به گزارش مشرق، در تمامی ارتش های دنیا مراکزی به عنوان دفاتر تحقیق و توسعه وجود دارد که متناسب با تهدیدات روز و نیازهای یگان های رزمی، تسلیحات و تجهیزات مورد نیاز نیروهای مسلح آن کشور را طراحی و تولید می کند.

درکشور ما هم با شروع جنگ تحمیلی و همزمان با اعمال تحریم های تسلحیاتی، نیروهای مسلح برای تامین نیازهای تجهیزاتی و تسلیحاتی خودشان دست بکار شدند و با راه اندازی سازمان‌های تحقیقات و جهاد خودکفایی، ساخت تسلیحات مورد نیاز را شروع کردند.

یکی از این سازمان‌ها، سازمان تحقیقات و جهاد خود کفایی نیروی زمینی سپاه است که وظیفه آن تحقیق، پژوهش و طراحی و تولید محدود سامانه‌های مورد نیاز رزم زمینی در سپاه است.

بیشتر بخوانید:

ورود سپاه به ساخت جرثقیل حمل شناور ۳۰۰ تُنی

برجک ساخت سپاه، آچار فرانسه زره پوش‌های نیروهای مسلح می‌شود

در سفر به اصفهان، با همکاری سردار کوهستانی رئیس سازمان تحقیقات و جهاد خودکفایی نزسا، این اجازه را یافت تا با حضور در یکی از مراکز تحقیقاتی و تعمیرات و نگهداری تجهیزات زرهی نیروی زمینی سپاه پاسداران، ضمن تهیه گزارش از وضعیت این مرکز، به گفتگو با فرمانده و برخی دست اندرکاران این مجموعه نیز بپردازد.

یکی از مراکزی که در کشور ما کار تعمیر، بازسازی و اورهال تانک و تجهیزات زرهی را برعهده دارد، موسسه شهید زین الدین نیروی زمینی سپاه است که کار خودش را از سال 63 آغاز کرده و تا چند سال پیش زیر نظر معاونت آماد و پشتیبانی سپاه فعالیت می کرده است. اما چند وقتی هست که به دستور فرمانده کل سپاه، این مرکز به نیروی زمینی برگشته و زیر نظر سازمان تحقیقات و جهاد خود کفایی این نیرو به فعالیت خودش ادامه می دهد.
این مرکز وظیفه تعمیر، بازسازی، اورهال و ارتقاء انواع تانک و نفربر و خودروهای مهندسی در سپاه را به عهده دارد.

ایستگاه اول: تعیین تکلیف

در ابتدا به محل دپوی تجیزات زرهی آسیب دیده رفتیم. وارد یک محیط وسیع شدیم که انبوهی از تانک ها و نفربرهایی که عمدتا در دوران جنگ آسیب دیده بودند در آنجا نگهداری می شدند تا تعیین تکلیف شوند که آیا اساسا بازسازی آنها به صرفه است یا نه؟

با ورود به این بخش، سرهنگ «سعید راستا» جانشین موسسه شهید زین الدین توضیحاتی را ارائه  داد و گفت: اینجا یکی از صف های ورودی خط اورهال دستگاه های زرهی است. معمولا در جنگها یکی از تجهیزاتی که به سبب رویارویی با دشمن آسیب می بیند تانک ها ونفربرها هستند. البته در کنار این، هر خودروی زرهی یک عمر اورهال دارد که پس از به پایان رسیدن این زمان، برای اورهال به موسسه شهید زین الدین ارسال می شوند.

معمولا خط بازسازی، یک برنامه تولید دارد که بر حسب نوع خودروی زرهی تعیین تکلیف می کنند که چه دستگاهی وارد خط بشود و در این پلن با چه ریتمی عملیات اورهال انجام شود.

معولا یک تانک  تی 55، 4700 ساعت نفر ساعت برای اورهال زمان می خواهد و این زمان برای یک تانک تی 72، 7200 نفر ساعت است.

دستگاه های زرهی  برای تعیین تکلیف به اینجا می آیند و ممکن است برخی از آنها ارزش اورهال نداشته باشند اما به دلیل قیمت بالای دستگاه های زرهی کمتر پیش می آید که ما به این موضوع رضایت بدهیم.

