با تغییر مدیریت و آمدن غلامرضا جعفری (اوایل شهریور ماه سال جاری) به عنوان سرپرست،کادر فنی رشته پایه و مادر شنا نیز تغییر کرد و جالب آن که نیروهایی که 2 سال پیش فدراسیون را به همان دلیل تغییر مدیریت در همه کمیته ها ترک کرده بودند، مجددا سکان را به دست گرفتند؛ آزمودن دوباره آزموده شده ها!
کادر فنی جدید در گام نخست و در آستانه مسابقات اندونزی با برگزاری انتخابیدر رده‌های سنی مختلف، خواست این نکته را بر اساس رکوردهای ضعیفی که به ثبت رسید یادآور شود که شنای ما علاوه بر این که پیشرفتی نداشته؛ بلکه دچار پس رفت هم شده است. البته این نکته پیش از این در مسابقات جهانی و گزینشی المپیک در شانگ‌های (تابستان سال جاری برگزار شد)، با ثبت رکوردهای ضعیف از سوی شناگران اعزامی مشخص شده بود.

با گذشت نزدیک به ۵ ماه از آمدن کادر جدید، اولین دوره رسمی مسابقات شنا در قالب باشگاهی برگزار شد؛ اما باز هم تغییری در رکوردهای شناگران به چشم نمی‌خورد؛ به خصوص در رده سنی بزرگسالان که فاصله زیادی با رکوردهای خود دارند. به قول مسئولان فعلی فدراسیون، یک سال و هشت ماه است رکورد ملی جابجا نشده و در تلاشند شنای ایران را به وضعیت دو سال پیش خود بازگردانند؛ از همان جایی که آیت‌اللهی از مرادی تحویل گرفت.
تلاش پنج ماهه نتیجه ای در بر نداشته است. اکنون، مربیان و مسئولانی که خود را صاحبان اصلی شنا می دانند، معتقدند نیاز به زمان بیشتری برای رسیدن به اهداف خود که همان جابجایی رکوردهای ملی است، دارند. هر روز در آسیا و سایر قاره‌ها شناگران در تلاشند بتوانند رکوردهای جدید جهانی را با صدم و هزارم ثانیه ارتقا دهند و در المپیک لندن مانند پکن شاهد شگفتی های تازه خواهیم بود؛ اما شنای غرق شده ایران برای جابجایی رکوردهای خود دست و پا می زند تا ثابت کند هنوز زنده است.
نکته جالبتوجه این است که کادر نه چندان جدید مدیریتی در شنا که پیش از این نیز در مدیریت ۲۰ ساله مرادی توانمندی‌های خود را به نمایش گذاشته بود و خود نیز حاصل همان مدیریت است، مدعی است به دنبال فرصت هفت تا هشت ساله است تا توانایی خود را به رخ جهانیان بکشد! این تیم که پیش از این امتحان خود را پس داده، برای بار دوم توان احیای این رشته و هدایت به جلو را دارد یا باید مانند گذشته در حسرت پیشرفت این رشته پایه و مدال آور بمانیم؟ تاریخ، پاسخ نا امیدکننده ای را نشان می دهد ...