الیوت دیویس یکی از اعضای نخستین گروه گردشگران خارجی بود که موفق شد از کل این سیستم حمل و نقل در داخل کره شمالی دیدن کند. قبلا خارجی ها می توانستند نهایتا دو ایستگاه متروی پایتخت این کشور را ببینند و به همین خاطر چنین تصوری را در ذهن بسیاری به وجود آورد که ایده وجود مترو در پیونگ یانگ کاملا ساختگی است.
ایستگاه متروی پیونگ یانگ در برگیرنده دو خط و 16 ایستگاه است که همگی در زیر زمین مدفون شده اند. این سیستم عنوان عمیق ترین (از سطح زمین) شبکه قطار زیرزمینی دنیا را هم در اختیار دارد و برخی بخش های آن 110 متر در زیر زمین احداث شده اند. البته متروی سنت پترزبورگ نیز با احتساب میانگین فاصله ایستگاه هایش از سطح زمین ظاهرا یکی از عمیق ترین موارد ساخته شده در دنیاست.
همین فاصله زیاد باعث شده که حرکت مسافران با پله برقی از سطح به زیر زمین، زمان زیادی طول بکشد که خوشبختانه در این حین حوصله شان سر نمی رود زیرا موزیک های حماسی و ملی در تمام مدت با صدای بلند از بلندگوهای سالن پخش می شود.
این ایستگاه ها اما یک کاربرد دیگر هم دارند و به نحوی ساخته شده اند که نقش پناهگاه در زمان بمباران های هوایی را هم ایفا کنند. نکته دیگر اینکه ایستگاه ها خالی از جاذبه های بصری و تجملات هم نیستند و برخی از آنها (به خصوص جدیدترینشان) مملو از نقاشی های دیواری هستند که خانواده های شاد و مزارع مملو از محصول را به تصویر می کشند.
{$sepehr_album_38900}
digiato_ dailymail
