به گزارش مشرق، چند روزی است که اخباری مبنی بر دیپورت تعداد قابل توجهی از اتباع ایرانی از فرودگاه تفلیس یا مرزهای زمینی این کشور منتشر شدهاست.

خبرنگار ما مطلع شد که این روند، از حدود یک ماه پیش شدت گرفته و به نظر می‌رسد پس از آنکه «سالومه زورابیشویلی» رئیس جمهور جدید این کشور عهده‌دار این سمت شد، با توجه به سیاست‌های ضد مهاجرتی‌اش، این روند تشدید شده است.

بیشتر بخوانید:

هتک حرمت مأموران گرجستانی به زنان ایرانی در فرودگاه تفلیس

این روند از هفته گذشته شدت گرفته و تا ساعت هشت شب 30 نوامبر (نهم آذر ماه) تعداد ایرانیانی که از ورود به تفلیس منع شده‌اند، به 46 نفر رسیده است. 18 نفر از این تعداد صبح جمعه با پرواز قشم ایر وارد فرودگاه تفلیس شده و نتوانستند وارد شوند و نکته قابل توجه اینکه بخش اعظم آنها کسانی بودند که از طریق آژانس‌های مسافرتی و به عنوان گردشگر اقدام به سفر کرده، هم بلیط برگشت و هم بیمه مسافری داشته‌اند.

یکی از هموطنانی که در فرودگاه حضور داشت در این باره گفت: افسران پلیس، در صف ورود به فرودگاه، برخی از افراد را به صورت تصادفی انتخاب و گذرنامه آنها را گرفته و این افراد را به اتاق‌های بازجویی می‌بردند و بعد از سؤال و جواب و بدون اینکه به مدارک همراه شخص نگاهی بیندازند، به وی اطلاع می‌دادند که نمی‌تواند وارد شود و باید به ایران بازگردد.

از سوی دیگر برخی اخبار رسیده حاکی از آن است که در این میان به بهانه واهی همراه داشتن مواد مخدر، اقدام به بالاترین سطح تفتیش بدنی زنان ایرانی توسط بازرسان زن گرجی نیز شده است.

گرجستان از جمله کشورهایی است که ایرانیان برای سفر به این کشور نیازی به اخذ روادید (ویزا) ندارند و می‌توانند بدون داشتن ویزا به مدت 45 روز در این کشور اقامت داشته باشند و اگر شخصی کارت اقامت گرجستان را نداشته باشد و بخواهد اقامتش را تمدید کند، با خروج از این کشور و ورود مجدد به آن می‌تواند برای 45 روز دیگر در گرجستان بماند و تمدید این مدت برای بارهای متوالی نیز امکان‌پذیر است؛ منوط به اینکه شخص موردنظر ولو برای یک ساعت هم باید خاک گرجستان را ترک و دوباره وارد شود؛ البته مدتی است که به بهانه‌های مختلف از ورود مجدد این افراد به خاک گرجستان جلوگیری به عمل می‌آید و به نوعی ریجکت می‌شوند.

متأسفانه بسیاری از اوقات مأموران مرزی افراد ریجکت‌شده را جهت پیگیری و حتی دریافت روادید (تجاری) به سمت سفارت آن کشور در ایران هدایت می‌کنند، در حالی که سفارت آن کشور به هیچ‌ وجه پاسخگوی افراد ریجکت شده نیست.

براساس آمار غیررسمی در حال حاضر 40 هزار ایرانی در گرجستان حضور دارند که 10 هزار نفر از آنها دارای کارت اقامت هستند.

یکی از هموطنانی که اخیرا از ورودش به گرجستان ممانعت به عمل آمده و از این کشور دیپورت شده در این باره گفت که خانه اجاره‌ای، خودرو و همه وسایلش در تفلیس مانده و به وی اجازه بازگشت داده نمی‌شود. 

شخص دیگری هم به‌رغم اینکه اقدام به ثبت شرکت کرده، مالیاتش را پرداخته و در تفلیس اقدام به اجاره دفتر کار کرده و از همه مهم‌تر اینکه فرزندش در تفلیس حضور دارد، سه بار است که از مرز زمینی و هم هوایی اقدام به ورود به تفلیس کرده ولی از ورودش ممانعت به عمل آمده است. 

