به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون ویژه خود نوشت:
ارگان رسمي سازمان سيا جا زد آمريكا قدرت حمله به ايران را ندارد
ارگان رسمي سازمان سيا پس از ماه ها نقش آفريني در عمليات رواني موردنظر دولت آمريكا، اذعان كرد تهديد نظامي عليه ايران فراتر از بلوف نيست.
راديو فردا از جمله صدها رسانه اي است كه علي الدوام تلاش داشته با انتشار تحليل ها و گزارش هاي القايي، گزينه تهديد نظامي عليه ايران را معتبر و جدي نشان دهد. با اين حال وب سايت راديو فردا در تحليلي كه به اختلافات اپوزيسيون جمهوري اسلامي از جمله در زمينه موافقت يا مخالفت با حمله به ايران اختصاص داشت، تصريح كرد: هيچ كشور غربي برنامه اي براي حمله نظامي جهت سرنگوني رژيم ايران ندارد و معمولا اين مقامات جمهوري اسلامي هستند كه اين هدف را براي غربيان اعلام كرده اند [!؟] بنابراين ديدگاهي كه عكس گزاره فوق را تحت عنوان ليبيائيزه كردن ايران به كار گرفته، واقعيت را ناديده مي گيرد.[جالب اينجاست كه همين راديو پيش از اين بارها گزارش هاي القايي با موضوع احتمال ليبيايئزه كردن ايران از سوي آمريكا منتشر كرده بود كه هيچ كسي آن را جدي نگرفت.]
اين وبسايت مي افزايد: هيچ كشوري حتي در حال حاضر و حداقل تا يكسال آينده برنامه اي براي حمله به تاسيسات اتمي نيز ندارد. تا روشن شدن نتايج تحريم هاي خريد نفت و بانك مركزي براي مهار برنامه اتمي ايران نمي توان از حمله نظامي به عنوان يك احتمال قريب الوقوع سخن گفت. پس از تجربه پر خرج و پرهزينه حمله به عراق و افغانستان، دولت آمريكا و افكار عمومي اين كشور براي جنگي ديگر آمادگي ندارند. همچنين تا نوامبر 2012 و انتخابات رياست جمهوري در آمريكا ريسك جنگ براي دولت اوباما بالا و احتمال اقدام بدان پايين است. سخن از حمله نظامي اسرائيل نيز بيشتر به تحركاتي براي اعمال تحريم ها مي ماند تا اعلام زمان جنگ.
در ادامه اين تحليل خواندني آمده است: بيش از ده هزار غيرنظامي در سوريه كشته شده اند اما هنوز دول غربي نتوانسته اند با روسيه و چين بر سر كناره گيري دولت اسد به توافق برسند و قطعنامه شوراي امنيت توسط آن دو وتو مي شود. با توجه به شرايط ايران و به خواب رفتن جنبش سبز هيچ چشم اندازي براي مداخله نظامي براي برهم زدن توازن قوا در شرايط بحران سياسي به چشم نمي خورد. بدين ترتيب اصولا فرض نزديك بودن حمله نظامي و همسويي يا عدم همسويي اپوزيسيون با آن و بنا كردن بنيان تمايزگذاري در درون اپوزيسيون بر اين مبنا بي دليل و ناموجه است.
نويسنده اين تحليل (مجيد محمدي) كه از ترويج كنندگان علني «مزدوري» براي سازمان سيا به شمار مي رود، بدين ترتيب نتيجه گرفته كه نبايد اپوزيسيون را براساس مخالفت يا موافقت با حمله نظامي به ايران تقسيم بندي كرد. اين در حالي است كه پس از حمله ناتو به ليبي، طيفي از گروهك هاي ضدانقلاب نظير سلطنت طلبان، سازمان منافقين و برخي عناصر سابقا مدعي اصلاح طلبي ارتباطاتي با مقامات آمريكايي گرفته و خواستار حمله نظامي به ايران به شيوه ليبي شدند. گزارش اين ملاقات ها در مطبوعات غربي منتشر و از سوي برخي رسانه ها- از جمله بالاترين و راديو فردا و گويانيوز و...- برجسته سازي هم شد. حال اينكه اصل اين پيشنهاد، از سر بلاهت و خارج از عهده طرف آمريكايي بود و راديو فردا هم با 6 ماه تاخير و گنده گويي، بدان اقرار مي كند موضوع ديگري است.
