به گزارش مشرق، روزنامه لبنانی البناء در مطلبی در مورد افق‌ها و سناریوهای پیش روی مذاکرات سیاسی گروه‌های لبنانی برای تعیین رئیس جمهور نوشت که اخیرا در مذاکرات سیاسی لبنانی تمامی سوال‌ها به سمت انتخاب رئیس جمهور و نحوه تعیین شخصی برای رسیدن به این سمت در فضای ملتهب داخلی و منطقه‌ای با کم‌ترین هزینه های ممکن معطوف شده است. این در حالی است که اخیرا تجاوزهایی علیه نیروهای امنیتی و نظامی لبنان صورت گرفته است.
تمامی نشست‌ها و دیدارهای دوجانبه بین لبنانی‌ها بویژه تحرکات ولید جنبلاط رئیس دروزیهای لبنان به دنبال ایجاد وحدت برای مقابله با تروریست‌ها و تسریع در انتخاب رئیس جمهور است.
نامزدی سمیر جعجع رئیس حزب نیروهای لبنانی عملا مرتفع شده است، وی به این نتیجه رسیده که شانس وی برای رسیدن به این سمت صفر است، اما امین جمیل همچنان منتظر است تا ببیند آیا بدون موافقت میشل عون فرصت برای رسیدن به این سمت خواهد داشت یا نه؟ وی البته تنها یک گزینه پیش رو دارد و آن هم نامزدی میشل عون برای ریاست جمهوری است. اگر وی بخواهد به دنبال راهکار میانه برای تعیین رئیس جمهور باشد، این به معنای تاسیس مجدد دولت بر اساس موازنه‌های خسته کننده مسیحیان است که البته با فضای سیاسی کشور و آرمان‌های مقاومت و حق آن در حمایت کامل و اطمینان کامل نسبت به فضای سیاسی نیز تطابق نخواهد داشت.
متغیرات منطقه‌ای عاملی اساسی و قطعی در روند تعیین رئیس جمهور است، به نظر می‌رسد که تعیین رئیس جمهور مرتبط به یکی از دو عامل زیر است که البته احتمال وقوع قریب الوقوع آنها نیز بعید است.
اول اینکه غرب تحت فشارهای داعش دولت سوریه و بشار اسد را به رسمیت بشناسد و با آن به مذاکره بنشیند، دوم اینکه تفاهم سعودی و ایرانی فراگیر حاصل شود که پرونده پیچیده لبنان نیز جزو بندهای تفاهم باشد، البته این تفاهم احتمالی بدون تفاهم در مورد سوریه خواهد بود، چرا که ایرانی‌ها قطعا از بشار اسد حمایت خواهند کرد و سعودی‌ها نیز از مواضع خود بر ضد وی عقب‌نشینی نمی‌کنند.
در زمینه ابعاد داخلی و تمرکز انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری و مشکلات موجود در زمینه رسیدن به سازش‌های منطقه‌ای می‌توان 5 سناریو برای عرصه داخلی لبنان مطرح کرد.
اول: اگر انتخاب رئیس جمهوری قبل از پایان مدت تمدید شده پارلمان صورت گرفت؛ شانس رسیدن افراد میانه به قدرت نظیر جان قهوه چی یا جان عبید زیاد است.
دوم: اگر هم زمان با پایان مهلت مجلس کنونی انتخابات پارلمانی برگزار شد، مجلس جدید نیز مانند فعلی خواهد بود. این مجلس بعد از انعقاد بلافاصله خواستار تعیین رئیس جمهور می‌شود و حد نصاب ایجاد شده در این محلس نیز موجب انتخاب رئیس جمهوری میانه خواهد شد، در این مجلس نیز تحقق آراء نصف بعلاوه یک برای میشل عون غیرممکن است، چرا که موضع جنبلاط در ریاست جمهوری عون است.
سوم: اگر بعد از خلأ ریاست جمهوری خلأ پارلمان نیز در کشور ایجاد شود و با پایان یافتن موعد مجلس کنونی تمدید یا انتخابات نیز صورت نگیرد، دولت موظف خواهد بود که انتخابات پارلمانی را برگزار کند تا پارلمان جدید بتواند رئیس جمهور را انتخاب کند، در این صورت نیز بار دیگر حکایت قبلی تکرار می شود و مجلس جدید شخص میانه‌رویی را به ریاست جمهوری انتخاب خواهد کرد.
چهارم: اگر مدت پارلمان کنونی شش ماه یا بیشتر تمدید شود، این به معنای یک تصمیم سیاسی خارجی برای باقی ماندن شانس میشل عون در رسیدن به ریاست جمهوری است.
