تواین در این کتاب با مقدمه‌ای که نشان از رویارویی او با پیرمردی مرموز در قلعه وارویک لندن می‌دهد خبر از دست پیدا کردنش به کتابی می‌دهد که متن اصلی این رمان شرح متن آن و مواجه وی با آن است. وی در بخشی از این رمان خطاب به مخاطبش می‌نویسد: مردم انگلیس گمان می‌کردند که آزادند ولی از همه آنها جز برای یک منظور و مقصود استفاده نمی‌شد و آن بردگی کردن برای اشراف و کلیسات بود. به این معنی که جان بکنند و خون بخورند تا اینها زنده بمانند، گرسنگی بکشند تا اینها خوب بخورند، رنج ببرند و کار بکنند تا اینها به عیش و عشرت بپردازند، با فقر و تنگدستی دمساز باشند تا اینها جامعه‌های فاخر و گرهرهای گران‌بها به بر کنند. مالیات بپردازند تا اینها نپردازند، سراسر عمر چرب‌زبانی و چاپلوسی کنند تا اینها با نخوت و غرور بخرامند و خود را خدایان روی زمین بپندارند.