نويسنده راديو فردا كه طي چند نوبت فروش اطلاعات و همكاري با دولت هاي غربي به ويژه آمريكا را شغلي «شرافتمندانه»! خوانده، بار ديگر در نوشته اخير خود از اپوزيسيون خواسته تا به دنبال هم پيمان در ميان دولت هاي غربي باشند و از اينكه حتي در اين ميان اپوزيسيون به آنها «همسو با بيگانه، ابزار دست امپرياليسم و ستون پنجم بيگانه» گفته شود، ابايي نداشته باشند. او البته به دلايل كاملا روشن، مزدوري و روابطه ارباب- نوكري را «هم پيماني» جا زده است.
گلوبال ريسرچ: آمريكا به جاي سند بهانه رو مي كند
يك رسانه معتبر آمريكايي اعلام كرد با وجود افزايش جاسوسي هاي سازمان سيا كوچك ترين نشانه اي مبني بر انحراف برنامه هسته اي ايران به سوي برنامه نظامي به دست نيامده و بنابراين مي توان نتيجه گرفت كه آمريكا با القاي نگراني درباره برنامه هسته اي ايران، مايل است هدف اصلي خود در زمينه معارضه با ايران را بپوشاند.
پايگاه اينترنتي گلوبال ريسرچ در گزارش خود نوشت: گسترش مراقبت هاي آمريكا نسبت به برنامه هسته اي ايران در 3 سال گذشته و به كارگيري صدها هواپيماي جاسوسي، هيچ نتيجه اي نداشته تا آمريكا با استفاده از آن بتواند ترس از جمهوري اسلامي به دليل توليد سلاح اتمي را توجيه كند.
اين گزارش مي افزايد: از زماني كه اوباما به رياست جمهوري رسيده، تعداد اعضاي سيا كه در بخش ايران كار مي كنند، از ده ها نفر به صدها نفر افزايش پيدا كرده است. پنتاگون و سيا تلاش مي كنند ثابت كنند كه ايران در پي رسيدن به توانايي توليد سلاح اتمي است، اما مدركي ارائه نكرده اند. اين نتيجه درخشاني است كه از گزارش هاي واشنگتن پست در روز 8 آوريل بدست آمده است. نه مقامات آمريكايي و نه خود روزنامه هيچ تلاشي براي ارائه مدارك نمي كنند. آنها در عوض از هواپيماي جاسوسي كه مي تواند صدها عمليات جاسوسي را انجام دهد و وارد حريم دفاعي ايران شود، مي نويسند و قابليت هايش را نشان مي دهند.
گلوبال ريسرچ افزود: بعبارت ديگر، مدركي دال بر وجود سلاح اتمي يا تلاش براي ساخت آن از سوي ايران وجود ندارد. همانطور كه ايران سال هاست اعلام مي كند.
اين رسانه آمريكايي سپس به گزارش واشنگتن استناد كرد: واشنگتن پست مي نويسد «هواپيماهاي جاسوسي سيا ده ها سايت اتمي را در اين كشور تحت نظر دارند و صدها بار قبل از سقوط يكي از اين هواپيماهاي بدون سرنشين در ايران، بر فراز تأسيسات اتمي ايران پرواز كرده اند. زير نظر گرفتن تأسيسات اتمي ايران بخشي از برنامه افزايش اطلاعات است كه در دولت بوش آغاز شد و تا كنون ادامه دارد.»
