمههای راه «آندره ویاس بواس» مربی جوان پرتغالی را به علت کسب نتایج ضعیف در رقابت های داخلی بخاطر اخراج از دست داد تا اکنون روبرتو دی ماتئو، مربی جوان ایتالیایی به عنوان مسئول موقت زمام امورش را در اختیار گیرد.
در مقابل میهمان انگلیسیها تیمی کوچک و کم اعتبار در دنیای فوتبال نیست. بلکه با وجود بارسلونا، دروگبا، لمپارد، تری، چک و ... خود را برابر حریفی می بینند که عنوان قهرمانی فصل گذشته این مسابقات را در اختیار دارد و به علت کلاس کاملا برتر و منحصر بفرد خود، الگوی تمام تیم های باشگاهی و حتی ملی سراسر جهان شده است.
مصاف این دو تیم فرصتی برای انتقام جویی لندنی ها است اما كاتالان ها در اندیشه فتح سه گانه ای دیگر هستند.
بارسلونا كه نخستین فصل حضور پپ گواردیولا را روی نیمكت خود تجربه می كرد، با بازی هایی رویایی و نتایجی درخشان چشم ها را به خود خیره كرده بود و بیشتر كارشناسان و فوتبال دوستان قهرمانی اروپا را حق این تیم می دانستند. اما آبی و اناری ها در نیمه نهایی به سد سختی خورده بودند و باید در لندن گلزنی می كردند.
گاس هیدینگ كه در بازی رفت به خوبی موفق شده بود بازی هجومی و شناور بارسلونا را كنترل كند برای تكرار آن سبك بازی برنامه ریزی كرده بود. این تقریبا همان راهی بود كه سال قبل از آن منچستریونایتد برای گذشتن از سد بارسلونا در نیمه نهایی رفته بود.
بازی طبق برنامه های مربی هلندی پیش رفت و شوت سنگین میشل اسین هم در دقیقه 9 چلسی را پیش انداخت. پس از این گل كاتالان ها هرچه تلاش كردند مثل بازی رفت و البته مثل دو بازی رفت و برگشت فصل قبل از آن مقابل منچستریونایتد به در بسته می خورد.
در میان حملات پر تعداد شاگردان گواردیولا این فرصت برای چلسی فراهم شد كه ضد حملات خطرناك خود را روی دروازه ویكتور والدس طرح ریزی كند. این ضد حملات موقعیت های خطرناكی روی دروازه بارسا به وجود آورد اما تام هنینگ اووربو ناجی تیم گواردیولا شد.
تام هنینگ اووربو داور بازی بود. حداقل دو پنالتی محرز بازیكنان چلسی سوخت تا نتیجه یك بر صفر سنگین تر نشود و امیدهای بارسلونا از بین نرود.
با وجود اشتباهات داور همچنان دفاع بی نقص چلسی مانع از گلزنی حریف می شد و چیزی تا تكرار فینال منچستریونایتد و چلسی باقی نمانده بود كه آندرس اینیستا در دقیقه 93 با شوتی از بیرون محوطه جریمه كار ناتمام داور را تمام كرد.
بازی یك بر یك به پایان رسید و بارسلونا فینالیست شد. دیدیه دروگبا نتیجه بازی را 'تبانی كثیف' و ژوزه بوسینگوا داور را 'دزد' نامیدند تا یوفا هر دو را با جرایم سنگین نقره داغ كند.
هواداران چلسی هم بیكار ننشستند و ایمیل های تهدید آمیز زیادی برای داور بازی ارسال شد. ایمیل هایی كه اووربو می گوید هنوز هم ادامه دارد.
آن شكست برای بازیكنان چلسی هم فراموش نشدنی است در حدی كه فرانك لمپارد با تاكید بر این موضوع می گوید كه كار تمام نشده ای با بارسلونا دارند.
اما بازی های جنجالی این دو تیم به همین جا ختم نمی شود. بارسلونا و چلسی در فصل های 05-2004 و 06-2005 هر دو بار در یك هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا با هم روبرو شدند. در سال نخست چلسی و در سال دوم بارسا صعود كردند.
خوزه مورینیو سرمربی چلسی و فرانك رایكارد سرمربی بارسلونای آن زمان بودند. جنگ روانی مورینیو پیش و بعد ازبازی های هر دو سال مثل همیشه به راه بود. هواداران بارسا هم برای جبران رفتار مورینیو زمانی كه او به شهرشان وارد شد 'مترجم' را فریاد می زدند تا به او یادآوری كنند كه فوتبال را از كجا آغاز كرده است.
اخراج دل هورنو به دلیل خطای شدیدی كه روی لیونل مسی در بازی رفت سال دوم بهانه ای به دست آقای خاص داد تا پیروزی كاتالان ها را 'تقلب' بنامد. ظاهرا خاطره آن اخراج هم هنوز از ذهن مورینیو پاك نشده است كه همچنان بر حمایت داوران از بارسلونا تاكید دارد.
بازی خاطره انگیز دیگر چلسی و بارسلونا در فصل 2000-1999 انجام شد. بارسلونا كه با هدایت لوئیس فان خال یكی از تیم های قدرتمند اروپا محسوب می شد در یك هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا به استمفورد بریج رفت اما با ارائه یك بازی ضعیف و دور از انتظار شكست خورد.
در آن بازی ابتدا چلسی با گل های جان فرانكو زولا و توره آندره فلو (دو گل) با نتیجه سه بر صفر از حریف پیش افتاد و لوئیس فیگو در دقایق پایانی بازی موفق شد با تنها یك گل ، امید بارسلونا را برای بازی برگشت زنده نگه دارد.
در بازی برگشت بارسلونا به یك پیروزی دو بر صفر برای صعود نیاز داشت و حتی هواداران این تیم هم با كنار هم قرار دادن كاغذهایی كه در دست داشتند همین نتیجه را نشان می دادند. اما آبی و اناری ها فراتر از انتظار ظاهر شدند و به جای دو بار، پنج بار دروازه اد دی گوی را باز كردند و با پیروزی پنج بر یك قدرتمندانه به دور بعدی رفتند.
در مجموع این دو تیم 13 بار با هم مسابقه داده اند كه سهم بارسلونا پنج برد و سهم چلسی چهار برد بوده است.
چلسی که در فصل جاری در پیکارهای باشگاهی داخلی نتوانست به آنچه مد نظر مقامات تیم، بخصوص رومن آبراموویچ، مالک متمول و روسی برسد، در لیگ قهرمانان تا به اینجا چهره تیمی کاملا موفق را داشته است. این اتفاق خوشایند در حالی برای آبیهای استامفوردبریجی روی داده که حتی در نیمههای راه «آندره ویاس بواس» مربی جوان پرتغالی را به علت کسب نتایج ضعیف در رقابت های داخلی بخاطر اخراج از دست داد تا اکنون روبرتو دی ماتئو، مربی جوان ایتالیایی به عنوان مسئول موقت زمام امورش را در اختیار گیرد.
در مقابل میهمان انگلیسیها تیمی کوچک و کم اعتبار در دنیای فوتبال نیست. بلکه با وجود بارسلونا، دروگبا، لمپارد، تری، چک و ... خود را برابر حریفی می بینند که عنوان قهرمانی فصل گذشته این مسابقات را در اختیار دارد و به علت کلاس کاملا برتر و منحصر بفرد خود، الگوی تمام تیم های باشگاهی و حتی ملی سراسر جهان شده است.
مصاف این دو تیم فرصتی برای انتقام جویی لندنی ها است اما كاتالان ها در اندیشه فتح سه گانه ای دیگر هستند.