به گزارش مشرق به نقل از مهر، دکتر مجید شاه حسینی در همایش همایش ملی "هنر و تمدن شیعی" که روز یکشنبه 10 اردیبهشت ماه به مدت دو روز در حوزه هنری آغاز به کار کرد، طی سخنانی به موضوع جایگاه شعه در هنر سینما پرداخت و گفت: در حوزه سینما ردپای شیعه را جستن کار سختی است؛ سینما دونده آخر یک دو امدادی است که هفتمین هنرش خواندند؛ در میان هنرها دیرتر از همه رسیده و از همه تعجیل بیشتری دارد؛ غایت تکنولوژی در آن محسوس است و بیشترین نسبت را با عالم جسم، ماده و تصویر دارد و از همه مهمتر خاستگاه آن ظاهرا غرب است.
 
وی در ادامه افزود: با این توصیفات اما هیچ یک از این مسائل ما را مجاب نمی کند که سهم شیعه را در سینما طلب نکنیم و اگر شیعه قادر نبود از زیبایی های دین و از زیبایی نور ولایت جلوه ای بتاباند ما را با سینما کاری نبود . اینکه بزرگانی بعد از انقلاب عمر خود را با سینما گذراندند در واقع سینما را مرکبی رهوار برای این مسیر صعب می دانستند.
 
وی افزود: سینما به معنای دینی، ظاهری است که در خود نمی ماند و به باطنی فرازین اشاره دارد و همچون طاووسی تنها چرخ نمی خورد؛ شاید بتوان سینمای شیعی را به عنقای مقرب توصیف کرد که باید او را بجویی تا بیابی.
 
این پژوهشگر حوزه سینمای دینی به تشریح اوصاف تفکر هنرمند شیعی در سینما پرداخت و گفت: هنرمند شیعی از جنس آئینه است و سینمای شیعی آئیه گی پیشه می کند و آئینه نور محبوب را می تاباند. هنرمند شیعی با حضور در جشنواره های خارجی از خود بی خود نمی شود چراکه او پیش از این در عرصه تشیع آزموده شده است لاجرم طاووسی نمی کند و ظاهرش بیانگر باطنی دیگر است و به خودی دعوت نمی کند بلکه به خدا می خواند و در این مسیر چاره ای جز حق گویی ندارد.
 
وی با استناد به حدیثی از امام علی(ع) که می فرماید: "ضرورت یافتن حق شناخت باطل است"؛ تأکید کرد: شاید در عرصه سینما بیش از هرچه ما محتاج به این حدیث باشیم که برای رسیدن به قله های سینمای شیعی ابتدا باید سینمای متعارف را شناخت.
 
شاه حسینی یادآور شد: اما حقیقت این است که تا زمانی که در دانشکده های سینمایی ما 36 وضع نمایشی که غایت آن وضعیت گناه آلود و فریب و آلودگی است تدریس می شود؛ نمی توان انتظار دستیابی به سینمای شیعی داشت. درست است که ضرورت شناخت حق، شناخت باطل است اما نباید در باطل ماند.
 
وی تأکید کرد: در زیبایی شناسی هنر شیعی باید تعاریف جدیدی وضع کرد و باید بعد از 33 سال که از انقلاب می گذرد، نظام جمهوری اسلامی ایران مانیفست سینمای دینی خود را تعریف کند و وضعهای جدیدی جایگزین 36 وضع نمایشی متعارف کند که در راستای فرهنگ متعالی تشیع باشد.