اگر دستگاهی قابلیت اورهال نداشته باشد، برای استفاده در موزه های دفاع مقدس فرستاده می شود. شاید برخی دستگاه ها هم برای موضوع آموزش مناسب باشند. اما اگر دستگاهی ارزش داشته باشد، وارد خط بازسازی و مدرنیزه  می شود.

خودروهای زرهی سه دسته اند که شامل نفربرهای چرخ دار، نفربرهای شنی دار و تانک ها می شوند. به لحاظ گروهی تانک و نفربرها دو تایپ متفاوت هستد و ما در موسسه یک خط اورهال تانک و یک خط اورهال نفربر داریم.

تانک ها و نفربرها هم تایپ های مختلفی دارند. نوعا برنامه ریزی خط هست که نوعی خط اورهال را چیدمان می کند که به برنامه سال لطمه ای نخورد و حداقل زمان مورد نیاز برای آن طی شود. یعنی چیدمان خط اورهال تانک ها بر اساس برنامه ریزی تولید انجام می شود.   

ما در شرایط بحران می توانیم تا سه شیفت کاری داشته باشیم. معمولا خط اورهال در شرایط جنگ باید این توانمندی را داشته باشد تا بتواند نیاز های صحنه نبرد را تامین کند. برای همین، زیرساخت های لازم و نیروی انسانی متخصص و تجهیزات کافی برای آن زمان باید تعبیه شده باشد.

برخی دستگاه های زرهی که در اینجا حضور دارند ممکن خیلی آسیب دیده باشند و تنها بتوان از برخی قطعاتی آنها استفاده کرد که با توجه به قیمت بالا، این قطعات از روی آن دستگاه ها باز می شوند تا در دیگر دستگاه ها مورد استفاده قرار گیرند.

در مورد نفربرهای بی ام پی 1 باید گفت که این نفربرها در زمان جنگ خیلی مورد استفاده بودند اما بعد از آن از سازمان رزم خارج شدند. موسسه تصمیم گرفته است با نصب برجکی که جدیدا برای این نفربر طراحی کرده -که دارای دوربین دید در شب ترمال و استابلایزر و سیستم کنترل آتش و قفل روی هدف است- آن را بهینه کرده و دوباره به سازمان رزم برگرداند.

ایستگاه دوم: صافکاری نقاشی

از صف تعیین تکلیف دستگاه های زرهی خارج شده به سمت خط دمونتاژ تانک و نفربر می رویم. جایی که تمامی قطعات را از روی تانک ها و نفربرها باز کرده، آنها را برای ورود به خط مونتاژ، آماده شستشو، صافکاری و نقاشی می کنند. این بخش از کارخانه به دلیل استفاده از مواد شیمیایی و هم چنین سر و صدای زیاد آلوده ترین بخش مجموعه است.

با سرهنگ راستا همراه می شویم تا توضحیاتش در این بخش را نیز بشونیم. برایمان می گوید: دستگاه ها بعد از خروج از صف ورودی، وارد خط دمونتاژ و شستشو می شوند. در اینجا 6 بخش وجود دارد. در بخش اول تمامی قطعات دستگاه که قابل جدا شدن است باز شده و  در بخش های مختلف به صورت سالنی و ایستگاهی، شستشو روی این قطعات انجام می شود. بنابراین اینجا همکاران ما کار سختی در پیش دارند زیرا باید دستگاه را به طور کامل تبدیل به آهن تمیز کنند تا فرایندهای اورهال روی آنها انجام شود.

در این بخش یکی از فرآیندهایی که ضرورت دارد، عملیات آبکاری است. بدلیل اینکه برخی قطعات در محیطی هستند که خورده می شوند لازم است با فرآیندهای آبکاری عمر دوباره به آنها بدهیم.

یکی از اقداماتی که برای جلوگیری از خوردگی مجدد انجام می شود آبکاری گالوانیزه است. این فرآیند باعث کم شدن هزینه های بازسازی می شود زیرا اگر مجبور به تعویض این قطعات شویم، باید هزینه بیشتری پرداخت کنیم.

