در یکی از آخرین نمونههای آن که چندی پیش در مشرق منتشر شد؛ سعید حجاریان طی مصاحبهای با اشاره به تفاوت نگرش اصلاح طلبان با شخص رئیس جمهور میگوید "مدل من با مدل روحانی فرق میکند. اصلاحاتی که من میگویم بناش دموکراسی است. ممکن است اصلاحات آقای روحانی هم به تبع دموکراسی بیاورد اما بناش دموکراسی نیست. خودش هم چنین ادعایی ندارد. نمیگوید که من اصلاحطلبم."
- سعید حجاریان به مناسبت یک ساله شدن دولت روحانی و سالگرد 24 خردادماه 92 به گفت و گو با روزنامه شرق پرداخت. در ادامه گزیدهای از سخنان حجاریان را ملاحظه می کنید؛
- چهکسی فکر میکرد احمدینژاد در انتخابات ریاستجمهوری بالا بیاید. حتی سیاستمداران جناح مقابل ما هم باور نمیکردند و با احمدینژاد مخالف بودند اما او همه را کنار زد و رییسجمهور شد. داستان انتخاب آقای روحانی هم همینطور شد و میتوان گفت پیشبینیناپذیر بود. اما بعد از واقعه میتوانیم بگوییم چه عواملی دستبهدست هم دادند و این اتفاق افتاد.
- (پیروزی روحانی در انتخابات) چند عامل داشت. یکی از آنها عملکرد دولت احمدینژاد بود که باعث شده بود مردم آزرده شوند و بین سیاستمداران جناح راست هم شکاف عمیقی ایجاد شود. این شکاف، خود را در مناظرههای انتخابات نیز نشان داد و همه دیدیم که موضعگیریهای کاندیداهای راستگرا علیه همدیگر تا چه اندازه شدید بود. عامل بعدی تاثیر تحریمها بود. آقای روحانی هم انگشت گذاشت روی مساله هستهای و رفع تحریمها و مردم نیز به او اقبال نشان دادند. چون تصورشان بر این بود که پیروزی روحانی در انتخابات گشایشی در وضع کشور ایجاد خواهد کرد. چنانکه دیدیم سیاست خارجی و رفع تحریمها از شعارهای اصلی روحانی در انتخابات بود.
- سوال) آیا میتوان گفت اگر فاکتوری به نام محمود احمدینژاد و وضعیت گذشته وجود نداشت هرگز چنین اتفاقی نمیافتاد؟ بله، ممکن است حرف شما درست باشد. اما به این نیز بستگی داشت که چه کسی به جای او بود. شاید اگر یک فرد نزدیک به روحانی در گذشته رییسجمهور بود، خود روحانی رای نمیآورد. برای مردم، احمدینژاد دور از آبادی بود.
- سوال) فکر میکنید علت سکوت احمدینژاد چه باشد؟ احمدینژاد الان هرچه بگوید به نفع روحانی است.
- جناح مقابل نظرسنجی داشت و میدید که آرای روحانی رو به اوج است. بنابراین خیلی از تیپهای میانهرو آنها خواستند از همان ابتدا به سمت آقای روحانی گردش کنند. من خبر دارم که خیلی از اصولگراها به ایشان رای دادند. روحانی هم که نگفته بود اصلاحطلب است.
- روحانی تلاش میکند برخلاف احمدینژاد که میخواست با تزریق پول نقد، مشکلات حاشیهنشینها را حل کند، با تدبیر و سیاستهای اصولی خود به دنبال رفع تبعیض باشد. اینجا بگویم که حاشیه برای احمدینژاد اصل بود. حاشیه پایگاه رای احمدینژاد بود و او به جنگ حاشیه علیه متن دامن میزد. کم مانده بود که به حاشیه فرمان حمله به متن بدهد. اگر میتوانست این کار را میکرد مانند چاوز و مورالس. فرمول آنها نیز همین بود. اما روحانی نمیخواهد نفرت ایجاد شود و از طرفی هم نمیخواهد پوپولیست باشد، سعی میکند تا حدودی مشکل را با تدبیر حل کند. بدون تهییج و نفرتپراکنی.
- بالاخره باید وزرای ایشان به صحنه بیایند و حرف بزنند و موضع او را تقویت کنند. روحانی فاقد مکانیزمی برای پاسخگویی و ارتباطات اجتماعی است بنابراین خودش روابطعمومی خودش است. اما خاتمی برآمده از جنبشی بود که قبلا کلی روی آن کار شده بود. ماده اولیه آن به خوبی پیریزی شده بود پس خیلیها بودند که از او و سیاستهایش دفاع میکردند. اما روحانی ناگهان پیروز شد و چون خاستگاه حزبی جدی هم نداشت و خود او هم نخبهگراست، کمی در این بخش مشکل دارد.
- سوال) علت اینکه اصلاحطلبان به دفاع از روحانی نمیپردازند چه دلیلی دارد؟ به این دلیل است که ممکن است دفاع اصلاحطلبان راستها را بترساند و به ضرر دولت تمام شود. چون آنموقع راستها میگویند چه شده که مثلا سعید حجاریان از روحانی دفاع کرده است و تبلیغات به این سمت میرود که هر شب روحانی با من فالوده میخورد.
- سوال) نقاط ضعف دولت روحانی چیست؟ میتوانست کابینه بهتری داشته باشد. الان ناهماهنگی در ستاد او زیاد است.