خانه , آشنا است!... خانه، صمیمی و درد آشناست... با آسمان و پرنده هایش... با در و دیوار قدیمیش... با طاقچه و باغچه اش... کرسی و سماور... چراغ نفتی و میز... کتاب و دوات و قلم... استاد شهریار سال های سال در این خانه نفس کشید و غزل نوشت و سرانجام در مقبره الشعرا آرام گرفت. خانه ای که اکنون تبدیل به موزه شده است. موزه ادبی تبریز.