بعد از اینکه دستگاه دمونتاژ شد هرکدام از این مجموعه ها به کارگاه مربوطه خودشان می روند چون باید فرایند اورهال به صورت مجزا روی هرکدام از اجزای دستگاه انجام شود.

روی بدنه، یک سری فرآیندهای آنگری یا صافکاری انجام شود. عملیات جوشکاری نیز با فرایند خاصی صورت می گیرد که عمدتا دستگاه وقتی وارد خط می شود عیب یابی شده و در ابتدای این خط، عملیات ترمیمی روی بدنه دستگاه انجام می شود.

 این عملیات ترمیمی به وسیله جوشکاری و برش و صافکاری انجام می شود. ممکن است دستگاهی هم نیاز به مدرنیزه شدن داشته باشد و برای مثال اگر قرار باشد بی ام پی 1 به بی ام پی 2 تبدیل شود باید روی سیستم تعلیق این خودرو تغییراتی انجام شود. لذا تمام تغییرات اصلاحی مربوط به بدنه در این قسمت انجام می شود.

زمانیکه می خواهیم عملیات جوشکاری انجام دهیم تمام فرآیندهایی که انجام می شود تحت پایش است. در نهایت یک مقداری این نوع کار متفاوت با کارهای تجاری است و تمام فرآیندها تحت کنترل است و  یک روند مهندسی در این دستگاه ها رعایت می شود زیرا استانداردهای نظامی فراتر از استانداردهای عمومی و تجاری است و تمام کارها بر اساس یک متد و روش خاص صورت می گیرد.

عملیات جوشکاری برای تجهیزات زرهی متفاوت است و در این حوزه مشکلی نداریم. در حوزه مواد اولیه بدنه، فولاد زره یا آرمور در داخل کشور وجود ندارد و از خارج خریداری می شود اما فولاد مورد نیاز بخش های دیگر مانند هاردوکس در داخل تولید می شود و ما در این زمینه مشکلی نداریم. در بخش های بهینه سازی با استفاده از همین فولاد، برجک هم ساختیم و در حال استفاده از آنها هستیم.

قطعاتی که به کارگاه های مختلف داده می شود و همه فرایندهایی که در موسسه انجام می شود نیاز به رنگ کوره دارد و در خط رنگ کوره موسسه کار رنگ آمیزی بر روی آنها انجام می گیرد. در این خط، قطعات پس از رنگ آمیزی وارد کوره با دمای بالا می شوند تا ماندگاری رنگ روی قطعه بهتر شود.

در این خط برای لایه نشانی رنگ روی قطعات، ابتدا آنها در خط دیگری فسفاته می شوند تا رنگ به خوبی روی آنها بنشیند. رنگی که در این قسمت استفاده می شود از نوع رنگ پودری است و الحمد لله در کشور هیچ مشکلی برای تامین مواد اولیه آنوجود ندارد و لذا رنگ هایی که در این قسمت استفاده می شود تماما ایرانی است.

کاری که در این کارگاه می شود، همراه با آلاندگی بالا است و این کارگاه به لحاظ شرایط محیطی بسیار آلوده است و موجب شده تا ما خطوطی را که از آلودگی خاصی بهره می برند در این کارگاه جای دهیم.

یکی از فرایندهای آهنگری که در کارخانه اتفاق می افتاد فرآیندهای اصلاحی است که روی بدنه صورت می گیرد. این کارها توسط وسیله ای به نام بورینگ انجام می شود. بوسیله این دستگاه کار هم محور کردن چرخ های جاده ادوات زرهی و ماشین الات راهسازی را انجام می دهیم.

بعد از عملیات آهنگری، دستگاه زرهی وارد کابین بلاستینگ می شود. در این جا تمام رنگی که داخل و خارج دستگاه وجود دارد از آن جدا شده و این فرآیند توسط شن های ریز که بوسیله فشار هوای به بدنه دستگاه پاشیده می شود انجام می شود. شنهای ریزی که به دستگاه پاشیده شده اند برای استفاده دوباره بازیافت می شود. 

بعد از سند بلاست توسط یک وینچی، قطعه به خط رنگ انتقال پیدا می کند. دستگاهی که از سند بلاست بیرون آمده را نمی شود مدت زیادی بیرون نگه داشت زیرا دوباره آسیب می بیند.

