به گزارش مشرق، شاید بازیهای آسیایی هانگژو بود که نام کوراش به صورت همه گیر در کشور شنیده شد. فینالیست های متعدد و کسب مدال طلا، این رشته رزمی را تبدیل به یکی از اعزام های موفق کاروان کرده بود. اما چگونه است که چنین ورزش موفقی، کمتر دیده یا شنیده شده است؟
کوراش را می توان مدلی از موفقیت در ورزش کشورمان دانست که مشابهی نداشته یا بسیار انگشت شمار بوده. انجمنی که زیر نظر فدراسیون ووشو کار می کند و هر دو نیز در هانگژو باعث برافزاشتن پرچم کشورمان شدند. دو ورزش موفق و مدال آور که مدلی خاص از توسعه را دارند که کاش در سایر بخش های ورزش کشورمان نیز دیده می شد!
کوراش بدون هیاهوی اضافی و ادعاهای دروغین، توانسته در ابعاد مختلف قهرمانی و مدیریتی به نقاط نه قابل قبول، که مطلوبی برسد. هم اکنون نیز انتخابات فدراسیون جهانی آن در ترکمنستان در حال برگزاری است که با اتفاقات خوبی همراه بوده است.
محدرضا نصیری نژاد دبیرکل جهان کوراش ماند. او پایه گذار این ورزش در کشورمان است که نقش محوری را در این موفقیت ها و اتفاقات داشته. چندین ایرانی نیز در بخش های مختلف فدراسیون جهانی پست گرفتند که یکی از مهمترینها، انتخاب امیر صدیقی به عنوان رئیس کمیته حقوقی است. شاید بتوان اذعان داشت که صدیقی تنها ایرانی است که ریاست کمیته حقوقی یک فدراسیون جهانی معتبر را برعهده دارد که نشان از عمق نفوذ و اثرگذاری در این رشته است.
کوراش نشان داد که چگونه می توان بدون ادعا، کار کرد؛ آن هم کار بزرگ و اثرگذار. کاش این مدل در سایر رشته های رزمی هم مورد توجه قرار گیرد تا بساط عده ای فرصت طلب و کاسب برچیده شود.