گلوبال ريسرچ از گزارش واشنگتن پست اين نتيجه را گرفت:
بدون توجه به اينكه وارد شدن به حريم هوايي ايران قانوني است يا نه، گزارش اين روزنامه نشان مي دهد اگر سازمان هاي جاسوسي آمريكا و كشورهاي غربي، كوچك ترين اثري از توليد سلاح اتمي در تأسيسات ايران پيدا مي كردند، خبر آن تيتر صفحه اول همه روزنامه هاي دنيا بود. اما اين كار را نكرده اند. تعداد زيادي از منابع اطلاعاتي آمريكا در سال 2007 اعلام كردند كه ايران برنامه توليد بمب اتمي ندارد.
اين پايگاه اينترنتي معتبر خاطرنشان مي كند: به نظر مي سد وراي همه اين ها ايران حق دارد از اورانيوم غني سازي شده در امور پزشكي مثل راديوگرافي استفاده كند. كارشناسان مي گويند براي توليد بمب اتمي، اين كشور بايد توانايي غني سازي اورانيوم 90 درصد را داشته باشد. چطور ممكن است اورانيوم 20 درصد معنايش توليد سلاح اتمي باشد؟
از همه اين گفته ها مي شود به اين نتيجه رسيد كه هدف واقعي آمريكا در مورد ايران چيست. موضوع اصلي براندازي و معارضه با ايران است و آمريكا با هشدار در مورد سلاح اتمي قصد دارد هدف اصلي خود را پنهان نگاه دارد.
هر كدام از اين ميتينگ ها زار و نزاري اپوزيسيون را داد مي زند
نشست گروهي از عناصر فراري در واشنگتن، ضمن اينكه باعث برخي مجادلات شد، سر درد دل درباره بحران اپوزيسيون را ميان محافل ضدانقلاب باز كرد.
عليرضا نوري زاده درگفت وگو با شهرام همايون مجري «كانال يك» گفته است: به خاطر اينكه بعضي ها شخصيت من را «كاريزماتيك» مي دانند، گفته بودند كه اگر نوري زاده در اين نشست حضور داشته باشد حاضر به شركت نيستند؛ چون با حضور نوري زاده جلسه اپوزيسيون به هم مي ريزد.»
وي افزود: «اين كنفرانس دو روزه با حضور اشخاصي از طيف هاي كومله، ماركسيست، اصلاح طلب ميانه رو و اصلاح طلب تندرو با موضوع هماهنگي ميان طيف هاي مختلف اپوزيسيون مقيم خارج برگزار شد. موارد مختلفي در اين جلسه مطرح شد؛ بعضي ها پروژه عبور از جمهوري اسلامي را خواهان بودند و اعتقاد به براندازي نظام موجود داشتند. اما عده ديگري كه از اصلاح طلبان ميانه رو بودند، قائل به باقي ماندن جمهوري اسلامي بودند و فقط اصلاحات جزئي را مطالبه مي كردند.»
وي همچنين به ترتيب دهندگان نشست گفت اگر آنها به كوته فكري هاي خودشان ادامه بدهند، عليه آن ها افشاگري مي كنم. من نمي دانم اين آدم ها وقتي اينطور كوته فكر هستند چطور مي خواهند ايران را نجات بدهند؟ به قول يكي از دوستان ما كه به اين آقايان گفته بود «اينقدر براي آزادي ايران عجله نداشته باشيد. يك كم صبر كنيد من كارهايم را در آمريكا انجام بدهم تا بتوانم با شما به ايران بيايم»!
حسن شريعتمداري از شركت كنندگان در نشست هم به بي بي سي گفت: برخي فكر مي كنند امكان همكاري بين جريان برانداز و كساني كه مي خواهند درون نظام اصلاحات كنند فراهم نيست. در ميان طرح هايي كه پيشنهاد شد، اصلاحات از درون نظام با كمترين استقبال حضار مواجه شد.
آرش غفوري نيز به بي بي سي گفته است: اگر مي دانستم نشست دنبال طرح هاي براندازانه است از اول شركت نمي كردم.