در کابین رنگ، رنگ مایع طی سه مرحله روی دستگاه نشانده می شود. در این کابین یک آبشار رنگ داریم و یک جریان هوا از بالا به پایین ایجاد کرده ایم.

جریان هوا، پودر رنگ های معلق در هوا را از بالا به پایین منتقل می کند و زمانیکه این پودر رنگ به آبشار رنگ برخورد می کنند در آن حل می شود و وارد حوضچه ای می شود که دائما تخلیه شده به این صورت یک فضای تمیز برای رنگ کاری محیا می شود.  رنگهای مورد استفاده پلی ارتان و زنیک اپوکسی هستند تا طول عمر زیادی روی دستگاه داشته باشند.

ما باید جوری دستگاه را رنگ آمیزی کنیم که بتواند دوره اورهال خود را پشت سربگذارد. دستگاه رنگ آمیزی شده وارد کابینی می شود که دما 80 درجه داشته و بسیار تمیز است. این محفظه باید بسیار تمیز باشد تا استحکام رنگ دچار خدشه نشود.

در رنگ آمیزی باید شرایط استتار نیز لحاظ شود و بسته به اینکه تانک قرار است در چه محیطی عملیات کند به همان صورت رنگ شود.

ایستگاه سوم: مونتاژ تانک و نفربر

پس از پشت سرگذاشتن بخش دمونتاژ، حالا وارد بخشی شده ایم که قرار است تانک و نفربر دوباره  مونتاژ شوند و به چرخه عملیات  بازگردند. در این بخش با سالنی بسیار بزرگ روبرو هستیم که در سمت راست آن خط مونتاژ تانک و در سمت چپ آن خط مونتاژ نفربر قرار دارد. در اینجا کارها به صورت ایستگاه به ایستگاه و بسیار دقیق انجام می شود.

جانشین موسسه  شهید زین الدین که در این بخش توضیحاتش دقیق و جزئی تر شده می گوید: در این بخش از اول تا ایستگاه تست استاتیک، مجموعه هایی که برای اروهال رفته بودند،  طی یک فرآیند تحت پایش اعم از کنترل کیفیت و تولید توسط تگ هایی که روی آنها نصب می شود تاییده نصب این قطعه روی دستگاه زرهی را گرفته و مشخص می شود که در چه زمانی باید این قطعه به خط مونتاژ برسد و روی دستگاه زرهی نصب شود.

تمامی این قطعات یک شناسنامه دارند که این فرآیندهای اورهال که روی اینها اتفاق می افتد را دنبال می کند و یک ضابط کنترل کیفیت صحت کار انجام شده روی قطعه را تایید کرده و تگ نصب قطعه روی سیستم زرهی را صادر می کند.

در خط مونتاژ ابتدا بخش تعلیق تانک و چرخ های جاده را شروع می کنند. به وسیله همین چرخ های جاده دستگاه زرهی در زمین های ذوعارضه بدون اینکه فشاری به دستگاه زرهی وارد شود حرکت می کند.

نصب سیستم تعلیق، دقت خاصی را می طلبد. در فرآیند سندبلاست و رنگ آمیزی باید مواظب بود تا رزوه های نصب پیچ سیستم های تعلیق از بین نرود و برای همین، همه فرآیندهایی که اینجا اتفاق می افتد توسط نیروهای کاربلد انجام می شود.

در دنیا معمولا بسیاری از کارخانه های ساخت، کارخانه های بازسازی نیز بودند. بازسازی به سه رده D,M,O انجام می شود. رده تعمیراتی O توسط اپراترو قابل اجرا است. رده تعمیراتی M توسط تعمیرکار قابل اجرا است و رده تعمیراتی D توسط مراکز بازسازی انجام می شود.

یک صنعت وقتی می خواهد وارد اورهال شود نیاز به مستندات دارد. اما به جهت مشکلاتی که در زمان جنگ داشتیم دسترسی به این اطلاعات به سادگی برای ما مقدور نبود و این اسناد به روش های مختلفی از جمله غنائم زمان جنگ به دست ما رسیده است. همچنین در رده تعمیراتی رده میانی نیز توسط آموزش کشورهای سازنده  اطلاعات منتقل شده است.

