زمان جنگ سی سه روزه من خیلی نگران لبنان بودم. توی شهر مشهد وقتی با موتور تردد می کردم سر بعضی چهارراها برای لبنان کمک جمع می کردن، راستش وقتی از جلوی اون باجه ها رد می شدم دلم می لرزید ، خیلی دوست داشتم کمک کنم ولی دستم خالی بود. ی روز ظهر از پله های پاساژ محل کارم که مشرف به پیاده رو بود پایین اومدم و دیدم ی دسته پول نقد روی زمین افتاده! 170هزار تومن اون زمان پول زیادی بود. راستش یک صدم ثانیه هم فکر نکردم که پول رو برای خودم بردارم. سریع به فروشگاه نبش پاساژ رفتم و اون مبلغ رو به مسئول فروش تحویل دادم. یک اعلامیه پشت شیشه زدیدم. هنوز شب نشده بود صاحب پولا پیداشد. نشونیاشو داد پولو تحویل گرفت. مسئول فروش گفت : اگه می خوای مژدگانی بدی به این جون بده، من روی صندلی نشسته بودم اون آقا اومد طرف من تشکر کرد. منم خیلی جدی پاسخ دادم، پولاشو در آورد یکی یکی به من می داد ومن کم کم چهرم باز می شد و تبسم می کردم. وقتی کاملا خوشحال شدم اون آقا پول دادن رو متوقف کرد. وضمن تشکر خدا حافظی کرد و رفت. منم وقتی می رفتم خونه جلوی باجه ها ایستادم و کمکم رو داخل صندوق انداختم. سلام بر لبنان - سرزمین پیامبران

روزنامه های اصلاحات یک تسلیت خشک و خالی به مردم لبنان می گفتند بد نبود