1- "دیانت ما عین سیاست ماست" در نگاه برخی سیاست کاران ایجاب می کند که همواره اشخاص، قبیله‌ها، اموال و قدرت را بر دین و مذهب ترجیح دهیم . یعنی گروه اول اصل و گروه دوم که دین و مذهب است، "فرع" باشند. به همین جهت و بنابر آن چه در چند دهه از سوی سیاسی کاران حرفه ای رخ داده به روشنی می توان دریافت که دین و مذهب ابزار یا وسیله بوده اند . یعنی هدف وسیله را توجیه می کند.
2- در نخستین محرم پس از پیروزی انقلاب اسلامی ، برخی جریانات سیاسی اعلان داشتند که مردم با مشت های گره کرده و شعارهای انقلابی تاسوعا و عاشورای حسینی علیه السلام را در خیابانها برگزار نمایند؟ اما شور و شعور حسینی( ع) امام راحل با حمله به این سیاست یا دینداری؟ آن را در نطفه خفه کرد و فرمود : عزاداری باید به همان سبک سنتی باشد و ....... و اگر این حضور به موقع امام نبود با تدابیر احازب ، امروز جز آنچه دست پروردگان کودتای سبز لجنی در 88 انجام دادند ، چیزی عایدمان نبود.
3- سیاست سیاسی کاران در سخنرانیها و مرثیه خوانی ها کار خود را پیش برد و با بهاء یا بهانه ! و یا از سرغفلت اکثرشعائر مذهبی به ویژه عاشورای اباعبدالله ( ع) صرفا سیاسی شد، و کمتر از پیام های جاودانه قرآنی آن مطرح گردید. نتیجه آنکه پس از 33 سال حاکمیت اسلامی، جامعه شیعی از حیث نظر و عمل، این است که مشاهده می کنیم ؟!
4- 9 دی قیام ملی، قیام اسلامی، قیام قرآنی، قیام شیعی و قیام یکپارچه خدایی ملت بود علیه یزیدیان زمان! و قطعا پلیدتر از یزید ی های سال 88 سوگواری و سوگواران حسین ( ع ) را مورد تهاجم و هتاکی و ضرب و شستم و آتش سوزی قرار دادند.
5- در مصاحبه های کوتاه و معدوم از قیام 9 دی که با گذر از فیلتر مصلحت سنجی تلویزیون پخش شد. مصاحبه کننده ها از قشرها و سن های مختلف تاکید داشتند برای حمایت از عاشورای سید الشهداء و علیه هتاکان عاشورا ستیز به صحنه آمدند. واقعیت مشهود آن روز نیز آن بود که اگر مسئولان! با مصلحت اندیشی و کنترل، مردم را اداره اجباری نمی کردند، اولا مردم سه روز تحمل نمی کردند و ثانیا تنها با یک راهپیمایی بغض و حسب خود را نسبت به یزیدیان و حضرت حسین ( ع) اعلان نمی داشتند.
6- اعلام مواضع مکتوب و شفاهی خودم مردم در 9 دی، گواه عینی این ادعا بود و هنوز در فیلم های بدون سانسور می توان دید که مردم روسای فتنه عاشورا ستیز را در لباس دین و بی دینی آشکارا مورد حمله قرار دادند و این یعنی شناخت دقیق آنها! طنابهای دارنما دینی که با عکس یا کاریکاتور یا نوشته، خاتمی، کروبی، موسوی و ...را عاملان اصلی فتنه و مستحقان مجازات اعلان می داشت یکی از دلایل اثبات ادعاي فوق بوده وهست. شعارهاي واحد مردم در نقاط مختلف كه عبارت بود از "لعن عدوك يا علي" كروبي و موسوي و خاتمي و "لعن علي عدوك يا حسين" خاتمي و كروبي و ميرحسين فريادي بود كه هدف 9 دي را به جهانيان اعلان داشت.
7- اين همه افتخار و عظمت شيعي بود، شيعه اي كه آگاه است و بيدار و مانند "مختار" نمي خواهد با غفلت و مصلحت سنجي زمان را از دست بدهد بلكه "ابوذر" است و "عمار"، "زهير" است و "حبيب"و ...
8- اگر با تحليل واقعي جهت اصلي، هدف اصلي و شعارهاي اصلي 9 دي تبيين گردد، و در سالگردهاي آن، واقعيت و حقيقت به تصوير در آيد، روشن مي شود كه اين مردم در آن روز عاشقانه و سينه چاك بر سفينه حسين سوار شدند. بديهي است كه اين مسافران نجات يافته حسيني (ع) نظام مستقر با مشروعيت الهي زا پاسداري مي كنند.بديهي تر آنكه آنان علاوه بر يزيديان، ساكتين فتنه يا به عبارت دقيقتر همراهان منافق گران را دشمن مي دارند اين ساكتين يا همراهان منافق كه زبونانه دوزيست بودن را پيشه كرده اند در صف راست يا چپ جاي گرفته اند از منظر و راي مسافران كشتي حسين(ع) در حداقل مشمول اين فرياد هر لحظه اند: لعن الله امه سمعت بذلك فرضيت به
