به گزارش گروه بين الملل مشرق، روزنامه النهار لبنان وابسته به جريان 14 مارس در مقاله اي با اشاره به سياست هاي رجب طيب اردغان نخست وزير ترکيه در قبال حوادث منطقه تصريح کرد که وي بايد بيشتر در علوم سياسي بررسي و تعميق کند، چرا که به نظر مي رسد، يک سال بعد از از اينکه اين کشور تصميم به مقابله با سوريه گرفته، احتمال مي رود که مقابله ترکيه به ايران و عراق نيز آغاز شود، چرا که تهران به وعده هاي اقتصادي و هسته اي که ترکيه در مقابل کنار گذاشتن حمايت تهران از سوريه مطرح کرده، قانع نشده است.

بر اساس اين گزارش کناره گيري ترکيه از ايران همان چيزي بود که مسکو از آغاز بحران در سوريه از آن مي ترسيد، چرا که اين چرخش مي تواند باعث آغاز درگيري هاي شيعه و سني در منطقه شود، صف بندي هاي کنوني در منطقه نيز در همين راستا قرار دارد، در غير اين صورت چگونه مي توان پناه دادن کردستان عراق به طارق الهاشمي و بعد از آن سفر وي به قطر و عربستان را توجيه کرد؟

البته اين درگيري مي تواند بدون اينکه منطقه را به دموکراسي برساند، حالت انفجار را در آن ايجاد کند، در اين صورت اسرائيل تنها رژيمي خواهد بود که از امثال اين درگيري ها حمايت مي کند، چرا که به اين رژيم مشروعيت ايجاد دولت يهودي در وراي اين درگيري هاي ديني را خواهد داد، اين درگيري ها همچنين مي تواند جنبش هاي افراط گراي اسلامي نظير القاعده را نيز افزايش دهد.

به اين ترتيب شايد براي اردوغان بهتر باشد که با حکمت و صبر با ايران به عنوان قدرت شيعي برتر ر منطقه به صورت همگرايانه کار کند و به دنبال راه حل سياسي و منطقه اي براي حل بحران در سوريه باشد، در غير اين صورت ترکيه بايد به عنوان يک طرف درگيري وارد ماجرا مي شود و اين مي تواند درگيري هاي مذهبي را در منطقه ايجاد کند، بويژه اينکه ترکيه مي داند که ايران هرگز از دمشق دست بر نخواهد داشت.

به اين ترتيب ترکيه هر قدر که دخالت در سوريه را افزايش دهد و موضع خصمانه عليه اين کشور در يش بگيرد، بيشتر به سمت درگيري مذهبي در منطقه پيش مي رود که دامنه هاي آن در تمامي ابعاد ديگران را تحت تاثير قرار خواهد داد.

النهار تأکيد مي کند: اردوغان اگر در راستاي آشتي با سوريه گام بر مي داشت، مي توانست منطقه را به سوي آرامش سوق دهد، اما الان به جاي اينکه سوريه و کشورهاي حاشيه خليج را به سوي آشتي ببرد، مسيري ناشناس را انتخاب کرده و در آن گام بر مي دارد.