در اين ميان حسين باقرزاده عضو جدا شده سازمان منافقين معتقد است: اپوزيسيون دچار يك بحران است، بحران نمايندگي از طرف مردم ايران. البته مدعيان نمايندگي كم نيستند. حتي كساني هم تلاش كرده اند از راه دور (خارج كشور) شانس خود را بيازمايند و مردم را به حركت نمادين فرا بخوانند اما پاسخ چنداني نگرفته و انزواي بيشتر خود را به نمايش گذاشته اند.
وي در سايت «ايران امروز» نوشت: دستاورد نشست استكهلم و واشنگتن ديدار افرادي با ديدگاه هاي متضاد بود. [اما] براي بسياري كه در اين جلسات حضور ندارند سؤال منطقي پيش مي آيد مبني بر اينكه اينها چه كساني هستند و چه صلاحيتي براي شركت در آن داشته اند؟ به همين دليل اولين و عمومي ترين واكنش در برابر اين نشست ها، اعتراض و تخطئه و شايعه پردازي است. البته احتمالاً عوامل اطلاعاتي رژيم نيز در پخش اين بدگماني ها و تهمت زني ها و شايعه پراكني ها سهم كمي ندارند. ولي، نقد و اعتراض هاي منطقي و بي غرضانه به اين نشست ها و تركيب شركت كنندگان در آن ها نيز كم نبوده است.
«ايران امروز» در نوشته ديگري خاطرنشان كرد: اغلب نشست هاي ساليان اخير در خارج كشور جنجال آفرين و حاشيه ساز بوده اند. شايد به اين دليل كه، برخلاف شفاف مند بودن مالي/ هزينه اي و آشكار بودن و علنيت خبري/ رسانه اي در كنفرانس ها و همايش هاي برگزار شده توسط احزاب و سازمان هاي سياسي يا نهادها و مؤسسات مدني در كشورهاي اروپايي يا آمريكا، نسخه هاي مشابه چنين كنفرانس هايي كه در همين كشورها توسط ايرانيان (اپوزيسيون) برگزار مي شود، نه تنها شفاف نبوده بلكه همواره با برگزاري هر كنفرانس جديدي، انبوهي از ابهامات و سردرگمي هاي جديدتر برآنچه تا پيش از آن تلنبار شده بود، افزون مي شود.
اين ارزيابي ناظر به برخي گزارش هاي رسانه هاي وابسته به اپوزيسيون است كه از هدايت اطلاعاتي و مالي دو نشست واشنگتن و استكهلم توسط سرويس موساد و استخبارات عربستان سعودي خبر داده بودند.
ايران امروز با بيان اينكه «پرسش هاي روشن اما بي جواب وجود دارد» نوشت: نتيجه اين نشست ها و هزينه هاي مالي و ارتباطي صرف شده، به چه ميزان به كار مبارزه مي آيد و چه قدر مخاطب دارد؟ چه قدر به اپوزيسيون در خارج اعتبار مي بخشد؟ مروري اجمالي بر تجربه تلاش هايي از اين دست در يكي دو دهه اخير حاكي از آن است كه در برابر پرسش هاي مذكور، آن سان كه بتوان با نگاه به پشت سر گام هاي بعدي را با احساسي توأم با رضايتمندي و كامبيابي برداشت، پاسخ هاي مجاب كننده و مثبتي نمي توان يافت.
نويسنده همچنين خاطرنشان كرد: در طول سالهاي اخير بخش قابل تأملي از مجموعه مواضع و رويكردها و طرح ها و فراخوان هاي سياسي، به فاصله كوتاهي پس از ارائه به افكار عمومي به دليل عدم انطباق با شرايط واقعي و مؤلفه هاي عيني دست اندركار تكوين روندهاي جاري، رنگ باخته و بلاموضوع شده اند.
همين تكرار رنگ باختگي و بي ثمر و بي اثر ماندن مواضع و طرح ها به فاصله كوتاهي پس از دسترسي افكار عمومي به آنها، نه فقط باعث عميق تر شدن خندق بي اعتمادي در درون مجموعه هاي سياسي مي گردد، بلكه منجر به سلب مجدد اعتماد عمومي مي شود.
