کشورهایی چون چین، هند یا ژاپن علی رغم کمک گرفتن در برخی تجهیزات، تلاش خود را برای بومی سازی شناورهای مدرن به کار گرفته و با صرف هزینه‌های قابل توجه، خودکفایی خود را در بخش مهمی چون ساخت ناوشکن بالا ببرند.

به گزارش سرویس دفاع و امنیت مشرق، در چند سال اخیر رقابت در حوزه دریایی منطقه اقیانوس هند و دریای چین جنوبی بین کشورهای حاضر در این پهنه آبی شدت یافته است؛ از ارتش هندوستان گرفته تا شبه جزیره کره و ژاپن، می توان این رقابت شدید را به خوبی رصد کرد که هر روز شکل جدیدتری به خود گرفته و در چند ماه اخیر با حضور نیروهای فرامنطقه ای، بسیاری حتی احتمال بروز جنگ در این منطقه را نیز از نظر دور نکرده اند.

در بین کشورهای حاضر در این رویارویی شاید بتوان 4 کشور هند، ژاپن، کره جنوبی و چین را به عنوان دارندگان قوی ترین نیروهای دریایی معرفی کرد. هر 4 کشور در سالهای اخیر تلاش های فراوانی را برای نوسازی و همچنین افزایش تعداد ناوگان دریایی خود داشته اند و در این راه هزینه های قابل توجهی را هم متقبل شده اند. در ادامه به معرفی 4 ناوشکن از این 4 کشور می پردازیم که نقش مهمی در افزایش قدرت دریایی این کشورها داشته اند.

کلاس کلکته؛ تمرین جدی برای ساخت ناوشکن های پیشرفته

کلاس کلکته جدیدترین و سنگین ترین ناوشکن حال حاضر نیروی دریایی هند محسوب می شود که نیروی دریایی این کشور قصد دارد 3 فروند از آن را به خدمت بگیرد. این ناوشکن ها توسط شرکت هندی Mazagon Dock ساخته شده اند. در حال حاضر دو فروند از این ناوشکن ها عملیاتی شده و آخرین فروند نیز تا قبل از پایان سال جاری میلادی در نیروی دریایی هندوستان عملیاتی می شود.

هندی ها در بخش طارحی و ساخت این ناوشکن تقریبا به صورت بومی و با تکیه بر توان داخلی عمل کردند اما همچنان در بخش هایی مثل پیشرانه و برخی از سامانه های راداری و تسلیحاتی نیازمند خارج هستند. این ناوشکن در حدود 8200 تن در حالت بارگیری کامل وزن داشته، دارای طول 163 متر و عرض 17.4 متر است.



ناوشکن های کلاس کلکته از دو توربین گازی ساخت شرکت Zorya اوکراین و موتور دیزلی که با مشارکت نروژ ساخته شده است بهره می برد. این سیستم قدرت سرعت نهایی در حدود 56 کیلومتر بر ساعت را برای این ناوشکن فراهم کرده و برد آن در صورت حرکت با سرعت 33 کیلومتر بر ساعت در حدود 15 هزار کیلومتر است. این ناوشکن ها دارای حدود 390 نفر خدمه هستند.

در بخش رادار و الکترونیک این شناور هندی از محصولات رادار آرایه فازی باند اس در مدل EL/M-2248 MF-STAR و رادار فرانسوی  LW-08 ساخت شرکت تالاس بهره می برد. در بخش سونار و فرماندهی کنترل عمده سامانه ها توسط شرکت هندی بهارات الکترونیک تامین شده است. در بخش اقدامات متقابل نیز ترکیبی از محصولات خارجی و هندی بر روی این 3 ناوشکن نصب شده است.

در بخش تسلیحات موشک اصلی نصب شده بر روی این ناو 16 تیر موشک کروز ضد کشتی و حمله به اهداف زمینی مافوق صوت براهموس با برد نزدیک به 300 کیلومتر و سرعت 3 ماخ است که به صورت مشترک بین هند و روسیه ساخته شده است. در بخش ضد هوایی نیز این شناور به 32 تیر موشک سطح به هوایی باراک 8 مجهز شده است. توپ 76 میلی متری ساخت شرکت اتومورلا ایتالیا و 4 قبضه توپ دفاع نزدیک AK-630 ساخت روسیه نیز بر روی این ناوشکن ها نصب شده است.

این ناوشکن دارای 4 پرتابگر 533 میلی متری اژدر بوده و به 2 پرتاب گر راکت ضد زیردریایی RBU-6000 نیز مجهز شده است و توان حمل دو فروند بالگرد مثل سی کینگ یا Dhruv را دارد.