اما مهمترین بخش توسط یک تیم 113 نفره از متخصصان موسسه صورت گرفت که تدوین دانش فنی بازسازی تانک تی 72 را در حوزه های مختلف انجام داده و اقدام به بومی سازی این مستندات کردند. یعنی این دانش فنی را به فرهنگ کار کف کارگاه تبدیل کردند.

این کارها در روز اول برای ما نشدنی بود اما به لطف خدا و زحمت دوستان محقق شده و امروز در مرحله ای هستیم که نه تنها اورهال بلکه می توانیم تجهیزات زرهی را مدرنیزه کنیم.

تجهیزات نظامی بنا بر تهدیدات، عمر مصرفی هم دارند. تانک هم باید متناسب با رزم امروز مدرن شود لذا باید تجیهزات را طوری ارتقا دهیم تا علیه تهدیدات وارد عملیات شود.

ما قبل از دانش فنی اورهال کار را شروع کرده و امروز با عبور از این مرحله وارد حوزه مدرنیزه و ساخت شده ایم و توانسته ایم بسیاری از قطعات مورد نیاز را بسازیم و این روند ادامه دارد.

امروز ما موفق به طراحی و ساخت برجک در یکی از خودروهای زرهی شدیم و از تعمیرات وارد دانش فنی حوزه ساخت شده ایم و ان شاء الله به مرحله ای می رسیم که دانش ساخت را بومی کنیم.

ساخت یک تانک و رسیدن به مرحله تولید انبوه آن به سادگی نیست و ما سعی می کنیم به این مرحله برسیم. در حوزه نفربر طرح هایی برای ساخت بدنه در دست داریم و در تانک هم همینطور.

به جهت اینکه تانک در صحنه رزم باید حد اقل سطح مقطع را داشته باشد، تانک را کوتاه و کوچک ساخته اند و این امر کار مهندسان را سخت کرده است چون باید همه این سیستم ها در یک فضای کوچک جا دهند.

خوب ما یک موتور 12 سیلندر داریم که در دهلیز موتور نصب می شود. در برجک هم سیستم های پیش کرمگن، سیستم هیرولیک در سمت، سیستم لغزنده و سیستم هیدرولیک وجود دارد. سیستم لغزنده برجک بوسیله تعداد زیادی کابل و فشار برق قوی امکان چرخش 360 برجک را فراهم می کند.

در بخش از بدنه، باک های کندویی وجود دارد که در عین حال که می توانند مخزن مهمات باشند در بین اینها سوخت جایگذاری می شود. راننده در بخش بسیار کوچکی باید کار سختی را انجام دهد و این افراد معمولا آسیب های جدی می بینند.

در کل، عملیات مونتاژ در حوزه زرهی در دو خط برای تانک و نفربر، مونتاژ موتور و تاسیسات در این خط ها انجام می شود. بعد از اینکه تمام قطعات مونتاژ شد دستگاه خشک است و نمی دانیم سیستم ها در کنار یکدیگر درست کار می کنند یا نه برای همین تانک را به ایستگاه تست استاتیک می بریم تا آن را مورد ارزیابی قرار دهیم.

در خط بازسازی نباید برگشت به عقب داشته باشیم. در خط مونتاژ هر گونه برگشت به عقب به معنای از دست دادن زمان است. لذا نباید هیچ خطایی صورت بگیرد.

قبل از برجک گذاری و بعد از مونتاژ، بدنه تانک وارد ایستگاه تست استاتیک می شود. در این ایستگاه تمامی دیوارها ضد صدا هستند تا صدایی به بیرون نرود.

 در این ایستگاه چون هنوز باتری روی دستگاه نصب نشده است یک برق 28 ولت به تانک وصل می شود. سوخت را از طریق سیستم های انتقال سوخت به دستگاه اضافه می کنیم و برای خروج دود هم مقری را ایجاد کرده ایم تا دود به خارج منتقل شود.

حالا این کارگاه به محیط مناسبی برای تست سیستم های مکانیکی، پنوماتیکی، الکتریکی و هیدرولیکی تانک بدل شده تا قبل از نصب برجک بتوان تمام این سیستم ها را تست و ارزیابی کرد.

