به گزارش مشرق، مسعود اسداللهی در کانال تلگرامی خود درباره ترکیه و شمال سوریه نوشت:
بعد از پایان جنگ جهانی اول و شکست خوردن امپراطوری عثمانی، پارلمان این کشور در سال ۱۹۲۰ نقشه ای را با نام "میثاق ملی" به تصویب رساند که مرزهای جدید ملی آن کشور را از دید ترک ها مشخص می نمود. در این نقشه، مرزهای جنوبی ترکیه با سوریه و عراق می بایست شامل استان های اسکندرون، حلب و الجزیره (شرق فرات) در سوریه و استان های موصل و سلیمانیه در عراق باشد. بدین ترتیب، مرز جنوبی آن کشور از منطقه "کسب" در شمال لاذقیه شروع و به جنوب کرکوک تا مرزهای عراق و ایران ختم می شد.
اما معاهده "سور" که در ۱۰ اوت ۱۹۲۰ بین طرف های برنده جنگ جهانی اول و امپراطوری شکست خورده عثمانی در فرانسه امضاء گردید، مرزهای ترکیه با سوریه را از شمالی ترین نقطه خلیج اسکندرون تا ماردین و نصیبین در مرز با سوریه (تحت قیمومیت فرانسه) ترسیم نمود، ولی افسران نظامی ترکیه به فرماندهی مصطفی آتاتورک، این معاهده را به رسمیت نشناخته و جنگی با نام "استقلال" به راه انداختند به گونه ای که "جامعه ملل" مجبور شد مرزهای ترکیه و سوریه را تغییر داده و مرزهای بین دو کشور را به جنوب خط مرزی معاهده سور منتقل کرد.
بیشتر بخوانید:
طوفان اسداللهی در شبکه الجزیره +عکس
تاکتیک جدید اسرائیل در حمله های هوایی و موشکی به سوریه
در کنفرانس لوزان سوئیس که منجر به توافقنامه "لوزان" در ۲۴ ژوئیه ۱۹۲۳ شد، کشور جدید ترکیه با مرزهای فعلی آن با عراق و سوریه به رسمیت شناخته شد (به استثنای استان اسکندرون که در حاکمیت سوریه باقی ماند اما با شروع جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۳۹، دولت فرانسه که قیمومیت بر سوریه برعهده داشت، این استان را به عنوان "رشوه سیاسی" به ترکیه واگذار کرد تا این کشور به نفع آلمان وارد جنگ جهانی دوم نشود).
بعد از توافقنامه لوزان، ترکیه همواره خواستار حاکمیت بر موصل و سلیمانیه در عراق بود و مذاکرات مربوط به آن در "جامعه ملل" بدون نتیجه باقی مانده بود تا اینکه توافقنامه "آنکارا" در سال ۱۹۲۶ بین ترکیه و انگلستان امضاء شد و بر اساس آن، ترکیه پذیرفت که در قبال صرف نظر کردن از موصل و سلیمانیه، سالیانه به مدت ۲۵ سال، ۱۰ درصد از درآمدهای نفتی کرکوک و موصل را صاحب شود.
ترکیه به صورت غیررسمی شایعاتی را منتشر می کند مبنی بر اینکه یکی از بندهای غیرعلنی توافقنامه آنکارا این بوده که در صورت فروپاشی دولت های عراق و سوریه، ترکیه حق خواهد داشت مناطق مورد نظر خود در سوریه و عراق را بر طبق نقشه میثاق ملی که در جنوب مرزهای ترسیم شده توسط توافقنامه لوزان قرار دارد، تحت حاکمیت خود درآورد.
درحال حاضر، دولتمردان ترکیه مدعی هستند که اعتبار توافقنامه لوزان در سال ۲۰۲۳ یعنی صد سال پس از امضای آن، به پایان می رسد و ترکیه حق خواهد داشت که برگزاری رفراندم بین اهالی مناطقی که ترکیه آنجا را بخشی از خاک خود می داند، خواستار شود. این مناطق در حال حاضر شامل استان های حلب، ادلب و مناطق کردنشین شرق فرات در سوریه و استان های موصل، اربیل و سلیمانیه در شمال عراق می شود.
تمامی تلاش های نظامی و سیاسی ترکیه در حال حاضر با هدف آمادگی برای مرحله بعدی یعنی گذشت صد سال از توافقنامه لوزان می باشد تا اردوغان بتواند خواستار رفراندم در بین ساکنان آن مناطق شود و آن مقداری از این مساحت جغرافیایی وسیع را که می تواند، به ترکیه ضمیمه کند. بنابراین سیاست ترکیه تا سال ۲۰۲۳، تضعیف حاکمیت دولت های عراق و سوریه بر مناطق شمالی این دو کشور و تقویت حضور خود در آنجا و ایجاد پایگاه مردمی برای ترکیه در آن مناطق از طریق ارائه خدمات عمومی می باشد تا بدین وسیله نتیجه رفراندم موردنظر به نفع پیوستن آن مناطق به ترکیه باشد.