کلاس Atago؛ محصول بومی میتسوبیشی ژاپن
 
دو فروند ناوشکن های کلاس Atago در حال حاضر پیشرفته ترین ناوشکن های عملیاتی نیروی دریایی ژاپن را تشکیل می دهند و توسط شرکت میتسوبیشی ژاپن ساخته شده اند. در حقیقت این دو ناوشکن 10 هزار تنی دارای نقش اصلی دفاع هوایی و موشکی هستند و از سامانه راداری معروف ایجیس بهره می برند.

این شناور که به نوعی برای ساخت آن از ناوشکن های آمریکایی کلاس Arleigh Burke الگو برداری شده است در حدود 10 هزار تن وزن، 165 متر طول و 21 متر عرض داشته و 300 نفر خدمه در آن حضور دارند. 4 توربین گازی نصب شده بر روی این ناوشکن به طور مشترک توسط آمریکا و ژاپن ساخته شده است و توانی در حدود 100 هزار اسب بخار را برای این شناورها تامین می کند. سرعت نهایی این شناور در حدود 56 کیلومتر بر ساعت بوده و در زمان حرکت با سرعت 37 کیلومتر بر ساعت بردی در حدود 9260 کیلومتر دارد.

قلب راداری این شناور سامانه راداری آرایه فازی غیر فعال AN/SPY-1DV ساخت شرکت لاکهید مارتین است که در باند اس فعالیت می کند. رادارهای جستجوی سطحی و سونار این شناور ساخت آمریکا هستند.



 در بخش تسلیحات این ناوشکن از 8 تیر موشک Type 90 در نقش ضد کشتی استفاده می کند. این موشک ها توسط شرکت میتسوبیشی ژاپن ساخته شده است و بردی در حدود 150 کیلومتر دارد. اما بخش مهم تسلیحات این شناور موشک های ضد هوایی آن است که متشکل از موشک های سری استاندارد در مدل های SM-2 و SM-3 است که توان دفاع هوایی و رهگیری و نابودی موشک های بالستیک را نیز برای این شناور فراهم می کند.

سامانه ضد زیردریایی RUM-139 نیز بر روی این شناور نصب شده است و دو پرتابگر اژدر سبک را نیز حمل می کند. یک قبضه توپ 127 میلی متری در جلوی نصب شده است که در اصل ساخت آمریکا بوده اما در ژاپن به صورت تحت لیسانس تولید می شود. دو قبضه سامانه دفاع نزدیک فالانکس نیز بر روی این دو ناوشکن نصب شده است.

در بخش پروازی نیز یک فروند بالگرد دریایی سی هاوک ساخت آمریکا بر روی این ناوشکن ها مستقر شده است.

سجونگ کبیر؛ محصول مشترک دوو و هیوندای کره

کره جنوبی از دیگر کشورهای بسیار فعال در حوزه توسعه توان دریایی در سالهای اخیر بوده و سرمایه گذاری وسیعی را در این بخش کرده است. کلاس سجونگ کبیر در حال حاضر پیشرفته ترین ناوشکن عملیاتی نیروی دریایی کره جنوبی محسوب می شود. کره ای ها در حال حاضر 3 فروند از این ناوشکن را در اختیار داشته و به دنبال ساخت سه فروند دیگر از آنها نیز هستند. این ناوشکن ها به صورت مشترک توسط دو شرکت دوو و هیوندای کره جنوبی ساخته شده اند.

این ناوشکن ها وزنی در حدود 11 هزار تن در حالت بارگیری کامل داشته ، طول آنها 165 متر و عرض آنها 21 متر است و بین 300 الی 400 نفر بر روی هر ناوشکن خدمت می کنند. این شناور از 4 توربین گاز ترکیبی مدل LM2500 بهره می برد که توانی در حدود 100 هزار اسب بخار را برای این شناور تامین می کند. سرعت بیشینه این ناوشکن ها 56 کیلومتر بر ساعت و برد آنها نیز در حدود 10200 کیلومتر است.

در این ناوشکن نیز رادار ایجیس مدل AN/SPY-1D V  نصب شده است و باقی سامانه های رادار کنترل آتش و جستجوی سطحی نیز از مدل های آمریکایی مثل AN/SPG-62 نصب شده است. در این شناور سامانه جنگ الکترونیک ساخت شرکت کره ای LG نصب شده است.



یک قبضه توپ 127 میلی متری و یک قبضه توپ 30 میلی متری گل کیپر ساخت هلند بر روی این ناوشکن ها نصب شده است. سامانه پدافندی RAM بلوک 1 نیز بخش دیگری از دفاع نزدیک این ناوشکن ها را تشکیل می دهد. این شناورهای رزمی با 4 تیر موشک ضد کشتی SSM-700K با برد 150 کیلومتر ساخت کره جنوبی مسلح شده است.