ارگان رسمي سازمان سيا جا زد آمريكا قدرت حمله به ايران را ندارد
ارگان رسمي سازمان سيا پس از ماه ها نقش آفريني در عمليات رواني موردنظر دولت آمريكا، اذعان كرد تهديد نظامي عليه ايران فراتر از بلوف نيست.
راديو فردا از جمله صدها رسانه اي است كه علي الدوام تلاش داشته با انتشار تحليل ها و گزارش هاي القايي، گزينه تهديد نظامي عليه ايران را معتبر و جدي نشان دهد. با اين حال وب سايت راديو فردا در تحليلي كه به اختلافات اپوزيسيون جمهوري اسلامي از جمله در زمينه موافقت يا مخالفت با حمله به ايران اختصاص داشت، تصريح كرد: هيچ كشور غربي برنامه اي براي حمله نظامي جهت سرنگوني رژيم ايران ندارد و معمولا اين مقامات جمهوري اسلامي هستند كه اين هدف را براي غربيان اعلام كرده اند [!؟] بنابراين ديدگاهي كه عكس گزاره فوق را تحت عنوان ليبيائيزه كردن ايران به كار گرفته، واقعيت را ناديده مي گيرد.[جالب اينجاست كه همين راديو پيش از اين بارها گزارش هاي القايي با موضوع احتمال ليبيايئزه كردن ايران از سوي آمريكا منتشر كرده بود كه هيچ كسي آن را جدي نگرفت.]
اين وبسايت مي افزايد: هيچ كشوري حتي در حال حاضر و حداقل تا يكسال آينده برنامه اي براي حمله به تاسيسات اتمي نيز ندارد. تا روشن شدن نتايج تحريم هاي خريد نفت و بانك مركزي براي مهار برنامه اتمي ايران نمي توان از حمله نظامي به عنوان يك احتمال قريب الوقوع سخن گفت. پس از تجربه پر خرج و پرهزينه حمله به عراق و افغانستان، دولت آمريكا و افكار عمومي اين كشور براي جنگي ديگر آمادگي ندارند. همچنين تا نوامبر 2012 و انتخابات رياست جمهوري در آمريكا ريسك جنگ براي دولت اوباما بالا و احتمال اقدام بدان پايين است. سخن از حمله نظامي اسرائيل نيز بيشتر به تحركاتي براي اعمال تحريم ها مي ماند تا اعلام زمان جنگ.
در ادامه اين تحليل خواندني آمده است: بيش از ده هزار غيرنظامي در سوريه كشته شده اند اما هنوز دول غربي نتوانسته اند با روسيه و چين بر سر كناره گيري دولت اسد به توافق برسند و قطعنامه شوراي امنيت توسط آن دو وتو مي شود. با توجه به شرايط ايران و به خواب رفتن جنبش سبز هيچ چشم اندازي براي مداخله نظامي براي برهم زدن توازن قوا در شرايط بحران سياسي به چشم نمي خورد. بدين ترتيب اصولا فرض نزديك بودن حمله نظامي و همسويي يا عدم همسويي اپوزيسيون با آن و بنا كردن بنيان تمايزگذاري در درون اپوزيسيون بر اين مبنا بي دليل و ناموجه است.
نويسنده اين تحليل (مجيد محمدي) كه از ترويج كنندگان علني «مزدوري» براي سازمان سيا به شمار مي رود، بدين ترتيب نتيجه گرفته كه نبايد اپوزيسيون را براساس مخالفت يا موافقت با حمله نظامي به ايران تقسيم بندي كرد. اين در حالي است كه پس از حمله ناتو به ليبي، طيفي از گروهك هاي ضدانقلاب نظير سلطنت طلبان، سازمان منافقين و برخي عناصر سابقا مدعي اصلاح طلبي ارتباطاتي با مقامات آمريكايي گرفته و خواستار حمله نظامي به ايران به شيوه ليبي شدند. گزارش اين ملاقات ها در مطبوعات غربي منتشر و از سوي برخي رسانه ها- از جمله بالاترين و راديو فردا و گويانيوز و...- برجسته سازي هم شد. حال اينكه اصل اين پيشنهاد، از سر بلاهت و خارج از عهده طرف آمريكايي بود و راديو فردا هم با 6 ماه تاخير و گنده گويي، بدان اقرار مي كند موضوع ديگري است.
