به گزارش مشرق، داوود محمدی امروز سه‌شنبه 21/05/93 طی یادداشتی با عنوان «سخنان استثنائی روحانی» در روزنامه شرق نوشت: روحانی از جمله کسانی است که هم می‌تواند منتقدانش را غافلگیر کند و هم دوستانش را. رییس‌جمهور دیروز در همایش روسای نمایندگی‌های ایران در خارج از کشور، سخنانی درباره مذاکره هسته‌ای و مسایل سیاسی و چالش‌های اقتصادی کشور بیان کرد که مطابق اغلب موارد، حاوی نکات مهم و منطقی بود اما ادبیات بخشی از سخنرانی وی که منتقدان هسته‌ای را مخاطب قرار داد، از جنسی بود که به تیتر رسانه‌های منتقد تبدیل شد و شگفتی حامیان رییس دولت تدبیر و امید را برانگیخت.
مواضع روحانی در دوره رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری و نیز کارنامه او طی یک سالی که از سکانداری قوه مجریه می‌گذرد، به‌گونه‌ای بوده که حتی منتقدان او نیز پی برده‌اند روحانی پایمردی ویژه‌ای در دفاع از دیدگاه‌های خود دارد و حاضر نیست از اجرای وعده‌هایی که به مردم داده عقب‌نشینی کند؛ هرچند در چارچوب مشی «اعتدال» می‌کوشد ضمن اولویت‌بندی برنامه‌های دولت، از گشودن همزمان چند جبهه خودداری کند.
گاهی نیز از اختیارات کافی برای غلبه بر موانع برخوردار نیست و در مواردی هم برخی اعضای کابینه، مایل یا قادر نیستند همپای مطالبات رییس‌جمهور حرکت کنند. حامیان روحانی هم ارزیابی واقع‌بینانه‌ای از فضای سیاسی کشور دارند.
انتظار هواداران دولت «تدبیر و امید»؛ پافشاری عملی رییس‌جمهور بر تحقق مطالبات اکثریت ملت است و صراحت کلام او در این حوزه را می‌ستایند و توقع دارند روحانی که سخنور توانایی است و همواره، واژگان و جملات را با وسواس خاصی انتخاب می‌کند؛ بر همین منوال ادامه مسیر دهد و از بروز استثناها پیشگیری کند.
واقع‌بینانه باید پذیرفت؛ هجمه بی‌محابا و مانع‌تراشی‌های تندروهای منتقد دولت، می‌تواند فشار طاقت‌فرسایی به هر فعال سیاسی وارد کند و آرامش و تمرکز را از آنان سلب کند؛ اما منادی «اعتدال»- سوای دو استثنای کم‌سواد‌خواندن منتقدان و بخشی از سخنان دیروز- نشان داده که ظرفیت لازم برای موضع‌گیری محکم و منطقی در قبال منتقدان را دارد. این نقد نیز بر برخی اعضای کابینه؛ مشاوران و تیم رسانه‌ای روحانی وارد است که با وجود سپری شدن یک سال از حیات دولت؛ هنوز در تبیین مواضع دولت و به‌ویژه پاسخگویی به انتقادهای تندروها؛ تحرک کافی ندارند و این احساس به وجود آمده که روحانی هم مسوولیت راهبری کابینه و هم دفاع از سیاست‌های دولت را یک تنه، بر دوش می‌کشد. پاسخگویی، وظیفه هر رییس‌جمهوری است اما بخشی از روشنگری‌ها و پاسخ به منتقدان و به‌ویژه تندروها را باید دولتمردان بر دوش کشند.
مواضع روحانی در دوره رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری و نیز کارنامه او طی یک سالی که از سکانداری قوه مجریه می‌گذرد، به‌گونه‌ای بوده که حتی منتقدان او نیز پی برده‌اند روحانی پایمردی ویژه‌ای در دفاع از دیدگاه‌های خود دارد و حاضر نیست از اجرای وعده‌هایی که به مردم داده عقب‌نشینی کند؛ هرچند در چارچوب مشی «اعتدال» می‌کوشد ضمن اولویت‌بندی برنامه‌های دولت، از گشودن همزمان چند جبهه خودداری کند.
گاهی نیز از اختیارات کافی برای غلبه بر موانع برخوردار نیست و در مواردی هم برخی اعضای کابینه، مایل یا قادر نیستند همپای مطالبات رییس‌جمهور حرکت کنند. حامیان روحانی هم ارزیابی واقع‌بینانه‌ای از فضای سیاسی کشور دارند.
انتظار هواداران دولت «تدبیر و امید»؛ پافشاری عملی رییس‌جمهور بر تحقق مطالبات اکثریت ملت است و صراحت کلام او در این حوزه را می‌ستایند و توقع دارند روحانی که سخنور توانایی است و همواره، واژگان و جملات را با وسواس خاصی انتخاب می‌کند؛ بر همین منوال ادامه مسیر دهد و از بروز استثناها پیشگیری کند.
واقع‌بینانه باید پذیرفت؛ هجمه بی‌محابا و مانع‌تراشی‌های تندروهای منتقد دولت، می‌تواند فشار طاقت‌فرسایی به هر فعال سیاسی وارد کند و آرامش و تمرکز را از آنان سلب کند؛ اما منادی «اعتدال»- سوای دو استثنای کم‌سواد‌خواندن منتقدان و بخشی از سخنان دیروز- نشان داده که ظرفیت لازم برای موضع‌گیری محکم و منطقی در قبال منتقدان را دارد. این نقد نیز بر برخی اعضای کابینه؛ مشاوران و تیم رسانه‌ای روحانی وارد است که با وجود سپری شدن یک سال از حیات دولت؛ هنوز در تبیین مواضع دولت و به‌ویژه پاسخگویی به انتقادهای تندروها؛ تحرک کافی ندارند و این احساس به وجود آمده که روحانی هم مسوولیت راهبری کابینه و هم دفاع از سیاست‌های دولت را یک تنه، بر دوش می‌کشد. پاسخگویی، وظیفه هر رییس‌جمهوری است اما بخشی از روشنگری‌ها و پاسخ به منتقدان و به‌ویژه تندروها را باید دولتمردان بر دوش کشند.