پنجم: موضوعی که اخیرا روزنه های امید را باز کره است، این است که سلیمان فرنجیه نماینده پارلمان لبنان به ریاست جمهوری برسد، وی از تایید جنبلاط و رضایت میشل عون برخوردار است، البته این در حالی خواهد بود که سازش های منطقه‌ای نیز شکل گیرد.
تمامی نشست‌ها و دیدارهای دوجانبه بین لبنانی‌ها بویژه تحرکات ولید جنبلاط رئیس دروزیهای لبنان به دنبال ایجاد وحدت برای مقابله با تروریست‌ها و تسریع در انتخاب رئیس جمهور است.
نامزدی سمیر جعجع رئیس حزب نیروهای لبنانی عملا مرتفع شده است، وی به این نتیجه رسیده که شانس وی برای رسیدن به این سمت صفر است، اما امین جمیل همچنان منتظر است تا ببیند آیا بدون موافقت میشل عون فرصت برای رسیدن به این سمت خواهد داشت یا نه؟ وی البته تنها یک گزینه پیش رو دارد و آن هم نامزدی میشل عون برای ریاست جمهوری است. اگر وی بخواهد به دنبال راهکار میانه برای تعیین رئیس جمهور باشد، این به معنای تاسیس مجدد دولت بر اساس موازنه‌های خسته کننده مسیحیان است که البته با فضای سیاسی کشور و آرمان‌های مقاومت و حق آن در حمایت کامل و اطمینان کامل نسبت به فضای سیاسی نیز تطابق نخواهد داشت.
متغیرات منطقه‌ای عاملی اساسی و قطعی در روند تعیین رئیس جمهور است، به نظر می‌رسد که تعیین رئیس جمهور مرتبط به یکی از دو عامل زیر است که البته احتمال وقوع قریب الوقوع آنها نیز بعید است.
اول اینکه غرب تحت فشارهای داعش دولت سوریه و بشار اسد را به رسمیت بشناسد و با آن به مذاکره بنشیند، دوم اینکه تفاهم سعودی و ایرانی فراگیر حاصل شود که پرونده پیچیده لبنان نیز جزو بندهای تفاهم باشد، البته این تفاهم احتمالی بدون تفاهم در مورد سوریه خواهد بود، چرا که ایرانی‌ها قطعا از بشار اسد حمایت خواهند کرد و سعودی‌ها نیز از مواضع خود بر ضد وی عقب‌نشینی نمی‌کنند.
در زمینه ابعاد داخلی و تمرکز انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری و مشکلات موجود در زمینه رسیدن به سازش‌های منطقه‌ای می‌توان 5 سناریو برای عرصه داخلی لبنان مطرح کرد.
اول: اگر انتخاب رئیس جمهوری قبل از پایان مدت تمدید شده پارلمان صورت گرفت؛ شانس رسیدن افراد میانه به قدرت نظیر جان قهوه چی یا جان عبید زیاد است.
دوم: اگر هم زمان با پایان مهلت مجلس کنونی انتخابات پارلمانی برگزار شد، مجلس جدید نیز مانند فعلی خواهد بود. این مجلس بعد از انعقاد بلافاصله خواستار تعیین رئیس جمهور می‌شود و حد نصاب ایجاد شده در این محلس نیز موجب انتخاب رئیس جمهوری میانه خواهد شد، در این مجلس نیز تحقق آراء نصف بعلاوه یک برای میشل عون غیرممکن است، چرا که موضع جنبلاط در ریاست جمهوری عون است.
سوم: اگر بعد از خلأ ریاست جمهوری خلأ پارلمان نیز در کشور ایجاد شود و با پایان یافتن موعد مجلس کنونی تمدید یا انتخابات نیز صورت نگیرد، دولت موظف خواهد بود که انتخابات پارلمانی را برگزار کند تا پارلمان جدید بتواند رئیس جمهور را انتخاب کند، در این صورت نیز بار دیگر حکایت قبلی تکرار می شود و مجلس جدید شخص میانه‌رویی را به ریاست جمهوری انتخاب خواهد کرد.
چهارم: اگر مدت پارلمان کنونی شش ماه یا بیشتر تمدید شود، این به معنای یک تصمیم سیاسی خارجی برای باقی ماندن شانس میشل عون در رسیدن به ریاست جمهوری است.
پنجم: موضوعی که اخیرا روزنه های امید را باز کره است، این است که سلیمان فرنجیه نماینده پارلمان لبنان به ریاست جمهوری برسد، وی از تایید جنبلاط و رضایت میشل عون برخوردار است، البته این در حالی خواهد بود که سازش های منطقه‌ای نیز شکل گیرد.
