به گزارش مشرق، پدیده صدرنشین لیگ برتر ماست و همه کارشناسان و فوتبالی‌ها از نوع نمایش این تیم و نتایجش تعریف می‌کنند. رسانه‌ای نیست که از نماینده مشهد تمجید نکرده باشد، اما درست در همین روزها و شرایط، تن و بدن فوتبال‌دوستان مشهدی می‌لرزد! چرا؟
از یادآوری اتفاقات گذشته همه درس می‌گیرند و ما به چشم سریال‌های تکراری به آن نگاه می‌کنیم، چون در فوتبال ما «از یک سوراخ» آنقدر گزیده می‌شوی که خود آن سوراخ به ستوه می‌آید و بازنشسته می‌شود!
پدیده از روز اول به این دلیل وارد فوتبال شد و سرمایه‌گذاری کرد که «پدیده» فوتبال ایران شود. چیزی مثل کارهایی که امروز مالک متمول تراکتورسازی می‌کند در ذهن مدیران وقت مجموعه پدیده بود، ولی به سرنوشت سایر ثروتمندان وارد شده به فوتبال دچار شده و چوب انتخاب «مشاوران بد» را خوردند و کسانی که «این‌کاره» نبودند، شیره «انگیزه» به وجود آمده را کشیدند تا فوتبال مشهد سهمی از این بلندپروازی نبرد. پس از دوره‌ای رکود، سال پیش دوباره پدیده برای سهمیه آسیا استارت زد و خوب هم شروع کرد، اما از یک مقطع زمانی به بعد دچار نزول شد و چنان در سراشیبی نیم‌فصل دوم ترمز برید که اگر هنرنمایی همشهری‌اش و نفت نبود، راحت به لیگ آزادگان سقوط می‌کرد!
حالا چرا باید نگران تکرار سناریوی فصل قبل باشیم؟! چون همان آدم‌ها که سال پیش نتوانستند، امروز هم هستند و دوباره «موعد خطر» نزدیک شده، یعنی زمانی که سقوط پدیده در سال قبل آغاز شد...
در فوتبال حرفه‌ای ما موقع امضای قرارداد ۳۰ تا ۵۰ درصد پول مربی و بازیکن را (بسته به شهرت فرد و تیغ مدیر برنامه‌هایش یا تجربه باشگاه طرف مذاکره) می‌دهند و موعد پرداخت چک‌ها و سررسید وعده‌ها معمولاً در میانه پاییز تا نیم‌فصل است. برای پدیده هم همین‌طور بوده و سال پیش هم وقتی تیم به اواخر مهر و اوایل آبان رسید و بازیکنان دیدند خبری از پول نیست و مدیران قدرت تحقق وعده‌ها را ندارند، کم‌کم شل شدند. تا یک جایی با پادرمیانی مدیر و مربی و این و آن جلو می‌آیند، ولی دیگر توان صددرصدی نمی‌گذارند و اگر پیشنهادی در نیم‌فصل برسد، مثل اکبر ایمانی که ملی‌پوش بود و رفت ذوب‌آهن، می‌روند. مدیران پدیده در ادامه از پرداخت پول ایگور پراهیچ هم تا ضرب‌الاجل فیفا بازماندند و جریمه کسر ۶ امتیازی مثل تیر خلاص بود بر پیکر تیمی که به عنوان مدعی، فصل را شروع کرد.
پدیده با باخت برابر پرسپولیس شروع کرد و حالا ۵ برد متوالی دارد و با ۱۵ امتیاز بالاتر از اسم‌هایی، چون پرسپولیس، استقلال، سپاهان و تراکتور و سایپا و ذوب‌آهن، صدرنشین است. تیم یحیی با حداقل‌ها بسته شده و تنها با ۲ خرید (یونس شاکری که از همشهری سقوط کرده برگشت و مسعود ریگی) و اتکا به آنچه داشت، چنین چشم‌نواز بازی می‌کند و جوانانش مثل مربیان به تمام «تعهدات» خود تا امروز در قبال پدیده و فوتبال مشهد عمل کرده‌اند. کم‌کم به مهرماه نزدیک می‌شویم و چشم بر هم بزنیم، موعد سررسید چک‌ها می‌رسد؛ یعنی نوبت مدیران برای عمل به وعده‌ها و تعهدات باشگاه.
اگر فرض را بر شنیده‌ها بگذاریم، پدیده از نصف تیم‌های حاضر در لیگ، کمتر هزینه کرده و جمع کل قراردادهایش به ۱۰ میلیارد نمی‌رسد؛ یعنی اگر قرار باشد حتی ۲۰ درصد پول‌ها را هم بدهند، باشگاه نهایتاً تا ۲ ماه آینده به ۲ میلیارد تومان نقد نیاز خواهد داشت که در فوتبال حرفه‌ای رقم ناچیزی است و در همین لیگ خودمان ده‌ها بازیکن قراردادی بالاتر از این مبلغ دارند! همه این‌ها یعنی مدیران باید بتوانند به تعهد خود عمل کنند وگرنه اصلاً برای چه تیمداری باید کرد؟!