80 تیر موشک ضد هوایی استاندارد SM-2 ، 32 تیر موشک کروز حمله به اهداف زمینی Hyunmoo-3 ساخت کره جنوبی با برد 1500 کیلومتر و 16 تیر موشک مخصوص ضد زیردریایی Hong Sang Eo ساخت کره جنوبی نیز بر روی این شناور نصب شده است. 2 پرتابگر 3 لول اژدر سبک کوسه آبی ساخت کره نیز بر روی این ناوشکن نصب شده است. در بخش پروازی نیز این ناوشکن توان حمل دو بالگرد مثل سری لینکس یا سی هاوک را دارد.

Type 052D؛ ناو پنهانکار کاملا بومی چین

و اما در نهایت به ناوشکن های Type 052D ساخت چین می رسیم؛ کشوری که در سالهای اخیر بودجه بسیار سنگینی را برای مدرن سازی نیروی دریایی خود هزینه کرده و سرعت بالای آن در این بخش، باعث ایجاد ترس و وحشت در کشورهای رقیب چین شده است.

این ناوشکن چینی در حقیقت مدل پیشرفته شده از نمونه های 052 بی و سی است و در مقایسه با 3 نمونه دیگر نام برده شده در بالا می توان گفت که این شناور چینی یک کشتی جنگی کاملا بومی محسوب می شود. این ناوشکن که از طراحی پنهانکار بهره می برد در تقریبا تمامی بخش ها از سامانه های ساخت چین بهره می برد.

چین به دنبال ساخت 12 فروند از این ناوشکن هاست و در حال حاضر 3 فروند از این شناورها به صورت عملیاتی در اختیار نیروی دریایی چین است. این ناوشکن ها در حدود 7500 تن وزن ، 156 متر طول و 18 متر عرض بوده و 280 نفر خدمه دارند.

این شناورها از دو موتور توربین گازی چینی QC-280 به توان هر کدام 28 مگاوات و دو موتور دیزل آلمانی هر کدام به قدرت 6 مگاوات استفاده می کند. این شناورها سرعتی در حدود 55 کیلومتر داشته و برد آن در هنگام حرکت با سرعت 33 کیلومتر بر ساعت در حدود 9260 کیلومتر است.



این شناور مجهز به سامانه راداری آرایه فازی فعال Type 346 و همجنین رادار باند ال مدل Type 518  می باشد. رادار آرایه فازی مورد نظر در باند اس فعالیت کرده و برخی کارشناسان انگلیسی، روس و چینی این رادار را مشابه نمونه آمریکایی یعنی رادار SPY-1 ساخت شرکت لاکهید که قلب سامانه ایجیس نیروی دریایی آمریکا به حساب می آید دانسته اند. این کارشناسان اعتقاد دارند که این سامانه راداری توان شناسایی هواپیمای پنهانکار اف 35 را در فاصله 350 کیلومتری شناسایی کند.

سامانه های سونار، جنگ الکترونیک، به اشتراک گذاری اطلاعات به صورت شبکه ای، سیستم دریافت اطلاعات از ماهواره و اخلالگرهای نصب شده بر روی این شناور همگی ساخت چین است.

در بخش تسلیحات این شناور به پرتابگر های عمودی موشک مجهز بوده و 64 تیر موشک شامل موشک های کروز حمله به اهداف زمینی CJ-10 با برد 1500 کیلومتر، موشک ضد کشتی و حمله به اهداف زمینی YJ-18 با برد 540 کیلومتر، موشک سطح به هوایی HQ-9B با برد 200 کیلومتر، موشک سطح به هوای میان برد DK-10 با برد 50 کیلومتر و موشک های ضد زیردریایی CY-5 مسلح شده است.

2 توپ 30 میلی متری، یک سامانه دفاع نزدیک تایپ 730، پرتابگر موشک های کوتاه برد سطح به هوای HHQ-10 و 6 پرتابگر اژدر به همراه یک توپ 130 میلی متری در جلوی ناو از دیگر تسلیحات این شناور است. ناوشکن های Type 052D قابلیت حمل یک فروند بالگرد را نیز دارند.

با این اوصاف، مشخص می‌شود که کشورهای مذکور علی رغم کمک گرفتن در برخی تجهیزات، تلاش خود را برای بومی سازی شناورهای مدرن به کار گرفته‌اند و حاضر شده‌اند با صرف هزینه‌های قابل توجه، خودکفایی و خوداتکایی دریایی خود را در بخش مهمی چون ساخت ناوشکن بالا ببرند.