گروه فرهنگی مشرق- یک "شر خر" که با شکایت همسر سابقش به دلیل عدم پرداخت مهریه ذر زندان است بعد از کلی کش و قوس از زندان آزاد می شود تنها با این شرط که هر ماه سه سکه طلا به همسر سابقش پرداخت کند؛ او پس از آزادی مشروط از زندان تلاش می کند تا به شغل قبلی اش باز نگردد اما هر چه می کند به در بسته می خورد تا جایی که مجبور می شود به کار قبلی بازگردد. این بار چکی 250 میلیونی را به دست او می دهند که شوهر خواهر یک کاندیدای نمایندگی مجلس کشیده و برگشت خورده و حالا "لطیف" یا همان شر خر می کوشد تا با وصول این چک مانع از به زندان رفتن دوباره خود شود.

سیروس مقدم که حالا تقریبا تبدیل به یکی از عناصر اصلی سریال سازی در سیما شده است و این بار "چک برگشتی" را با پس زمینه ای سیاسی به سیما عرضه کرده است. اگر چه تا زمانی که سریال به به سرانجام خود نرسد نمی شود آن را قضاوت محتوایی کرد اما به نظر می رسد مقدم بیش از برخی بازی ها و فضای تیره و سرد سریال و همچنین شیوه خاص فیلم برداری روی دستش که اخیرا آن را در سریال ها می آزماید رد پای دیگری در اثر ندارد و بخش های تعیین کننده فیلم برخی پلان های زهر دار سیاسی بیشتر دست پخت نویسنده نام آشنای فیلمنامه یعنی سروش صحت باشد؛ کاری که صحت در آن تخصص دارد یعنی نوشتن فیلم نامه های کنایه آمیز.
غیر از بازیگر نقش لطیف شخصیت لطیف نیز کاملا کپی گل درشتی است از شخصیتی که مقدم در سریال "زیر هشت" خلق کرد. همان سبک دیالوگ گفتن، کنش و واکنش و تکرارهایی که چک برگشتی را به ادامه زیر هشت تبدیل می کند، با این تفاوت که ته مایه هایی از طنز به صورت ناشیانه ای به کار اضافه شده تا هم بتوان موضوعات جدی را به سخره گرفت- دقیقا چیزی متفاوت با طنز- و هم با گذر از انتقادات سریال را در نوروز 91 به نمایش گذاشت.

درست در نقطه مقابل سریال جدی با مایه های طنز سیروس مقدم در شبکه یک، شبکه سه سریال دیگری با نام به " دست بالای دست " پخش می کند، قصه صد باره دو خانواده پولدار و فقیر و دو  برادر بد جنس و پاک نهاد که بارها و بارها در فیلم ها و سریال ها تکرار شده است، نمونه همین قصه چند سال پیش در یکی از سریال های ماه مبارک رمضان تکرار شده بود که از روی اتفاق یکی از بازیگران اصلی همین سریال در همین تیپ ایفای نقش داشت.
تقریبا همه سریال های امسال صدا و سیمای جمهوری اسلامی در میان این دو قطب حرکت می کند؛ اما نکته ای که بیش از هر چیز در آنها به چشم می خورد تکرار است.
از بازیهایی کپی شده و تکراری بازیگران سریال "فراموشی" بگیرید که لحن ها و تیپ هایشان را در سریال قهوه تلخ تکرار می کنند تا قصه های تکراری مانند "دست بالای دست ".
اما در محتوا نیز امسال مدیران سیما دست به سهم دهی به شبکه ها زده اند. به نظر می رسد بر اساس همین سیاست است که یک سریال فاخر- احتمالا اثر مقدم- و باقی سریال ها همه پسند- شما بخواندی هزلیه- از آب در آمده اند؛ باید نشست و منتظر ماند و دید که با پایان بندی سریال های امسال آیا اتفاق جدیدی نسبت به سال گذشته یا سال های گذشته خواهد افتاد و یا اینکه جمع بندی ها همچنان به تولیدات سیما همان نمرات تکراری را خواهند داد.