در ایستگاه، هنوز شنی روی تانک نصب نشده و لذا می توان به صورت درجا تانک را روشن و در دنده های مختلف قرار داد.

دمای آب، فشار روغن و باقی سیستم ها و گیربکس در این بخش چک می شوند. بعد توسط کنترل کیفیت این تست ها تایید شده و بعد از تایید، اجازه برجک گذاری به تانک داده می شود.

بعد از ایستگاه تست استاتیک، وارد برجک تانک تی 72 می شویم. سرهنگ راستا شروع به شرح قسمت های مختلف می کند: اینجا داخل برجک تانک تی 72 است. در اینجا جای بسیار کوچکی برای عملیات سخت در اختیار نیرو قرار دارد. در جلوی شما سایت توپچی قرار دارد. این سایت امکان دید و هدفگیری و شلیک بر اساس نوع گلوله را به اپراتور می دهد.

در وسط، یک لوله 125 م م بدون خان تعبیه شده که توسط یک سیستم خودکار گلوله ها از مخزن توسط یک بازو به درون لوله انتقال می دهد. در طرف مقابل بی سیم و مجموعه هایی برای دید فرمانده و دریچه پرتاب پوکه به بیرون وجود دارد.

بلوک های الکتریکی مانند کا 1 که عملیات کنترل سیستم گلوله گذاری و سیستم استابلایزر را تسهیل می کنند در قسمت راست قرار دارند. این سیستم کمک می کند هنگامی که تانک در زمین ناهموار حرکت می کند توپچی بتواند در سایت هدفگیری همواره بدون لغزش هدف خود را ببیند و به سمت آن شلیک کند.

در برجک همچنین یک تیربار پی کا تی 7.62 هم محور با توپ اصلی وجود دارد. در کف برجک هم یه جعبه کراز و یک جعبه حافظه داریم که امکان بارگیری انواع مهمات را برای توپچی فراهم می کند که بسته به نوع هدف از چه نوع گلوله ای برای شلیک استفاده کند.

بارگیری و مونتاژ برجک هم مانند بدنه است. در نهایت ما باید به یک برجکی برسیم که بتواند 360 درجه بچرخد و لوله آن از -5 تا + 18 درجه حرکت به بالا و پایین داشته باشد و برای توپچی این امکان را فراهم کند که توپچی بتواند سمت هدف را حفظ کند. سختی اینکار در حوزه کنترل آتش و دقت کار در این مرحله بسیار بالا است. این سیستم باید طوری کار کند که در فاصله 2500 متری روی هدف ثابت بماند.

11 بلوکی که مربوط به سیستم استابلایزر است در این مرحله نصب می شود و پس از آن بلوک های مربوط به سیستم گلوله گذاری هم نصب می شود. سیستم مخابرات و بی سیم هم همگی در این مرحله نصب می شود.

نرخ آتش اسمی تانک تی 72، هفت گلوله در دقیقه است ولی نرخ عملیاتی آن کمتر از 6 گلوله است. یک سلاح 12.7 NSVT هم روی برجک به عنوان تیربار فرمانده نصب می شود.

یکی از تغییراتی که خیلی برای تانک ضرورت دارد،  قابلیت رزم شبانه است و متناسب با این نیاز، سایت های دید توپچی هم می بایست تغییر کند. امروز ما به  این فناوری دست پیدا کردیم و سایت دید راننده و توپچی را اعم از سیستم های سرد شونده و غیر سرد شونده را به تانک ها اضافه کردیم. البته در این مسیر از همکاری صنعت های همکار هم بهره می بریم و توانسته ایم برای دید راننده یک سیستم Fov را توسط یک یا چند سنسور تعبیه کنیم که دید راننده را در شب ارتقا دهیم و برای دیدشبانه توپچی هم این امکان را فراهم کنیم که اهداف را تا فاصله 4 کیلومتری ببیند و مورد هدف قرار دهد.

ما این امکان را فراهم کردیم که دیگر توپچی نیاز نداشته باشد توسط چشمی تصاویر بیرون را ببیند بلکه یک نمایشگر ال سی دی برای توپچی تعبیه کرده ایم که تصویر واضح تری را ببیند و علیه آن عملیات اجرا کند.

