گروه سیاسی مشرق - «پیروزی روحانی مرهون سیاستهای ما بود و دولت بدهکار ما است» دیگر این لحن طلبکارانه را میتوان محور اشتراک تمامی روزنامههای اصلاحطلب و همچنین شخصیت های سیاسی جریانات تندرو اصلاحطلب دانست که در ماههای گذشته به کرات از سوی رسانههای آنها خطاب به دولت منتشر شده است.
واریز آراء اصلاحطلبان به سبد رای کاندیدای فراجناحی انتخابات موجب شد تا جریانات تندرو اصلاح طلب بتوانند توسط روزنامههای زنجیرهای خود در کنار گرهزدن ادامه حیات دولت یازدهم به حمایت اصلاحطلبان، دم از مطالبات جناحی و گروهی خود بزنند و دولت را تحت فشار مطالبات خود قرار دهند.
روحانی با مطالبات وسیعی از سوی اصلاحطلبان مواجه است به صورتی که در ماههای اخیر همیشه از سوی رسانههای آنها بخاطر عدمتوجه به خواستههای جریانات تندرو اصلاح طلب مورد انتقاد قرار گرفت و به عنوان دولتی وامدار و وابسته معرفی شد.
یک عضو سازمان منحله مجاهدین نیز طی یک گفتوگوی تفصیلی به بیان نقطه نظرات خود از دولت یازدهم پرداخت و گفت پیروزی روحانی مرهون سیاست و جمعبندی و راهبرد اصلاحطلبان بود.
عبدالله ناصری در مصاحبه با روزنامه آرمان و در پاسخ این سوال که از ابتدای تشکیل دولت یازدهم این بحث بود که این دولت اعتدال است یا دولت اصلاحات، نظر شما چیست؟ اظهار کرد: درست است که برخی از دوستان میآیند و اعلام میکنند دولت آقای روحانی دولت اعتدال است و اصلاحطلب نیست اما باید در این راستا، به دو نکته توجه کنند؛ اولین نکته اینکه اصلا پیروزی آقای روحانی مرهون سیاست، جمعبندی و راهبرد تاکتیکی اصلاحطلبان بود؛ دوم هم اینکه اگر دقت کنیم آقای روحانی شعار اصلاحطلبانه داد که پیروز شد. اعتدال گفتمان نیست بلکه اعتدال یک روش است. اصلاحطلبی گفتمان است و آقای روحانی در مدار گفتمان اصلاحطلبی رأی آورده است.
این نوع مصادره را میتوان در صحبتهای «احمد پورنجاتی»، نماینده اصلاحطلب مجلس ششم و عضو حزب منحل مشارکت نیز تماشا کرد که در مصاحبهای با روزنامه اعتماد، عنوان کرد: «پايگاه اجتماعی آقای روحانی ائتلافی است. از آن خودش نيست ولی در اختيار او قرار داده شده است تا پايان دورهای كه خواهد بود.»
ولی نکتهای که باید به آن توجه کرد این است که روزنامهها و رسانههای اصلاح طلب به هیچ عنوان از این واقعیت سخنی نمیگویند که این، جریان اصلاحات است که مدیون دولت یازدهم است؛ چرا که اصلاحطلبان توانستند با پناه گرفتن زیر سایه تابلوی «روحانی»، تا حدودی از حالت کمای سیاسی خارج شوند و پس از سالها سکوت و رخوت، جانی دوباره بگیرند و بتوانند ادعای داشتن پایگاه اجتماعی را در رسانههای خود خطاب به دولت یازدهم مطرح کنند.
پیش از این نیز اظهارات تندی توسط شخصیتهای اصلاحطلبان در روزنامههای کثیرالانتشار کشور با لحنی طلبکارانه خطاب به دولت یازدهم مطرح شد که طی گزارشی مفصل به آن پرداختیم.
کلید این لحن طلبکارانه نیز از زمانی در روزنامههای زنجیرهای خورد که سعید حجاریان تئوریسین جریان اصلاحات گفت: «اگر اصلاحطلبان نباشند روحانی هم وجود نخواهد داشت.»
حجاریان در آن گفتوگوی تفصیلی اصلاحطلبان را ستون فقرات دولت روحانی معرفی کرده بود و گفته بود: اگر اصلاحطلبان بشکنند روحانی هم شکسته خواهد شد.
این اظهارنظر سعید حجاریان موجب شد تا موجی از اینگونه اظهارنظرها از سوی فعالان اصلاحطلب در رسانهها منتشر شود تا اهرم فشاری باشد به روحانی برای سهمدادن به اصلاحطلبان و توجهکردن به مطالبات جناحی و گروهی آنها که میتوانید در این گزارش به صورت مفصل این اظهارنظرهای طلبکارانه را بخوانید؛
با توجه به بیاعتنایی دولتمردان روحانی به مطالبات تندروهای اصلاحطلب، به نظر میرسد دولت یازدهم به جای تبدیل شدن به یک زیرمجموعه از جریان افراطی اصلاحات، به دنبال ایجاد موفق یک جریان سوم سیاسی در ایران است که میخواهد مرز مشخصی با دو جناح اصلاح طلب و اصولگرا داشته باشد.
