سرویس سیاست مشرق - حسن روحانی رئیس‌جمهوری در اول مهرماه برای شرکت در هفتاد و سومین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد تهران را به مقصد نیویورک ترک کرد.

با حضور روحانی در نیویورک، همه مردم ایران تصور می‌کردند روحانی برای دور زدن تحریم‌ها و ایجاد فرصت در عرصه سرمایه‌گذاری خارجی از کشور، به نیویورک می‌رود اما این آرزو به‌مانند دیگر موضوعات در دولت روحانی، سَرابی بیش نبود.

با توجه به وضعیت فعلی جمهوری اسلامی ایران و دشمنی روشن اروپا و آمریکا با ایران، بدیهی‌ترین مسئله‌ای که در عرصه دیپلماسی می‌توانیم از روحانی و دولتش انتظار داشته باشیم، توجه به ظرفیت همسایگان و شرکای راهبردی جمهوری اسلامی، در واقع روحانی می‌توانست با استفاده از فرصت حضور در نیویورک، دور جدیدی از رایزنی‌ها با همسایگان را شروع کند که متأسفانه روحانی هیچ برنامه‌ای در این عرصه نداشته است.

در جدول زیر، برنامه های حسن روحانی در نیویورک و دیدارهای حاشیه نشست مجمع آمده است:

با توجه به جدول فوق نکاتی وجود دارد که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌شود.

۱- دولت برجامی روحانی در این سفر عملاً برنامه‌ای برای حفظ برجام نداشته است زیرا اگر نیاز به رایزنی برای حفظ برجام بود، باید با همه رؤسای دخیل در برجام گفت و گو انجام می‌شد نه اینکه فقط با دو کشور فرانسه و انگلیس دیدار داشته باشیم.

۲- در این دیدارها، عملاً هیچ برنامه روشنی برای رایزنی با شرکای منطقه‌ای و همسایگان ایران به چشم نمی‌خورد و مطالب منتشر شده نیز نشان می‌دهد روحانی هیچ برنامه‌ای برای رفع مشکلات اقتصادی از طریق تجارت با همسایگان و کشورهای منطقه (عراق، قطر، ترکیه، کویت، پاکستان، افغانستان، روسیه، چین، سوریه و ...) نداشته است.

۳- به غیر از دیدار با رؤسای ترکیه، افغانستان و ارمنستان، هیچ دیدار دیگری میان روحانی و سران کشورهای منطقه و همسایه وجود ندارد، چرا؟

۴- با توجه به سهم چین و روسیه در دور زدن تحریم‌های آمریکا و اروپا، چرا هیچ دیداری با رؤسای این دو کشور وجود ندارد؟

۵- چرا روحانی با سران و یا نمایندگان دو کشور سوریه و عراق دیدار نداشته است؟ مگر نه این است که جمهوری اسلامی ایران در آرایش جدید منطقه‌ای در غرب آسیا، به عنوان مهم‌ترین کشور شناخته می‌شود، پس چرا نباید نماینده جمهوری اسلامی ایران با چنین کشورهای دیدار داشته باشد؟

۶- چرا روحانی که از ابتدای دوران ریاستش در سال 92 حتی یکبار هم به عراق سفر نکرده است، از فرصت نیویورک برای دیدار با رؤسا و نمایندگان عراق - که اتفاقا یکی از مهمترین نقاط گریز ایران از تحریم‌های آمریکا بوده و خواهد بود - بهره نبرده است؟

۷- مسوولان دولتی و شخص دیدار روحانی با کشورهای اروپایی دقیقاً چه نتایجی برای مردم جمهوری اسلامی ایران داشته است؟

۸- در عین تشکر از دیدارهای روحانی با رؤسای کشورهای آمریکای لاتین، واقعاً چه برنامه برای جذب سرمایه از کشورهای آمریکای لاتین وجود داشته است؟