به گزارش مشرق، صفحه اینستاگرامی ریحانه منتسب به دفتر حفظ و نشر آثار آیت الله خامنه ای، پستی از زندگی روزهای اخیر یکی از پرستاران بخش مراقبت و درمان بیماران مبتلا به کرونا منتشر کرد که پیش از این آرزو داشته است سرباز مدافع حرم شود و پرستاران را مانند گلبول‌های سفید که مدافع سلامت انسان هستند معرفی کرد.

بر اساس این پست پرستار فداکار ایرانی با تمام قوا برای بیرون راندن ویروس کرونا از جان هم وطنانش تلاش کرده و به دلیل بیماری پسر کوچکش و تضعیف سیستم دفاعی بدن او، خودش را ۵ روز در ماشینش قرنطینه کرده تا فرزندش آسیبی نبیند.

صفحه ریحانه در این پست بر جلوگیری از شیوع ویروس کرونا هراسی تاکید کرده و وطن فروشی، خودکم بینی، ایجاد یاس و ناامیدی را تقبیح کرد.

در ادامه متن و پست منتشر شده توسط صفحه ریحانه را مشاهده می‌کنید:

" ویروس‌ها برای زنده ماندن و رشد کردن و تکثیر شدن، احتیاج به پیکره‌ای دارند تا در آن لانه کنند و بعد شروع به کار کنند.
ویروسی که وارد بدنی نشود برای همیشه در انزوا می‌ماند، آنقدر انتظار می‌کشد تا بالاخره یک روزی میزبانی پیدا کند و از آنجا کار را شروع کند.

بعضی از ماها بعضا دانسته و ندانسته میزبان ویروس‌ها میشویم.

کرونا گرفتن به کنار، ما گاهی خودمان میزبان ویروس کرونا هراسی می‌شویم. میزبان ویروس وطن فروشی، میزبان ویروس خود کم بینی، میزبان ویروس خالی کردن دل باقی آدمها.

کلا میشویم یک میزبان که به ویروس اجازه زندگی و تکثیر میدهد.

اگر بعضی از ما میزبان‌ها نبودیم شاید دیگر هیچ وقت این ویروس‌ها جایی میانمان پیدا نمی‌کردند.
مرتضی، اما داستانش فرق میکرد

انگار که گلبول سفید باشد. یک هفته‌ای میشد که خانه نرفته بود. با یک بچه پنج ماهه و یک فرزند کوچک دیگر.

از این یک هفته چند روزش را در ماشین خودش در پارکینگ طبقاتی خوابیده بود. در واقع خودش را در ماشین پرایدش قرنطینه کرده بود.

فرزندش تازه آبله مرغان گرفته بود و دوست نداشت سلامتش تهدید شود.

با خنده گفتم: از کی قرار است طلاق به جریان بیفتد؟

گفت: همسرم میدونست از اول که کارم چیه، خودش منو جلو می‌فرسته.

مرتضی پناهیِ ۳۵ ساله که بارها تلاش کرده بود مدافع حرم شود، الان دغدغه اش یک چیز بود؛ مبارزه با این ویروس.

ویروس‌هایی که خارج از فضای ایزوله‌ی بیمارستان مشغول تکثیر بودند، تکثیری که نه دستکش‌ها جلویش را می‌گرفت نه مایع ضد عفونی و نه ماسک‌ها

شاید حتی برخی ویروس‌ها در ایزوله کامل کارشان میکردند.

شایعه پخش می‌کردند، پست می‌گذاشتند، پیام تولید میکردند و ماهم دانسته یا نادانسته با دست‌هایی ضد عفونی شده و در محیط امن خانه آن‌ها را بازنشر میدادیم.

وقتی با مرتضی که حالا با هیکل ورزشکاریش در لباس تنگ ایزوله آب پز شده بود خداحافظی میکردم

در ذهنم با خودم تکرار کردم

این روزها کشور به گلبول‌های سفید بیشتری نیاز دارد. "