مشرق- امام علی علیه السلام:

دوستان خدا آنانند که به درون دنیا نگریستند آنگاه که مردم به ظاهر آن چشم دوختند.

و سر گرم آینده دنیا شدند آنگاه که مردم به امور زودگذر دنیا پرداختند.

پس هواهای نفسانی که آنان را از پای در می آورد، کشتند.

و آنچه که آنان را به زودی ترک می کرد، ترک گفتند.

و بهره مندی دنیا پرستان را از دنیا، خوار شمردند.

و دست یابی آنان را به دنیا زودگذر دانستند.

با آنچه مردم دنیاپرست آشتی کردند، دشمنی ورزیدند.

و با آنچه دنیا پرستان دشمن شدند آشتی کردند.

قرآن به وسیله آنان شناخته می شود، و آنان به کتاب خدا آگاهند،

قرآن به وسیله آنان پا بر جاست و آنان به کتاب خدا استوارند.

به بالاتر از آنچه امیدوارند چشم نمی دوزند.

و غیر از آنچه که از آن می ترسند هراس ندارند.

متن حدیث: 

وَ قَالَ ( علیه السلام ) :إِنَّ أَوْلِیَاءَ اللَّهِ هُمُ الَّذِینَ نَظَرُوا إِلَی بَاطِنِ الدُّنْیَا إِذَا نَظَرَ النَّاسُ إِلَی ظَاهِرِهَا وَ اشْتَغَلُوا بِآجِلِهَا إِذَا اشْتَغَلَ النَّاسُ بِعَاجِلِهَا فَأَمَاتُوا مِنْهَا مَا خَشُوا أَنْ یُمِیتَهُمْ وَ تَرَکُوا مِنْهَا مَا عَلِمُوا أَنَّهُ سَیَتْرُکُهُمْ وَ رَأَوُا اسْتِکْثَارَ غَیْرِهِمْ مِنْهَا اسْتِقْلَالًا وَ دَرَکَهُمْ لَهَا فَوْتاً أَعْدَاءُ مَا سَالَمَ النَّاسُ وَ سَلْمُ مَا عَادَی النَّاسُ بِهِمْ عُلِمَ الْکِتَابُ وَ بِهِ عَلِمُوا وَ بِهِمْ قَامَ الْکِتَابُ وَ بِهِ قَامُوا لَا یَرَوْنَ مَرْجُوّاً فَوْقَ مَا یَرْجُونَ وَ لَا مَخُوفاً فَوْقَ مَا یَخَافُونَ.

"نهج البلاغه، حکمت ۴۳۲"