هنرمندان با ترسیم نقوش وبا استفاده از رنگ های متناسب با روحیات فردی تصورات خود را برای جاودانه شدن به تصویر می کشند. با فراوانی جمعیت و بالارفتن آمار جوانان این نقوش کارکرد تخلیه روحی و هیجانی شهروندان را نمایندگی می کند. با دقت به دیوارنگاشته های امروز شهر تهران می توان دریافت این نقوش با آلودگی های تصویری قابل تفکیک نیست. این تصاویر در مناظر شهری تهران فارغ از نیت نگارنده، بیننده را در درک آن سردرگم می کند و شهروندان روی آن تبلیغ یا نوشته دیگری را حک می کنند که نشان از عدم درک عمومی این طرح ها بر دیوارهای شهر تهران دارد.