چهار ميليارد سال پيش، سياره مريخ مانند زمين از ميدان مغناطيسي برخورداربوده؛ اما اين برخورد به همراه چهار سيارك 2400 كيلومتري ديگر، تاثيرات مخربي بر روي سنگهاي داغ دروني و زير سطح سياره داشته و با از بين بردن ميدان مغناطيسي آن، اين سياره را كاملا بيپناه و در معرض تابش مستقيم خورشيد قرار داده است.
فلاتهاي عظيم برخوردي، همگي بين 4.2 و 4.1 ميليارد سال قبل روي داده كه در همان زمانها، ميدان مغناطيسي سياره نيز از بين رفته است.
پهناي حوزه برخوردي هلاس، حدود 2092 كيلومتر و عمق آن 9.5 كيلومتر بوده كه با لايههاي بازماندههاي برخورد محاصره شده است.
جيمز رابرتز از دانشگاه جانهاپكينز به ساخت يك نمونه رايانهاي از اثرات حرارتي برخوردهاي عظيم پرداخته و دريافت كه يك سيارك احتمالا منجر به يك حركت مواج شده كه ترميم آن حدود 100 ميليون سال طول خواهد كشيد. اين در حالي بود كه سرعت برخورد اين سيارك بسيار بالاتر بوده و هر 25 ميليون سال يك سيارك با مريخ برخورد ميكند.
تركيب اين برخوردها منجر به تغييراتي در مريخ شده كه ترميم آنها ممكن نيست.
محققان اين برخوردها را منجر به شكلگيري پنج فلات بزرگ غالب بر تاثيرات برخوردي بر پويايي جبه خواندهاند. يك برخورد با چنين اندازهاي ميتواند كل حوزه جريان جبه را تغيير دهد.
به گفته محققان، فاصله مياني بزرگترين برخوردها در حدود 25 ميليون سال، بسيار كوچكتر از زمان اوليه ترميم براي يك برخورد است كه 100 ميليون سال تخمين زده شده است.