به گزارش مشرق، روش‌های تشخیص بیماری کووید ۱۹ محدود بوده و بهترین و کاربردی‌ترین در حال حاضر تست ژنتیکی و سی‌تی‌اسکن ریه است، گروهی از محققان چینی ۶۹ (۴۱ مرد و ۲۸ زن) بیمار مبتلا به کرونا که حداکثر سن آن‌ها ۸۲ و حداقل ۲۳ سال بود را از ابتدایی‌ترین مراحل ایجاد علائم و پذیرش در بیمارستان مورد بررسی قرار دادند.
نتایج این تحقیق نشان داد علی‌رغم وجود علائم مهم و اختصاصی در سی‌تی‌اسکن تست ژنتیک که قطعی ترین روش تشخیص بیماری کووید-۱۹ است، در مرحله اول منفی شده و پس از تکرار مثبت می‌شد.
بررسی‌ها نشان داد اگر در تحلیل داده‌ها تست ژنتیک را gold standard محسوب کنیم آنگاه حساسیت سی‌تی‌اسکن ریه ۱۲٪ و اختصاصیت آن ۱۰۰٪ خواهد بود و اگر سی‌تی‌اسکن را gold standard محسوب کنیم آنگاه حساسیت تست ژنتیکی ۳۰/۱۶٪ و اختصاصیت آن ۱۰۰٪ خواهد بود.
بنابرین اگر معیار تشخیص و درمان بیماری کووید-۱۹ را نتیجه تست ژنتیک قرار دهیم، آنگاه بیماران مبتلای زیادی ممکن است از دید مخفی بمانند. یعنی تشخیص ابتلا به این بیماری باید با انجام هر دو تست به طور همزمان وا با تکرار تست ژنتیک در صورت منفی بودن همراه باشد.
در نظر گرفتن شرح حال بیمار با تاکید بر موارد زیر نیز کمک‌کننده و الزامی است.
علائم اپیدمیولژیک ابتلا به کرونا شامل:
۱) سابقه مسافرت و یا اقامت در مناطق آلوده‌تر.
۲) سابقه تماس با بیمار قطعی کووید ۱۹ و یا افراد مشکوک به بیماری که علائم اصلی را داشته‌اند.
علائم بالینی شامل:
۱) تب و یا سمپتوم‌های درگیری ریوی
۲) وجود علائم شاخص رادیولژیک در ریه، به خصوص در سی‌تی‌اسکن.
۳) شمارش توتال WBC در مراحل ابتدایی بروز علائم نرمال بوده و یا کاهش یابد و یا شمارش لنفوسیت کاهش نشان دهد.
در مجموع افرادی مشکوک ابتلا به کووید۱۹ خواهند بود که یکی از سوابق اپیدمیولژیک + دو مورد از علائم بالینی ذکر شده را داشته باشد.
بیماری فرد مشکوک در چه صورتی تایید شده محسوب می‌شود؟
۱) تست RT-PCR با نمونه respiratory و با خونی مثبت شود. ▪️هر چند این تست گاهی ممکن است پس از ۵ بار تکرار در بیمار مبتلا مثبت شود. حدس زده می‌شود عدم پاسخ‌دهی اولیه ناشی از روش اشتباه نمونه برداری توسط افراد ناوارد و یا زمان نادرست نمونه‌گیری و مواد مصرفی بی کفایت در پروسه انجام تست باشد.
۲) ژن ویروس که از خون و یا سیستم تنفسی به دست آمده بطور معنی‌دار با ژنوم کووید۱۹ شناخته شده هومولوگ باشد.
براساس این تحقیق می‌توان نتیجه گرفت که کماکان در اورژانس‌ها و یا مراکز ویزیت مراجعان باید هر دو روش تست ژنتیک و سی‌تی‌اسکن با هم انجام، اما اگر امکان انجام و یا تکرار تست ژنتیک نبود و باعث تاخیر در تصمیم‌گیری می‌شود، درمانگران باید مبنا را سابقه و شرح حال اپیدمیولژیک و یا سمپتوم‌های بالینی قرار داده و اقدام کند.
در نتیجه gold standard قرار دادن تست ژنتیکی در ابتدای شروع علائم و مراحل اولیه پذیرش، می‌تواند زمان و کیفیت درمان و سرنوشت بیمار را به مخاطره اندازد.