واریز آراء اصلاحطلبان به سبد رای کاندیدای فراجناحی انتخابات موجب شد تا جریانات تندرو اصلاح طلب بتوانند توسط روزنامههای زنجیرهای خود در کنار گرهزدن ادامه حیات دولت یازدهم به حمایت اصلاحطلبان، دم از مطالبات جناحی و گروهی خود بزنند و دولت را تحت فشار مطالبات خود قرار دهند.
روحانی با مطالبات وسیعی از سوی اصلاحطلبان مواجه است به صورتی که در ماههای اخیر همیشه از سوی رسانههای آنها بخاطر عدمتوجه به خواستههای جریانات تندرو اصلاح طلب مورد انتقاد قرار گرفت و به عنوان دولتی وامدار و وابسته معرفی شد.
یک عضو سازمان منحله مجاهدین نیز طی یک گفتوگوی تفصیلی به بیان نقطه نظرات خود از دولت یازدهم پرداخت و گفت پیروزی روحانی مرهون سیاست و جمعبندی و راهبرد اصلاحطلبان بود.
عبدالله ناصری در مصاحبه با روزنامه آرمان و در پاسخ این سوال که از ابتدای تشکیل دولت یازدهم این بحث بود که این دولت اعتدال است یا دولت اصلاحات، نظر شما چیست؟ اظهار کرد: درست است که برخی از دوستان میآیند و اعلام میکنند دولت آقای روحانی دولت اعتدال است و اصلاحطلب نیست اما باید در این راستا، به دو نکته توجه کنند؛ اولین نکته اینکه اصلا پیروزی آقای روحانی مرهون سیاست، جمعبندی و راهبرد تاکتیکی اصلاحطلبان بود؛ دوم هم اینکه اگر دقت کنیم آقای روحانی شعار اصلاحطلبانه داد که پیروز شد. اعتدال گفتمان نیست بلکه اعتدال یک روش است. اصلاحطلبی گفتمان است و آقای روحانی در مدار گفتمان اصلاحطلبی رأی آورده است.
این نوع مصادره را میتوان در صحبتهای «احمد پورنجاتی»، نماینده اصلاحطلب مجلس ششم و عضو حزب منحل مشارکت نیز تماشا کرد که در مصاحبهای با روزنامه اعتماد، عنوان کرد: «پايگاه اجتماعی آقای روحانی ائتلافی است. از آن خودش نيست ولی در اختيار او قرار داده شده است تا پايان دورهای كه خواهد بود.»
ولی نکتهای که باید به آن توجه کرد این است که روزنامهها و رسانههای اصلاح طلب به هیچ عنوان از این واقعیت سخنی نمیگویند که این، جریان اصلاحات است که مدیون دولت یازدهم است؛ چرا که اصلاحطلبان توانستند با پناه گرفتن زیر سایه تابلوی «روحانی»، تا حدودی از حالت کمای سیاسی خارج شوند و پس از سالها سکوت و رخوت، جانی دوباره بگیرند و بتوانند ادعای داشتن پایگاه اجتماعی را در رسانههای خود خطاب به دولت یازدهم مطرح کنند.
پیش از این نیز اظهارات تندی توسط شخصیتهای اصلاحطلبان در روزنامههای کثیرالانتشار کشور با لحنی طلبکارانه خطاب به دولت یازدهم مطرح شد که طی گزارشی مفصل به آن پرداختیم.
کلید این لحن طلبکارانه نیز از زمانی در روزنامههای زنجیرهای خورد که سعید حجاریان تئوریسین جریان اصلاحات گفت: «اگر اصلاحطلبان نباشند روحانی هم وجود نخواهد داشت.»
حجاریان در آن گفتوگوی تفصیلی اصلاحطلبان را ستون فقرات دولت روحانی معرفی کرده بود و گفته بود: اگر اصلاحطلبان بشکنند روحانی هم شکسته خواهد شد.
این اظهارنظر سعید حجاریان موجب شد تا موجی از اینگونه اظهارنظرها از سوی فعالان اصلاحطلب در رسانهها منتشر شود تا اهرم فشاری باشد به روحانی برای سهمدادن به اصلاحطلبان و توجهکردن به مطالبات جناحی و گروهی آنها که میتوانید در این گزارش به صورت مفصل این اظهارنظرهای طلبکارانه را بخوانید؛
با توجه به بیاعتنایی دولتمردان روحانی به مطالبات تندروهای اصلاحطلب، به نظر میرسد دولت یازدهم به جای تبدیل شدن به یک زیرمجموعه از جریان افراطی اصلاحات، به دنبال ایجاد موفق یک جریان سوم سیاسی در ایران است که میخواهد مرز مشخصی با دو جناح اصلاح طلب و اصولگرا داشته باشد.