به گزارش مشرق، محمد مهدیزاده متولد ۱۳۷۲ درشهرستان اهر، ۴ سال است که به شغل مقدس معلمی مشغول است. دوسال اولش درمنطقه خدآفرین تدریس می‌کرد ازسال ۹۷ به اهر منتقل شده است. این معلم جوان مسافت ۸۰ کیلومتری را با موتورش طی می‌کند وخودش رابه روستای گلدرق و به کلاس درس می‌رساند. گلدرق روستایی است قشلاقی دردامنه کوهستانی شمال شرق منطقه که فقط ۸ خانوارمانده است وبقیه بخاطرنبود برق وتلفن وگازبه شهرکوچ کردند. وی به حسن وحسین پایه دوم. حمیده پایه سوم-راضیه قراداغلو پایه ششم تدریس می‌کند. آقای مهدیزاده می‌گوید درست است که سابقه تدریس ام کم است، ولی تابحال یک جلسه هم ازکلاس درس غیبت نکردم واین هم مسولیتی است که ازاول با خودم عهد بستم. راهم دوراست وصعب العبور، ودرفصل پاییز وزمستان مجبورمی شوم در یکی از روستاهای همجوار که ۱۵ کیلومترازاین روستا فاصله دارد شب‌ها را درآنجا بمانم. رفت وآمد زمستان خیلی است، اما سخت ترازاین‌ها چهره معصوم دانش آموزانی است که ازآن‌ها خجالت می‌شوم چرا که همسایه دیواربه دیوارما طویله‌ای است که در ورودی اش درست چسبیده به کانکس کلاس درس ما، موقع خروج دام‌ها ازطویله برای ساعاتی آرامش دانش آموزان بهم می‌خورد وبویش کلاس درس را کلا بهم می‌زند. این کانکس رابعد ازتخریب کلاس خشتی روستا دهیاربه ما امانتی دادوالا کلاس درس ماتعطیل می‌شد، اما با این حال کلاس درس همیشه دایر است. اززمان شروع ویروس کرونا وتعطیل شدن مدارس کل کشورونبود برق وتلفن وعدم دسترسی به برنامه‌های آموزشی شبکه‌های رسانه ملی واستفاده از فضای مجازی آقای مهدیزاده تصمیم گرفته است که هفته به هفته به کلاس درس سربزند، اما کلاس درس ایشان بیشتربخاطررعایت بهداشت وسلامت دانش آموزان درمحیط خارج ازکانکس برگزار می‌شود.