نويسنده راديو فردا كه طي چند نوبت فروش اطلاعات و همكاري با دولت هاي غربي به ويژه آمريكا را شغلي «شرافتمندانه»! خوانده، بار ديگر در نوشته اخير خود از اپوزيسيون خواسته تا به دنبال هم پيمان در ميان دولت هاي غربي باشند و از اينكه حتي در اين ميان اپوزيسيون به آنها «همسو با بيگانه، ابزار دست امپرياليسم و ستون پنجم بيگانه» گفته شود، ابايي نداشته باشند. او البته به دلايل كاملا روشن، مزدوري و روابطه ارباب- نوكري را «هم پيماني» جا زده است.
گلوبال ريسرچ: آمريكا به جاي سند بهانه رو مي كند
يك رسانه معتبر آمريكايي اعلام كرد با وجود افزايش جاسوسي هاي سازمان سيا كوچك ترين نشانه اي مبني بر انحراف برنامه هسته اي ايران به سوي برنامه نظامي به دست نيامده و بنابراين مي توان نتيجه گرفت كه آمريكا با القاي نگراني درباره برنامه هسته اي ايران، مايل است هدف اصلي خود در زمينه معارضه با ايران را بپوشاند.
پايگاه اينترنتي گلوبال ريسرچ در گزارش خود نوشت: گسترش مراقبت هاي آمريكا نسبت به برنامه هسته اي ايران در 3 سال گذشته و به كارگيري صدها هواپيماي جاسوسي، هيچ نتيجه اي نداشته تا آمريكا با استفاده از آن بتواند ترس از جمهوري اسلامي به دليل توليد سلاح اتمي را توجيه كند.
اين گزارش مي افزايد: از زماني كه اوباما به رياست جمهوري رسيده، تعداد اعضاي سيا كه در بخش ايران كار مي كنند، از ده ها نفر به صدها نفر افزايش پيدا كرده است. پنتاگون و سيا تلاش مي كنند ثابت كنند كه ايران در پي رسيدن به توانايي توليد سلاح اتمي است، اما مدركي ارائه نكرده اند. اين نتيجه درخشاني است كه از گزارش هاي واشنگتن پست در روز 8 آوريل بدست آمده است. نه مقامات آمريكايي و نه خود روزنامه هيچ تلاشي براي ارائه مدارك نمي كنند. آنها در عوض از هواپيماي جاسوسي كه مي تواند صدها عمليات جاسوسي را انجام دهد و وارد حريم دفاعي ايران شود، مي نويسند و قابليت هايش را نشان مي دهند.
گلوبال ريسرچ افزود: بعبارت ديگر، مدركي دال بر وجود سلاح اتمي يا تلاش براي ساخت آن از سوي ايران وجود ندارد. همانطور كه ايران سال هاست اعلام مي كند.
اين رسانه آمريكايي سپس به گزارش واشنگتن استناد كرد: واشنگتن پست مي نويسد «هواپيماهاي جاسوسي سيا ده ها سايت اتمي را در اين كشور تحت نظر دارند و صدها بار قبل از سقوط يكي از اين هواپيماهاي بدون سرنشين در ايران، بر فراز تأسيسات اتمي ايران پرواز كرده اند. زير نظر گرفتن تأسيسات اتمي ايران بخشي از برنامه افزايش اطلاعات است كه در دولت بوش آغاز شد و تا كنون ادامه دارد.»
