به گزارش مشرق، نوزدهمین دوره رقابت‌های فوتبال لیگ برتر در هفته بیست و یکم متوقف شده و هنوز مشخص نیست این مسابقات به خط پایان خواهد رسید یا فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ تصمیم دیگری برای تعیین تکلیف این دوره خواهند گرفت.
لیگ نوزدهم در حالی به هفته بیست و یکم رسید که جدا از مسائل فنی، اتفاقات حاشیه‌ای، درگیرها و تنش‌های مختلفی بین مربیان و بازیکنان و تماشاگران رخ داد و کمتر هفته‌ای را شاهد بودیم که یا روی نیمکت‌ها، یا داخل زمین و یا روی سکوها اتفاق ناخوشایندی رخ ندهد و روی چهره زیبای ورزش «لکه های زشت» ننشیند و بینندگان را آزار ندهد.
از درگیری لفظی مربیان در کنار زمین و رسانه‌ها گرفته تا زد و خورد بازیکنان داخل زمین و سنگ پرانی و توهین تماشاگران روی سکوها، همه در بیست و یک هفته لیگ نوزدهم خودنمایی کردند و چهره‌ای زشت از فوتبال را به تصویر کشیدند.
در این میان برخی کارشناسان و اهالی فوتبال انتقادات خود را به این روند مطرح کردند و انتظار داشتند باشگاه‌هایی که عنوان «فرهنگی - ورزشی» را بر سر در خود دارند، با این ناهنجاری‌ها برخورد کنند. اما هر چه لیگ جلوتر رفت کمتر شاهد اصلاح این رفتارها بودیم.
بیشتر بخوانید:
چه تیم‌هایی به دنبال تعطیلی لیگ برتر هستند؟
تعطیلی طولانی مسابقات فوتبال ناشی از شیوع و گسترش کرونا این فرصت را به مدیران باشگاه‌های «فرهنگی - ورزشی» داد تا اگر می‌خواهند سروسامانی به این وضعیت بدهند قدم بردارند و با آموزش‌هایی که به مربیان، بازیکنان و لیدرها و هواداران خود می‌دهند زمینه را برای «پاک» شدن رفتارهای ناشایست و «زیبا» تر شدن فوتبال فراهم کنند.
اما آیا باشگاه‌های فرهنگی - ورزشی لیگ برتر در طول چند ماه تعطیلی رقابت‌های لیگ برتر برای این موضوع برنامه‌ای داشتند؟ آیا توانستند با انجام آموزش‌های آنلاین و یا روش‌های دیگر در ابزارهای اطلاع رسانی خود تاثیری در برخی عوامل خود داشته باشند تا آنها ایرادهایشان را برطرف کنند و «اصلاح» شوند؟
با شناختی که از مدیران و مسئولان باشگاه‌ها وجود دارد می‌توان حدس زد همانطور که «ورزش» در ایام کرونا تعطیل بود و مسابقه‌ای برگزار نشد، «فرهنگ» هم برای آنها تعطیل بوده و کوچک‌ترین قدمی برای استفاده از این فرصت طلایی برنداشته اند.
این در حالی است که آموزش لیدرها و هواداران و بوقچی ها در این فرصت می‌توانست شرایط را برای انجام امور فرهنگی بهتر باشگاه‌ها در ادامه مسابقات لیگ نوزدهم و یا دوره‌های آینده فراهم کند. اما بعید به نظر می‌رسد باشگاهی به این امر توجه کرده باشد و از طریق فضای مجازی، سایت و یا ابزارهای دیگر اطلاع رسانی خود با مربیان، بازیکنان و هوادارانش ارتباط گرفته باشد و کار فرهنگی کرده باشد.
در گفتگو با مدیران، مسئولان و معاونان باشگاه‌های مختلف این پرسش را از آنها خواهد داشت که آیا در این فرصت مناسب اقدامی برای تصحیح برخی ناهنجاری‌ها و بداخلاقی‌ها در باشگاه خود انجام داده‌اند یا خیر؟
