به گزارش مشرق،  مصطفی غنی زاده در کانال تلگرامی تبیان نوشت:

شما به عنوان یک انقلابی بین منافع ملی و نظام و منافع حزبی تان کدام را ترجیح می دهید؟

شاید این سوال برایتان عجیب باشد و جوابش قبل از رسیدن به این خط در ذهن تان آمده باشد، اما بگذارید من از خودم بگویم و کمی اعتراف کنم.

من از حسن روحانی خوشم نمی اید، او و دولتش را ناتوان، ناکارآمد، اشرافی، بی برنامه می دانم و گفتمانش را محل اشکالات بسیار می دانم.

از همین جهت است که عموما از اینکه او در یک جایی ضایع شود هم بدم نمی آید.

بگذارید راستش را بگویم، بعضی وقت ها از شکست برنامه هایش در رابطه از مسایل ملی در درون خودم شاید کمی خوشحال هم شدم و با خودم گفتم بروم در پی وی آنهایی که اردیبهشت ۹۶ از او دفاع می کردند و بگویم «دیدید می گفتیم» بعد هم مانند پیشگو های حزم اندیش استیکر تمسخر بفرستم.

اما با خودم که فکر می کنم، کمی عمیق تر که می شوم، با اصولی که درست می دانم که می سنجم، صحبت های رهبری را که در ذهن می اورم، می فهمم که مشکل دارم، مسئله ای دارم، اشکالی در من هست که باید در خودم حلش کنم.
البته فکر می کنم تا به امروز این حال که نوعی عاطفه شخصی و درونی است را چندان بروز نداده ام و مثل برخی دوستان دیگرمان علیه منافع ملی و در مواقعی که باید در مقابل دشمن اتحاد داشته باشیم، هیچ وقت علیه دولت نه حرفی زده ام و نه کار رسانه ای کرده ام. اما در درون خودم شاید فرق می کند.

 بیایید این حال که ممکن است در شما هم وجود داشته باشد را کمی بشکافیم.
 
از خودمان بپرسیم ایا این نگاه همان ترجیح خود یا منافع قبیله ای بر منافع ملی و نظام نیست ؟

برای پاسخ به این سوال جمله بالا را معکوس کنیم باز در خودمان بسنجیم.

اگر دولت کنونی یکی از مسایل واقعی مردم را حل کند ( فرض کنید با طی بهترین راه موجود و ممکن و آن هم به وضعی که در آینده برای کشور مشکل ایجاد نشود) و آن را با شدت تبلیغ کند و پیروزی خود معرفی کند و مردم هم بپذیرند (فرض کنید واقعا قبول دارید مشکلی حل شده است) آیا شما در درون خودتان، در عمیق ترین حال تان از این حل مشکل خوشحال می شوید یا بخاطر اینکه دولت مجری آن بوده ناراحت می شوید؟

اگر ناراحت می شوید پس شما مشکل دارید و در پاسخ به سوال اول مان هم در واقع منافع حزبی و گروهی را انتخاب می کنید. اگر هم واقعا و عمیقأ خوشحال می شوید پس وضع خوبی دارید و باید سوال قبلی مبنی بر خوشحالی از شکست دولت را از خود بپرسید.

به رفتار و کنش رهبری نگاه بیاندازید، ایشان دربرابر هر کدام از این اتفاقات چه واکنشی دارند؟ البته پاسخ مشخص است، حالا نسبت کنش ما و کنش ایشان چیست؟

یک نکته هم اضافه کنم که تفاوت ما با دولت در گفتمان هاست، یعنی ما با مواجهه دولت، با هرکدام از مسائل و اساسا مسئله شناسی آن مشکل داریم، می خواهم بگویم که یک وقت #مرزهای_گفتمانی مخدوش نشود، منظور ما گذر از گفتمان خودمان نیست، بلکه بحث درباره آنجایی است که پای منافع ملی یا آرمان های انقلاب در وسط است؛ انتقاد این متن به آنهایی است که دقیقا در همینجا عقده گشایی سیاسی می کنند و می خواهند خودبرتری سیاسی یا حزبی را به رخ بکشند؛ به آنهایی که نفس شان را بر منفعت عمومی مسلمین ترجیح می دهند.