از دیگر نشانه‌های عدم مدیریت سلاح شکاری و فشنگ در سطح کشور این است که در سال جاری سازمان حفاظت محیط زیست هیچ پروانه شکاری صادر نکرده است با این حال سهمیه فشنگ در اختیار دارندگان سلاح قرار گرفته است.

به گزارش مشرق، جنجال بر سر صدور مجوز شکار این روزها در فضای مجازی بالا گرفته و شکارچیان و دوستداران محیط زیست، شمشیرها را برای یکدیگر از رو بسته‌اند؛ اما آیا ادامه این درگیری‌های مجازی که بعضاً با تهدید شکارچیان به قتل فعالان محیط زیست همراه است ختم به خیر خواهد شد؟

ماجرا از آنجا آغاز شد که هشدارهای پیاپی دانشگاهیان، متخصصان حوزه محیط زیست و نمایندگان مجلس درباره پیامدهای جبران‌ناپذیری که صدور مجوز شکار بر جمعیت حیات وحش به جا می‌گذارد از یک سو و واکنش‌های اجتماعی نسبت تصاویر و فیلم‌های شکار که به ویژه توسط شکارچیان خارجی در شاخص‌ترین زیستگاه‌های کشورمان صورت می‌گیرد از سوی دیگر سبب شد جمعی از فعالان حوزه حیات وحش، برای امضای درخواست ممنوعیت ۵ ساله شکار از سران سه قوه در فضای مجازی فراخوانی منتشر کنند.

هدف از طرح این درخواست این بود که فرصتی ۵ ساله در اختیار حیات وحش قرار گیرد تا جمعیت‌های وحوش احیا شده و روند کاهش آنها متوقف شود. این فراخوان که به سرعت مورد استقبال قرار گرفت، اعتراضات شکارچیان را به همراه داشت و آنان را واداشت تا برای مقابله به مثل، کمپینی برای حمایت از شکارچیان به راه انداخته و برای امضای آن فراخوان دهند. این فراخوان اما با استقبال مواجه نشد و فعالیت آن متوقف شد.

شکارچیان که از مورد استقبال قرار گرفتن درخواست دوستداران محیط زیست، ناخرسند بودند با ارسال پیام‌های خصوصی به حساب، خواهان لغو درخواست ممنوعیت ۵ ساله شکار شده و نویسنده این درخواست را به هک کردن صفحه‌اش در اینستاگرامش تهدید کردند. با این حال این درخواست که تا به امروز به امضای ۲۰ هزار نفر رسیده همچنان فعال است.

در حالی که فشارها برای لغو این فراخوان ادامه داشت هفته گذشته دو محیط‌بان در منطقه شکارممنوع سوادکوه با دو شکارچی متخلف که یک کل را شکار کرده بودند درگیر شده است. در این درگیری متاسفانه یکی از شکارچیان بر اثر اصابت گلوله جان سپرد.

این حادثه تلخ، دستاویزی به دست شکارچیان داد تا منتقدان شکار و امضاکنندگان درخواست ممنوعیت ۵ ساله شکار را عامل درگیری محیط‌بانان و شکارچیان دانسته و با استفاده از هشتگهایی، امضاکنندگان درخواست ممنوعیت ۵ ساله شکار که هنوز نه به مرجعی تحویل شده و نه به اجرا گذاشته شده است را شریک جرم محیط‌بان در قتل شکارچی خطاب کردند. آن‌ها ضمن قاتل خطاب کردن محیط‌بانان و فعالان محیط زیست، با ارسال پیام‌هایی رکیک و تهدیدآمیز به نویسنده درخواست ممنوعیت ۵ ساله شکار، خواستار لغو این درخواست شدند.

اما این بداخلاقی شکارچیان در فضای مجازی به همینجا ختم نشد: آن‌ها چند روزی است با انتشار پست‌هایی توهین‌آمیز خطاب به امضاکنندگان درخواست ممنوعیت ۵ ساله شکار، کاربران را به ریپورت صفحات آنها تهیج می‌کنند. پست‌هایی که طی ساعت‌های گذشته رنگ و بویی از خشونت و تهدید به قتل به خود گرفته است. تصاویری از قرار دادن نام فعالان محیط زیست در کنار تصاویر فشنگ یکی از این قبیل پست‌ها است.

اینکه عاقبت این جنجال نگران‌کننده به کجا خواهد انجامید پرسشی است که پاسخ آن را زمان تعیین می‌کند اما آنچه در حال حاضر قطعی است خط و نشان کشیدن افرادی مسلح است که وجود تصاویر شکار غیرقانونی در صفحاتشان نشانگر عدم پایبندی آنها به قانون است. افرادی که به نظر آنقدر گستاخ می‌رسند که بی‌پروا، از تصویر تجهیزات نظامی‌شان برای تهدید هموطنان استفاده می‌کنند.

یکی از موثرترین عوامل ایجاد چنین وضعیتی فروش بی‌رویه سلاح شکاری و فشنگ است. به گفته سرهنگ جمشید محبت‌خانی، فرمانده یگان حفاظت محیط زیست کشور، در حال حاضر بیش از دو میلیون سلاح شکاری مجاز در دست مردم است در حالی که بیشترین تعداد مجوزهای شکاری که سازمان حفاظت محیط زیست سالانه می‌تواند با در نظر گرفتن شرایط زیستگاه‌ها و آمار جمعیت‌های حیات وحش صادر کند ۲۵۰ مجوز است. این تعداد مشخصاً تناسبی با تعداد دارندگان سلاح‌های مجاز ندارد و همین موضوع باعث تخلف دارندگان این سلاح‌ها می‌شود که حاصل آن افزایش درگیری میان محیط بانان و شکارچیان است.

همچنین به گفته محبت‌خانی ۸۰ درصد از ۱۴۲ محیط‌بانی که تا کنون به شهادت رسیده‌اند هدف سلاح‌های دارای مجوز قرار گرفته‌اند.

از دیگر نشانه‌های عدم مدیریت سلاح شکاری و فشنگ در سطح کشور این است که در سال جاری سازمان حفاظت محیط زیست هیچ پروانه شکاری صادر نکرده است با این حال سهمیه فشنگ در اختیار دارندگان سلاح قرار گرفته است! بدیهی است در دست داشتن فشنگ و سلاح مجاز و در عین حال عدم برخورداری از مجوز شکار، دارندگان سلاح را به سوی شکار غیرقانونی سوق می‌دهد. واقعیتی که لزوم برنامه‌ریزی دقیقی برای مدیریت سلاح شکاری در جامعه گوشزد می‌کند.