در حال حاضر برخی از هموطنان ایرانی حتی فرزندان‌شان را در مدارس گرجی ثبت نام کرده‌ و بعضی هم به دنبال آن هستند که فرزندان‌شان در خاک گرجستان متولد شوند تا از این طریق گذرنامه گرجی دریافت کنند و این در حالی است که بیشتر این افراد، از پیچ‌وخم‌های قوانین و مقررات این کشور، اطلاع کافی ندارند و در این مسیر، دچار مشکلات مختلفی می‌شوند.

ایرانیانی که اقدام به دریافت اقامت کوتاه‌مدت در گرجستان کرده‌اند و حتی برخی از آنها در بین دیپورتی‌ها هم هستند، بر طبق قوانین داخلی گرجستان در این کشور شرکت و کسب و کاری راه انداخته‌اند، یا مشغول تحصیل هستند و یا اقدام به خرید ملک کرده‌اند. حتی در بین افراد دیپورت شده، دانشجویانی هم هستند که اخیرا در دانشگاه‌های پولی این کشور مشغول به تحصیل شده‌اند.

در همین زمینه برخی از نمایندگان شرکت‌های هواپیمایی که در مسیر ایران به گرجستان در حال خدمات رسانی هستند، در این باره عنوان می‌کنند که این حجم از دیپورت‌ها بی سابقه است و حتی به برخی از آنها اعلام شده که برای هر پرواز بین 10 تا 20 جای خالی در نظر گرفته شود، تا افراد دیپورت شده را به ایران بازگرداندند.

در حال حاضر حداقل روزی سه پرواز از مقصد ایران به گرجستان برقرار است. پروازها از مقاصد تهران، شیراز، اصفهان و مشهد به تفلیس انجام می‌شود و در زمستان فقط پروازها از مقاصد اصفهان و تهران صورت می‌گیرد. خطوط هوایی تابان،‌قشم ایر، جورجین ایرویز، آتا،‌ زاگرس و ایران ایر از جمله خطوط هوایی هستند که در این مسیر اقدام به تردد می‌کنند. (پروازها به باتومی هم در فصل تابستان انجام می‌شود.) از سال 2015 به بعد گرجستان به یکی از اولین مقاصد توریستی، سرمایه‌گذاری و مهاجرتی ایرانیان تبدیل شده است و ایرانیان آن را حیاط خلوت خود می‌دانند.

براساس اخبار رسیده دو روز پیش یک اتوبوس حامل اتباع ایرانی در مرز سارپی (ترکیه) به ایران بازگردانده شد. البته اغلب دیپورتی‌ها از مرز ارمنستان (مرز ساداخلو) صورت گرفته است.

براساس این گزارش، ترددها از مرز زمینی از طریق سه مرز سارپی (ترکیه)، آستارا (جمهوری آذربایجان) و ساداخلو (ارمنستان) انجام می‌شود. مسیر ترکیه نسبت به دو مسیر دیگر طولانی‌تر است، ولی جاده‌ هموار است و برخی راننده‌های اتوبوس‌ها ترجیح می‌دهند از این مسیر تردد کنند و از مرز «سارپی» وارد گرجستان شوند. نزدیک‌ترین مسیر ممکن آذربایجان است که طول این مسیر از تفلیس تا تهران 1240 کیلومتر و از پایانه مرزی «آستارا» است. مسیر سوم هم از طریق ارمنستان و از پایانه مرزی «نوردوز» است و پس از عبور از جاده‌های کوهستانی ارمنستان، از طریق مرز «ساداخلو» می‌توان وارد گرجستان شد. 

«وحید مهدوی» مدیرمسئول شبکه فارسی زبان تی‌.وی‌.سی گرجستان، (شبکه خبری مهاجران که به زبان‌های آذری، عربی و فارسی پخش می‌شود) در این باره گفت: اکثر اتباع ایرانی که دارای کارت اقامت نیستند و بعد از 45 روز قصد تمدید حضورشان در این کشور را دارند، بیشتر ترجیح می‌دهند از مرز ساداخلو (به دلیل نزدیک بودن به تفلیس) اقدام کنند و با ورود به ارمنستان و خروج مجدد به سمت گرجستان برای 45 روز دیگر در گرجستان بمانند، ولی با شرایط کنونی از ورود برخی از آنها نیز ممانعت به عمل آمده است.

