بیشتر بخوانید:
برزیل چگونه فینالیست شد؟
سلسائوی میزبان جام را با برد 3 بر صفر در برابر بولیوی استارت زد. آنها در دومین گام مقابل ونزوئلا تن به تساوی بدون گل دادند ولی در آخرین بازی با حساب 5 بر صفر پرو را درهم کوبیدند و با هفت امتیاز به یک‌چهارم نهایی رسیدند. شاگردان تیته باز هم در بازی زوج به دردسر افتادند و جدال‌شان با پاراگوئه بعد از 90 دقیقه بدون گل به پنالتی کشیده شد که طلایی‌پوشان به سلامت از آن خارج شدند. سلسائو در نیمه نهایی به مصاف رقیب سنتی خود آرژانتین رفت و با نتیجه 2 بر صفر به برتری رسید تا با 10 گل زده و بدون گل خورده بعد از 12 سال به فینال راه پیدا کند.
تیم سوم گروه در دیدار پایانی!
در سوی مقابل پرو کار خود را با تساوی صفر - صفر مقابل ونزوئلا آغاز کرد. آنها در ادامه با نتیجه 3 بر یک از سد بولیوی گذشتند و پا به دیدار برابر میزبان گذاشتند. رقابتی که برایشان شیرین نبود و منجر به شکست 5 بر صفر شد. با این حال آنها به‌عنوان یکی از دو تیم برتر سوم جدول به دور یک‌چهارم نهایی رسیدند. اینکاها در یک‌چهارم نهایی با خوش اقبالی محض از سد اروگوئه گذشتند. آنها سه بار دروازه‌شان باز شد اما بنا به دلایل مختلف این گل‌ها از سوی داور و VAR مردود اعلام شد. درنهایت آنها توانستند در ضربات پنالتی از سد تیم حریف قدرتمند خود بگذرند؛ آن هم بدون یک شوت داخل چارچوب. دیدار نیمه‌نهایی تیم گارکا مقابل قهرمان دو دوره اخیر بود. تیمی که کلمبیا را حذف کرده بود، مقابل آماده‌ترین پروی جام حرفی برای گفتن نداشت و با سه گل شکست خورد. حالا گوئررو و هم‌تیمی‌هایش بعد از 44 سال به فینال کوپا آمه‌ریکا صعود کردند.
داستان شکست مجارهای جادویی و خلق «معجزه برن»
تنها یک بار در یک تورنمنت بزرگ سابقه داشته که تیمی بعد از شکست با اختلاف 5 گل بتواند در فینال جبران مافات کرده و انتقام بگیرد؛ جام‌جهانی 1954. پنجمین دوره مسابقات که در کشور سوئیس به انجام می‌رسید. رقابت‌هایی که از آن به‌عنوان جذاب‌ترین جام‌جهانی تاریخ یاد می‌کنند. جامی که میانگین گلزنی در هر بازی‌اش 38/5 بود و درنهایت آلمان غربی به قهرمانی دست پیدا کرد. قدرتمندترین تیم آن دوران، مجارستان بود. مجارهای جادویی با هدایت گوژتاو سبس دو سه سالی را بدون باخت پشت سر گذاشته بودند و برای رسیدن به فینال از سد تیم‌های قدرتمندی چون برزیل و اروگوئه(مدافع عنوان قهرمانی) گذشته بودند. آنها با ستاره‌هایی چون فرانس پوشکاش، ساندور کوژیس، ناندور هیدگوتی و زولتان ژیبور همه رقبا را تارومار کرده بودند؛ از جمله آلمان غربی را. تیمی که با سرمربیگری زپ هربرگر در دور گروهی به مجارستان 8 بر 3 باخته بود اما در فینال انتقام سختی گرفت. هوای ورزشگاه وانک دورف‌اشتادیون بارانی بود. هوای مورد علاقه کاپیتان ژرمن‌ها؛ یعنی فریتز والتر. آلمان‌ها به این هوا می‌گفتند «هوای فریتز والتری.» مجارستان در همان هشت دقیقه ابتدایی دو گل به ثمر رساند و همه فکر می‌کردند که ماجرای دور گروهی تکرار می‌شود اما این‌طور نشد. سفیدپوشان تا قبل از دقیقه 20 همه چیز را به تساوی کشاندند. در ادامه پوشکاش مصدوم فقط در زمین قدم زد و باقی ستاره‌های تیم هم موقعیت‌های متعددی را به هدر دادند تا دقیقه 84 از راه رسید. زیمرمن، گزارشگر رادیوی آلمان وقتی که توپ به هلموت ران رسید فریاد زد: «هلموت باید شوت بزنی» هلموت به حرف گزارشگر گوش داد و شوت مهلک خود را به سمت دروازه مجارها فرستاد و بازی 3 بر 2 شد. یک کامبک بزرگ و خلق «معجزه برن.»
پرو و برزیل به دنبال 100 درصدی ماندن
حالا 65 سال از آن مسابقه می‌گذرد. نه پرو آن آلمان با استعداد است و نه برزیل مثل مجارستان شکست‌ناپذیر است. با این حال اگر شاگردان گارکا بتوانند نمایش کم نقص خود مقابل شیلی را تکرار کنند ممکن است هر اتفاقی در ورزشگاه ماراکانا رخ دهد و آنها به سومین قهرمانی خود در سومین فینال‌شان دست پیدا کنند. در غیر این صورت باید منتظر ثبت شدن نهمین قهرمانی سلسائو باشیم. آنها در چهار فینال آخر خود در کوپا برنده شده‌اند و در همه ادواری که میزبان بوده‌اند فاتح بازی‌ها شده‌اند.