موضوع دیگر، استابلایزر جایرویی است که قبلا روی برجک نصب بوده است. امروز توسط ایمیج پروستینک این امکان را ایجاد کردیم که روی هدف قفل داشته باشیم. البته این امکان در سرعت های خاصی فراهم است. لذا برای توپچی قابلیت دید شبانه و قفل روی هدف تعبیه شده است.

این برجک ها یک موتور درسمت و هیدرولیک در برد دارند. سیگنال های خطا نسبت به آنچه برجک دنبال می کند و مسیری که تانک حرکت می کند را اصلاح می کند و همواره لوله توپ را در مسیر هدف نگه می دارد.

با توجه به اینکه مهمات تانک «مستقیم زن» هستند به این فناوری هم دست یافته ایم که افت گلوله را در مسافت های مختلف محاسبه کرده و جدول تیر را بدست آوریم. توسط یک سنسور لیزری که روی برجک نصب شده مسافت هدف به توپچی داده می شود و بسته به مسافت، شرایط جوی و نوع هدف مهمات مناسب  انتحاب شده و توپچی رتیکل را طوری روی هدف نگه می دارد که با توجه به تحرک تانک بتواند با دقت روی آن اجرای آتش کند.

حالا برجک آماده نصب روی بدنه است. در این ایستگاه توسط جرثقیل های 35 تنی برجک را بلند کرده روی بدنه قرار می دهیم و آن را روی بدنه نصب می کنیم و بعد تست چرخش برجک در شیب های مختلف انجام می شود. اگر تست های این مرحله پاس شد، تانک وارد ایستگاه نصب شنی می شود.

ایستگاه چهارم: سلول تست موتور

متخصصان موسسه  شهید زین الدین در سال های اخیر موفق به طراحی یک سلول تست موتور شده اند که به آنها این امکان را می دهد تا موتور تانک را پیش از نصب در این سلول تست کنند و تمام ایرادات احتمالی را در این قسمت شناسایی کرده  و برای رفع آن  بکوشند. با سرهنگ راستا وارد سلول تست می شویم و به توضیحاتش گوش می دهیم.

بعد از اینکه موتور مونتاژ شد خانه آخر سلول تست است. در سلول تست موتور روی یک استند نصب می شود و ما می توانیم تا 1200 کیلو وات موتور را باردهی کنیم. مجموعه این سلول تست را خود موسسه طراحی کرده و دیناموتر آن توسط یکی از شرکت های داخلی طراحی کرده است.

موتور دیزل وقتی در سلول نصب می شود بارهای مختلفی روی آن اعمال می شود. معمولا تست یک موتور 8 ساعت طول می کشد و در این زمان فشار روغن دمای آب دمای اگزوز دستگاه را کنترل می کنند و توسط نرم افزار به ما یک گراف می دهد که اگر بتواند شرایط را پاس کند مورد تایید است و می تواند روی دستگاه نصب شود.

با توجه به شعار محوری امسال که جهش تولید است، ما علاوه بر ماموریتی که در حوزه بخش دفاعی  داریم، از جوانان مستعد کهو می توانند گره گشا باشند اسفاده می کنیم. خیلی از اینها در شرکت های دانش بنیان کار می کنند و ما با آنها قرارداد داریم.

در حوزه ساخت قطعات هم با این شرکت ها کار می کنیم یعنی هم طراحی و هم تولید این قطعات را توانسته ایم به  صورت بومی محقق کنیم.

ایستگاه آخر

تانک پس از پشت سر گذاشتن مراحل مختلف اروهال برای تست 50 کیلومتر تحویل بخش تکمیل می شود. در این بخش تانک را وارد جاده می کنند و با پیمودن 50 کیلومتر مسافت، تمام سیستم های کنترل آتش و سایر سامانه ها کنترل می شود و اگر ایرادات جزیی داشته باشد رفع می شود.

پس از آن تست شلیک توسط خدمه یگان عملیاتی انجام می شود و در صورت عبور از این مرحله، تانک تحویل یگان عملیاتی خواهد شد.