به گزارش مشرق، همشهري آيه نوشت: به نظر مي‌رسد شهيد چمران اين نامه را براي يکي از دوستان خود در انجمن اسلامي دانشجويان آمريکا نوشته که البته هيچ وقت پست نشد.

اي دوست عزيزم:
به‌علت موقعيت خود و شرايطي که خواسته يا ناخواسته در آن غرق شده‌ام اکنون با همه طيف‌هاي مختلف مردم لبنان و رهبران آن از چپ و راست و با همه طيف هاي مختلف فلسطينيان و رهبران آن و با همه مردم بدبخت لبنان از شمالي‌ترين ده‌ها که هرمل و عکار باشد تا جنوبي‌ترين قريه‌هاي حدود اسرائيل که ناقوره و عيتاالشعب باشد... از ساکنان تل زعتر تا نبئه با همه و همه تماس دائم دارم.
از آنهايي نيستم که در قهوه‌خانه بنشينم و هنگام نوشيدن قهوه از آلام و دردهاي آوارگان و جنگ‌زدگان تل زعترو نبئه صحبت بکنم يا از راه روزنامه‌ها و راديو‌ها به دنيا چشم بگشايم...کاري که متاسفانه اکثر روشنفکران به آن گرفتارند. و حتي از آنها، کساني که به اين حوالي مي‌آيند باز به همان روش کسب اطلاع مي‌کنند.
من همه حقايق را با وجود خودم لمس مي‌نمايم و از شمال تا جنوب در همه ده‌ها با مردم زندگي مي‌کنم و ميان آنها به سر مي‌برم. با دردها و رنج‌ها و افکارآنها آشنا يم.دربيروت در همه مناطق با جنگندگان در صحنه‌هاي معرکه زندگي مي‌کنم. با آنها غذا مي‌خورم و زير انفجار بمب‌ها و رگبار مسلسل‌ها در محلشان مي‌خوابم. شهدا و مجروحين را به دوش مي‌کشم و هنگامي که گلوله به سمت‌ ما مي‌بارد فقط مساله شانس و قضا و قدر است.
با فلسطينيان نيز شب و روز سر و کار دارم و به علت شرايط و محل خود در ميان آنها زندگي مي‌کنم در اردوگاه هاي تعليماتي در جبهه‌هاي جنگ در مخيم ها هميشه با آنها در تماسم. با رهبران بزرگ مقاومت مثل عرفات و ابوجهاد ... و تا کادرهاي پايين و جنگندگان عادي مقاومت تماس دائم دارم و شايد تعجب کني که اگر بگويم طرح‌ها و نقشه‌هاي زيادي با حضور و مشورت رهبران مقاومت مشترکا اتخاذ مي‌کنيم و گاهي اخبار و تحليل‌هايي از خود مقاومت به رهبرانش گزارش مي‌دهم که مورد تعجب آنها مي‌شود. از طرز تفکر يکايک آنها و اختلاف داخليشان آگاهم.