به گزارش مشرق، کاظم اولیایی درباره استفاده از مدیران ناموفق فدراسیون‌های مختلف در باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس اظهار داشت: افرادی که وارد مدیریت ورزش و فوتبال می‌شوند، باید گواهی و تأییدیه داشته باشند. مدیریت باشگاه‌ها تنها جایی است که نیازی به سابقه، تخصص و گواهی ندارد. زمانی که وارد فوتبال حرفه‌ای شدیم، مدیریت را در باشگاه‌ها تعیین نکردیم و الان تصمیمات در اتاق‌های در بسته گرفته می‌شود.
بیشتر بخوانید:
مقصران خسارت چند صد هزار دلاری شفر به استقلال؟
«این مدیران شاید افراد بسیار خوبی باشند، اما نسبت به این شغل یا تبحر لازم را ندارند، یا از شناخت لازم از باشگاه یا دلسوزی لازم برخوردار نیستند.»، وی ضمن بیان این جمله تصریح کرد: مدیریت باشگاهی ما روز به روز آسیب بیشتری می‌بیند. هر کسی می‌آید، شعارهایی می‌دهد و توقعاتی ایجاد می‌کند؛ سپس کوهی از بدهی و مشکلات را بر جای می‌گذارد و فرار می‌کند.
مدیرعامل پیشین باشگاه استقلال با انتقاد از وزارت ورزش و جوانان بیان کرد: ما استانداردی در مدیریت باشگاهی نداریم و وزارت ورزش هم توهم دانایی دارد. آقایان فکر می‌کنند از همه داناتر هستند که این خیلی خطرناک است. آنها یک «بله‌قربان‌گو» و مطیع‌ترین فرد را پیدا می‌کنند. اختیار باید با مسئولیت برابر باشد که مسئولیت را به مدیر می‌دهند و اختیار را نمی‌دهند. این مشکلی است که در حوزه دولتی گرفتار آن هستیم.
اولیایی با بیان اینکه مدیرانی در باشگاه‌ها آمدند و خرابکاری کردند که شاید در ادارات دیگر، لیاقت فراوانی داشته‌اند، گفت: مدیریت باشگاه با فلان اداره یا قوه‌ای انتظامی متفاوت است. یک سردار در راهنمایی و رانندگی در درجه بالایی از مدیریت بود و مدیریتش را می‌پسندیدند، اما حضورش در ورزش آسیبی به خودش و باشگاه مربوطه زد که تا سال‌های زیادی قابل جبران نبود.
وی در واکنش به پاسخگو نبودن مدیران عامل باشگاه‌ها پس از کنار رفتن از سمت‌های خود خاطرنشان کرد: برای اینکه اختیاری به مدیران نداده‌ایم. آقایان به مدیران دستوری می‌دهند که آمر بیشتر از مجری مقصر است. مافوق می‌گوید فلان بازیکن یا مربی را بیاور و به هر قیمتی اول شو. مدیر مربوطه هم دستور رئیسش را اجرا می‌کند و وقتی به توفیقی نمی‌رسد، نمی‌تواند پاسخ دهد.
مدیرعامل پیشین باشگاه استقلال که با برنامه «آفساید» رادیو جوان گفت‌وگو می‌کرد، در پاسخ به این پرسش که چه زمانی این رویه اشتباه برطرف خواهد شد، گفت: مسیری که می‌رویم کاملاً غلط است و آن را باید اساسی اصلاح کنیم. اوضاع در این مسیر، روز به روز بدتر می‌شود.
