به گزارش مشرق، سلسائو در دقایق ابتدایی با جشنواره شوت‌های بازیکنانی مثل رایان، لوران، سیدنی و پدرو لیما بر مسابقه مسلط شده بود، اما در حالی که ایران سعی می‌کرد با سازماندهی دفاعی شاگردان لئال را متوقف کند، پیش از پایان نیمه اول دو بار دروازه قرمزپوشان ایران گشوده شد؛ این لحظه‌ای بود که همه انتظار داشتند یک مسابقه پرگل دیگر مثل بازی انگلیس و نیوکالدونیا در جام جهانی رقم بخورد، اما دست کم گرفتن ایران بهای سنگینی برای برزیل داشت.
ایران در نیمه دوم بازگشت سریع به مسابقه داشت و پیش از آنکه برزیل بتواند خود را جمع و جور کند، گل‌های اول، دوم و سوم را وارد دروازه حریف کرد؛ گل‌هایی تماشایی و البته تاریخی با وجه غرورآمیز برای هواداران فوتبال در ایران که خیلی‌هایشان چندان امیدی به این مسابقه نداشتند و بین تماشای این بازی و دیدن دیدار حساس استقلال و تراکتور مردد بودند، اما پس از اینکه از اوایل نیمه دوم این خبر رسید که ایران گل اول را وارد دروازه برزیل کرده، آرام آرام کنترل تلویزیون‌ها از شبکه سه به شبکه ورزش تغییر پیدا کرد و روی پلتفرم‌های آنلاین هم کلیک‌ها روی بازی حماسی ایران مقابل برزیل رفت؛ جایی که ایران گل تساوی و سپس سومین گل را هم روی یک حمله سریع و فوق العاده به ثمر رساند.
آنچه از این مسابقه به خاطر داریم، دفاع سرسختانه ایران مقابل حملات برزیل بود که به دنبال گل تساوی بود، اما آنها از فرصت ۲۰ دقیقه‌ای خود برای گلزنی استفاده نکردند تا بازی با نتیجه‌ای به پایان برسد که هیچکس تصورش را نداشت؛ شکست مدافع عنوان قهرمانی در گام اول؛ تیمی که حالا در دیدار مقابل نیوکالدونیا روی زخم‌های خود مرهم خواهد گذاشت.
برزیل در بازی سوم مقابل انگلیس قرار خواهد گرفت و با توجه به اینکه به همراه دو تیم اول، دو تیم برتر سوم مسابقات جام جهانی زیر ۱۷ سال هم به دور بعد صعود می‌کنند، آنها آنقدرها هم نگران حذف نیستند؛ همان‌طور که سرمربی برزیل نیز امیدوار است تیمش بازگشتی درخور به این تورنمنت داشته باشد.
اما در شرایطی که جو ورزشگاه بزرگ اندونزی کاملا به سود ایران بود و هواداران اندونزیایی سرخ پوشان ایران را تشویق می‌کردند، صحنه عجیبی در میانه زمین رقم خورد؛ جایی که بازیکنان و کادر فنی تیم نوجوانان ایران شروع به شنا رفتن در دایره وسط میدان کردند؛ کاری که در نگاه اول یک کُری سنگین برای برزیل به نظر می‌آمد.
فوتبالیست‌های نوجوان ایرانی در میانه زمین به صورت هماهنگ با یکدیگر شنای سوئدی (پوش‌آپ) انجام می‌دادند و هوادارانی که مشغول تشویق آنها بودند، از خود درباره دلایل این حرکت سوال می‌کردند.
وقتی از کادر فنی تیم ملی نوجوانان ایران درباره این حرکت پرس و جو کردیم، آنها گفتند این یک رسم همیشگی در تیم‌شان است؛ بازیکنان در تمرینات پس از هر حرکت اشتباه، شنا می‌روند و این مسئله پس از موفقیت‌های بزرگ هم رعایت می‌شود تا همه بدانند همیشه یک پله بعدی نیز وجود دارد؛ یک فلسفه علیه خودبزرگ‌بینی و غرور در بین بازیکنانی که حالا تاریخ‌ساز شده‌اند.
به خاطر داشته باشید این اولین باری است که در تورنمنتی مثل جام جهانی ایران موفق به پیروزی مقابل برزیل می‌شود؛ تیمی که با قهرمانی در کوپا آمریکای نوجوانان پای به این مسابقات گذاشته بود و البته به واسطه مسلمان بودن، محبوبیت خاصی در بین هواداران اندونزیایی دارد.
تیمی با یک کادر ایرانی که برای پیشروی گام به گام در این مسابقات یکدل شده است؛ آنها در بازی بعدی مقابل انگلیس مدعی قرار می‌گیرند که سرشار از بازیکنان لیگ برتری است؛ اگر در آن مسابقه نیز نتیجه مطلوب حاصل شود، آن وقت است که می‌شود گفت یک مدعی جدید در این بازی‌ها ظهور کرده؛ تیمی که روی کاغذ هیچکس روی آن حساب نمی‌کرد، اما حتی پس از برد مقابل برزیل در میانه میدان شنا می‌رود تا این در ذهن بازیکنان نوجوان ملکه شود که همیشه یک قدم بعدی بزرگتر هم هست.
