کد خبر 1322949
تاریخ انتشار: ۱۵ دی ۱۴۰۰ - ۱۸:۵۷

درست در زمانی که در رسانه‌های غربی، ایران محکوم به بی‌عملی در مذاکرات وین می‌شود، شاهد انتشار اخباری مبنی‌بر سفر معاون وزیر امورخارجه کره به وین و احتمال آزادسازی اموال بلوکه‌شده ایران در کره هستیم.

به گزارش مشرق، دو روز گذشته یعنی پس از تعطیلات سه‌روزه‌ کریسمس، دور جدید مذاکرات وین درحالی آغاز شده که مذاکره‌کننده غربی‌ سعی دارد با فضاسازی بیرونی و حواشی به تیم مذاکره‌کننده ایرانی فشار بیاورد و ایران را وادار به عقب‌نشینی از متن مشترک مذاکره کند.

درست در زمانی که در رسانه‌های غربی، ایران محکوم به بی‌عملی در مذاکرات وین می‌شود، شاهد انتشار اخباری مبنی‌بر سفر معاون وزیر امورخارجه کره به وین و احتمال آزادسازی اموال بلوکه‌شده ایران در کره هستیم. احتمالا کشورهای غربی در پازل تحلیلی خود این‌گونه برنامه‌ریزی کرده‌اند که با بالا بردن فشارهای رسانه‌ای و تبلیغاتی علیه ایران می‌توانند فضای اجتماعی کشورمان را نسبت به آینده مذاکرات درحالت بیم و امید نگه دارند.

در تحلیل آنها اگر جامعه ایرانی به این سمت رفت، تیم مذاکره‌کننده کشورمان نیز تحت فشار افکار عمومی از مطالبات منطقی خود مانند رفع تمامی تحریم‌ها دست کشیده و به حداقل حقوق خود در مذاکرات وین مانند آزاد شدن بخش کوچکی از اموال بلوکه شده ایران (‌۷ میلیارد دلار مسدود در کره‌جنوبی) بسنده خواهد کرد. به همین دلیل باید مواجهه تیم مذاکره‌کننده کشورمان با این اتفاق، هوشمندانه باشد. تیم کشورمان باید ضمن استقبال از آزادسازی اموال ایران در کره نباید این مساله را اتفاق بزرگی در مسیر مذاکرات وین جلوه دهند و در آینده نیز باید بدون‌عقب‌نشینی از مواضع پیشین خود به مذاکرات با کشورهای ۱+۴ تا رفع تمامی تحریم‌ها ادامه دهند.

کره‌جنوبی نمی‌خواهد دارایی‌های ایران را «نقدی» آزاد کند

حسن هانی‌زاده، کارشناس مسائل بین‌الملل در این رابطه می‌گوید: «با وجود برخی اختلافاتی که میان سه کشور فرانسه، انگلیس، آلمان و آمریکا وجود دارد آنها سعی می‌کنند به‌نوعی منافع خودشان را در برجام تامین کنند. سفر امانوئل مکرون به منطقه و قراردادهای چند ده‌ میلیارد دلاری که میان فرانسه و برخی کشورهای منطقه منعقد شد، نشان می‌دهد که فرانسوی‌ها از این فرصت برای بهبود وضعیت اقتصادی کشورشان و باج‌گیری از کشورهای منطقه استفاده می‌کنند. انگلیس هم در چنین شرایطی سعی می‌کند بعد از خروج از اتحادیه اروپا، نقش پررنگ‌تری را در غرب آسیا ایفا کند. آلمان هم به دنبال بهبود وضعیت اقتصادی خود است.»

به گفته هانی‌زاده: «جمهوری اسلامی ایران صریحا و شفاف در مذاکرات اعلام کرده است که آماده همکاری با کشورهای اروپایی است. مشروط بر اینکه کشورهای اروپایی، آمریکا را وادار به لغو کردن تحریم‌ها کنند و خود نیز با ایران تعاملاتی سازنده داشته باشند و مسائل دیگری را در برجام مطرح نکنند.»

این کارشناس مسائل بین‌الملل در ادامه می‌گوید: «کره‌جنوبی هم با توجه به اینکه ۷ میلیارد دلار از دارایی‌های ایران را بلوکه کرده است، سعی ‌می‌کند به نوعی راه‌حلی را ایجاد کند که بتواند در آینده نیز با ایران همکاری داشته باشد زیرا کره‌جنوبی منافع اقتصادی و تجاری بالایی در ایران دارد و تحریم‌ ایران به ضرر اقتصاد کره‌جنوبی خواهد بود. به همین دلیل به نظر می‌رسد تحرکات کره‌جنوبی اگر برای پادرمیانی میان ایران و تروئیکای اروپایی باشد، می‌تواند کارساز شود.»

هانی‌زاده با تأکید بر اینکه «آزاد شدن پول‌های بلوکه‌شده ایران در کره‌جنوبی، ارتباطی با مذاکرات وین ندارد» می‌گوید: «این پول‌ها برخلاف قوانین بین‌المللی بلوکه شده است. کره سعی می‌کند به‌جای پرداخت پول مستقیم، به ایران کالا صادر کند. این مغایر آن چیزی است که در توافقنامه بازرگانی میان ایران و کره‌جنوبی مطرح است و این، همان‌چیزی است که آمریکایی‌ها می‌خواهند.»


فضاسازی بیرونی غرب برای عقب‌نشینی ایران از مذاکرات است

حنیف غفاری، کارشناس مسائل بین‌الملل در این رابطه می‌گوید: «طرف مقابل یعنی آمریکا، تروئیکای اروپایی و شبکه‌های متصل به این دو کاری که دارند انجام می‌دهند غلبه فرامتن بر متن در مذاکرات است. یعنی می‌خواهند عوامل موجود در مذاکرات را به‌گونه‌ای دستکاری کنند یا در بیرون از فضای مذاکرات و با استناد به مولفه‌ها و عواملی که جزء موضوعات مذاکره نیستند، به‌گونه‌ای شرایط را تغییر دهند که ایران از آن حدود قرمز خودش، یعنی تضمین و راستی‌آزمایی و مباحث فنی و رفع‌تحریم‌ها عقب‌نشینی کند.»

غفاری در ادامه می‌گوید: «این درحالی است که در ادوار گذشته مذاکرات یعنی همین دور قبل یا دوره‌های قبل‌تر هم جمهوری اسلامی ایران مواضعش را بیان کرده، به این معنا که خطوط‌قرمزی که در اینجا ترسیم شده یا مطالباتی که ایران به لحاظ حقوقی و منطقی پای میز مذاکره مطرح می‌کند، مواردی هستند که با عوامل و فضاسازی‌های بیرونی نمی‌شود آنها را تغییر داد. به‌هرحال این یک رویه مرسوم بین طرف‌های غربی و متحدان‌شان هست که سعی می‌کنند از عوامل بیرونی برای تاثیرگذاری در عوامل درونی و حقوقی مذاکره استفاده کنند.»