گلوبال ريسرچ از گزارش واشنگتن پست اين نتيجه را گرفت:
بدون توجه به اينكه وارد شدن به حريم هوايي ايران قانوني است يا نه، گزارش اين روزنامه نشان مي دهد اگر سازمان هاي جاسوسي آمريكا و كشورهاي غربي، كوچك ترين اثري از توليد سلاح اتمي در تأسيسات ايران پيدا مي كردند، خبر آن تيتر صفحه اول همه روزنامه هاي دنيا بود. اما اين كار را نكرده اند. تعداد زيادي از منابع اطلاعاتي آمريكا در سال 2007 اعلام كردند كه ايران برنامه توليد بمب اتمي ندارد.
اين پايگاه اينترنتي معتبر خاطرنشان مي كند: به نظر مي سد وراي همه اين ها ايران حق دارد از اورانيوم غني سازي شده در امور پزشكي مثل راديوگرافي استفاده كند. كارشناسان مي گويند براي توليد بمب اتمي، اين كشور بايد توانايي غني سازي اورانيوم 90 درصد را داشته باشد. چطور ممكن است اورانيوم 20 درصد معنايش توليد سلاح اتمي باشد؟
از همه اين گفته ها مي شود به اين نتيجه رسيد كه هدف واقعي آمريكا در مورد ايران چيست. موضوع اصلي براندازي و معارضه با ايران است و آمريكا با هشدار در مورد سلاح اتمي قصد دارد هدف اصلي خود را پنهان نگاه دارد.
هر كدام از اين ميتينگ ها زار و نزاري اپوزيسيون را داد مي زند
نشست گروهي از عناصر فراري در واشنگتن، ضمن اينكه باعث برخي مجادلات شد، سر درد دل درباره بحران اپوزيسيون را ميان محافل ضدانقلاب باز كرد.
عليرضا نوري زاده درگفت وگو با شهرام همايون مجري «كانال يك» گفته است: به خاطر اينكه بعضي ها شخصيت من را «كاريزماتيك» مي دانند، گفته بودند كه اگر نوري زاده در اين نشست حضور داشته باشد حاضر به شركت نيستند؛ چون با حضور نوري زاده جلسه اپوزيسيون به هم مي ريزد.»
وي افزود: «اين كنفرانس دو روزه با حضور اشخاصي از طيف هاي كومله، ماركسيست، اصلاح طلب ميانه رو و اصلاح طلب تندرو با موضوع هماهنگي ميان طيف هاي مختلف اپوزيسيون مقيم خارج برگزار شد. موارد مختلفي در اين جلسه مطرح شد؛ بعضي ها پروژه عبور از جمهوري اسلامي را خواهان بودند و اعتقاد به براندازي نظام موجود داشتند. اما عده ديگري كه از اصلاح طلبان ميانه رو بودند، قائل به باقي ماندن جمهوري اسلامي بودند و فقط اصلاحات جزئي را مطالبه مي كردند.»
وي همچنين به ترتيب دهندگان نشست گفت اگر آنها به كوته فكري هاي خودشان ادامه بدهند، عليه آن ها افشاگري مي كنم. من نمي دانم اين آدم ها وقتي اينطور كوته فكر هستند چطور مي خواهند ايران را نجات بدهند؟ به قول يكي از دوستان ما كه به اين آقايان گفته بود «اينقدر براي آزادي ايران عجله نداشته باشيد. يك كم صبر كنيد من كارهايم را در آمريكا انجام بدهم تا بتوانم با شما به ايران بيايم»!
حسن شريعتمداري از شركت كنندگان در نشست هم به بي بي سي گفت: برخي فكر مي كنند امكان همكاري بين جريان برانداز و كساني كه مي خواهند درون نظام اصلاحات كنند فراهم نيست. در ميان طرح هايي كه پيشنهاد شد، اصلاحات از درون نظام با كمترين استقبال حضار مواجه شد.
آرش غفوري نيز به بي بي سي گفته است: اگر مي دانستم نشست دنبال طرح هاي براندازانه است از اول شركت نمي كردم.