مهدوی در این زمینه گفت: تا سال 2016 اوضاع کاملاً خوب و باب میل ایرانی‌ها بود، ولی بعد از آن دولت گرجستان اقدام به سخت‌گیری برای اعطای اقامت به ایرانیانی کرد که اقدام به سرمایه‌گذاری و یا تجارت و یا خرید ملک کرده بودند.

وی افزود: در ابتدا اقامت‌ها سالانه تمدید می‌شد، بعد شش ماه یک بار شد و برخی هم در این مدت اقامتشان لغو شد. از شش ماه گذشته به این طرف، تعداد ریجکت‌ها افزایش یافته و موجی از نگرانی را در بین ایرانیان به وجود آورده است.

برخورد غیردوستانه دولتمردان گرجی با سرمایه‌گذاران و گردشگران ایرانی در ماه‌ها و روزهای اخیر در حالی صورت می‌گیرد که در طی چند سال اخیر حجم وسیعی از سرمایه ایرانیان به این کشور منتقل شده و به نظر می‌رسد این نوع برخوردهای تبعیض آمیز در قبال مهاجران در حال حاضر فقط مختص اتباع ایرانی و مصری است.

در پی برداشته‌شدن رژیم لغو روادید در سال ۲۰۱۶، سرمایه ایرانی‌ها دچار مشکل جدی شد و همان روند اکنون دوباره تکرار شده است. در سال ۲۰۱۶ از دولت گرجستان انتظار می‌رفت برای صیانت از سرمایه‌های ایرانیان، اقدامی کندولی اتفاقی رخ نداد و ایرانیان متضرر شدند.

صیانت از سرمایه یکی از اصول شناخته‌شده در تامین امنیت مالی سرمایه های خارجی در همه کشورهای جهان است، حال چه کسی پاسخگوی سرمایه‌های ایرانیانی است که با دعوت و تشویق مقامات رسمی و یا به واسطه ایرانیانی مقیمی که تحت هدایت مسئولان گرجی به عنوان سرمایه‌گذار جذب گرجستان شدند و همه روزه با رفتارهای سلبی و اهانت‌آمیز میزبان روبرو هستند.

از زمان شروع روند ریجکت و دیپورت کنونی، سفارت جمهوری اسلامی ایران در تفلیس، نسبت به این رویه مکرراً اعتراض کرده، ولی دولت گرجستان ابراز بی‌اطلاعی کرده است. علاوه بر آن، نماینده سازمان هواپیمایی ایران در تفلیس در نامه‌ای به پلیس مرزی گرجستان، از دولت این کشور خواست که در صورتی که تغییری در قوانین ورود شهروندان ایرانی صورت گرفته، پیش از آنکه شهروندان مزبور از ایران اقدام به سفر کنند، اطلاع‌رسانی شود، ولی تاکنون هیچ جواب مشخصی از سوی آنها صادر نشده است.

قوانین گرجستان اجازه ورود ۴۵ روزه را داده که بر همین اساس درخواست اقامت می‌شود در خلال مدت فوق از سوی ایرانیان باید فرایند طی شود که تأخیر در اقدام دستگاه‌های ذیربط یک ورود و خروج را ضروری می‌سازد که در هنگام ورود با ممانعت مواجه می‌شوند، این سیکل معیوب هیچ تقصیری را متوجه متقاضی نمی‌کند و کاملاً براساس قوانین موجود است که متأسفانه دولت گرجستان خود پاسخگوی همین قوانین اقامتی نیست. 

حال این سؤال مطرح می‌شود که آیا شهروندان ایرانی باید هزینه نقص، ضعف و خلأ قوانین این کشور را بپردازند؟

با توجه به مشکلات پیش‌آمده برای هموطنان ایرانی در فرودگاه و مرزهای زمینی گرجستان، لازم است هموطنانی که قصد عزیمت به گرجستان را دارند، تا اطلاع ثانوی از سفر به گرجستان پرهیز کنند.از سوی دیگر وزارت خارجه هم بایستی اعتراضات خود را به دولت تفلیس منتقل و خواستار توضیح در این زمینه شود.

اکنون در حالی که سفارت گرجستان، پلیس مهاجرت و سایر دستگاه‌های آن کشور پاسخگوی هموطنان نیستند، آیا لازم نیست وزارت امور خارجه گرجستان، پاسخگوی اتفاقات و رفتارهای غیردوستانه و خلاف تعهدات و قوانین جاری لغو روادید بین دو کشور باشد؟