در اين ميان حسين باقرزاده عضو جدا شده سازمان منافقين معتقد است: اپوزيسيون دچار يك بحران است، بحران نمايندگي از طرف مردم ايران. البته مدعيان نمايندگي كم نيستند. حتي كساني هم تلاش كرده اند از راه دور (خارج كشور) شانس خود را بيازمايند و مردم را به حركت نمادين فرا بخوانند اما پاسخ چنداني نگرفته و انزواي بيشتر خود را به نمايش گذاشته اند.
وي در سايت «ايران امروز» نوشت: دستاورد نشست استكهلم و واشنگتن ديدار افرادي با ديدگاه هاي متضاد بود. [اما] براي بسياري كه در اين جلسات حضور ندارند سؤال منطقي پيش مي آيد مبني بر اينكه اينها چه كساني هستند و چه صلاحيتي براي شركت در آن داشته اند؟ به همين دليل اولين و عمومي ترين واكنش در برابر اين نشست ها، اعتراض و تخطئه و شايعه پردازي است. البته احتمالاً عوامل اطلاعاتي رژيم نيز در پخش اين بدگماني ها و تهمت زني ها و شايعه پراكني ها سهم كمي ندارند. ولي، نقد و اعتراض هاي منطقي و بي غرضانه به اين نشست ها و تركيب شركت كنندگان در آن ها نيز كم نبوده است.
«ايران امروز» در نوشته ديگري خاطرنشان كرد: اغلب نشست هاي ساليان اخير در خارج كشور جنجال آفرين و حاشيه ساز بوده اند. شايد به اين دليل كه، برخلاف شفاف مند بودن مالي/ هزينه اي و آشكار بودن و علنيت خبري/ رسانه اي در كنفرانس ها و همايش هاي برگزار شده توسط احزاب و سازمان هاي سياسي يا نهادها و مؤسسات مدني در كشورهاي اروپايي يا آمريكا، نسخه هاي مشابه چنين كنفرانس هايي كه در همين كشورها توسط ايرانيان (اپوزيسيون) برگزار مي شود، نه تنها شفاف نبوده بلكه همواره با برگزاري هر كنفرانس جديدي، انبوهي از ابهامات و سردرگمي هاي جديدتر برآنچه تا پيش از آن تلنبار شده بود، افزون مي شود.
اين ارزيابي ناظر به برخي گزارش هاي رسانه هاي وابسته به اپوزيسيون است كه از هدايت اطلاعاتي و مالي دو نشست واشنگتن و استكهلم توسط سرويس موساد و استخبارات عربستان سعودي خبر داده بودند.
ايران امروز با بيان اينكه «پرسش هاي روشن اما بي جواب وجود دارد» نوشت: نتيجه اين نشست ها و هزينه هاي مالي و ارتباطي صرف شده، به چه ميزان به كار مبارزه مي آيد و چه قدر مخاطب دارد؟ چه قدر به اپوزيسيون در خارج اعتبار مي بخشد؟ مروري اجمالي بر تجربه تلاش هايي از اين دست در يكي دو دهه اخير حاكي از آن است كه در برابر پرسش هاي مذكور، آن سان كه بتوان با نگاه به پشت سر گام هاي بعدي را با احساسي توأم با رضايتمندي و كامبيابي برداشت، پاسخ هاي مجاب كننده و مثبتي نمي توان يافت.
نويسنده همچنين خاطرنشان كرد: در طول سالهاي اخير بخش قابل تأملي از مجموعه مواضع و رويكردها و طرح ها و فراخوان هاي سياسي، به فاصله كوتاهي پس از ارائه به افكار عمومي به دليل عدم انطباق با شرايط واقعي و مؤلفه هاي عيني دست اندركار تكوين روندهاي جاري، رنگ باخته و بلاموضوع شده اند.
همين تكرار رنگ باختگي و بي ثمر و بي اثر ماندن مواضع و طرح ها به فاصله كوتاهي پس از دسترسي افكار عمومي به آنها، نه فقط باعث عميق تر شدن خندق بي اعتمادي در درون مجموعه هاي سياسي مي گردد، بلكه منجر به سلب مجدد اعتماد عمومي مي شود.
