به گزارش مشرق، محمدحسین نیرومند، کاریکاتوریست و طنزنویس کشورمان در مطلبی که آن را در پایگاه اطلاع‌رسانی شخصی خود منتشر کرد ضمن بیان مطلبی جالب در مورد رخشان بنی‌اعتماد، پیشنهاد جالبی را خطاب به محمد نوری‌زاد مطرح کرد.
در این مطلب طنز ایگونه آمده است:
الف) سرکار خانم رخشان بنی اعتماد در پاسخ به صحبت های نچندان سنجیده آقای فرج الله سلحشور در ارتباط با وضعیت برخی از بازیگران زن سینمای ایران نامه ای نگاشته اند که به دلیل لحن نچندان مودبانه آن، بسیاری از اهالی فرهنگ را به تعجب وا داشته است.
بخشی از این نامه در بنگاه سخن پراکنی بی بی سی انتشار یافت اما رسانه های داخلی و سایت های خبری به دلیل عصبیت انعکاس یافته در نامه، از انعکاس آن خوداری کردند و برخی تنها بخش هایی از نامه را منعکس ساخته اند. در بخشی از نامه ایشان آمده است« به حکم اعتقادات مورد ادعای خود گوینده، او باید به شلاق مجازات تهمت ، سیاه و کبود شود اما می‌دانم برخورد مدنی و شکایت به محکمه بردن در این وانفسا در پیچش و خمش حامیان ایشان ره به ترکستان می‌برد.»
نگارنده لحن تهاجمی آقای سلحشور را در این گونه موضوعات چندان نمی پسندد. حتی ممکن است به دلیل تهمت یا سخن دروغ، ایشان مستحق شلاق هم باشد اما از بانویی که« در میانه‌ی میدان این هرت آباد! فریاد حق طلبی می زند» انتظار می رود به این سئوال ساده پاسخ دهند که:
مجازات آنها که تحمل باخت در انتخابات را نداشتند و با ادعای تقلب گسترده در انتخابات سال 88 _که هرگز و هرگز طی دو سال گذشته نتوانستد آن را اثبات نمایند_ جوانان ساده دل این دیار را به اعتراض غیر قانونی فرا خواندن و به جای آنکه ادعای تقلب در انتخابات را از طریق مرجع قانونی دنبال کنند با سوء استفاده از احساسات پاک جوانان، آنها را به خیابان ها گسیل داشتند تا با تئوری چانه زنی از بالا و فشار از پایین درگیری های خیابانی پایتخت کلید بزنند و متاسفانه با ایجاد فضای اغتشاش، گروهی از جوانان را به کشتن دهند و تعدادی را به شهادت رساندند چیست؟
بی شک به استناد همان احکام دینی و اعتقادی و بنا به قوانین مدنی که سرکار خانم بنی اعتماد در مرقومه شان مطرح می کنند و ظاهرا به آن اعتقاد دارند، دست دروغپردازان انتخابات سال 88 در خون جوانان این مملکت آغشته بوده و حتما بانوی سینمای ایران می دانند که مجازات آنها شلاق و کبود و سیاه شدن نخواهد بود. با این وصف باید از رأفت اسلامی محاکمه قضایی نه تنها برای آقای سلحشور بلکه برای بانوی سینمای ایران نیز خشنود بود!
ب) نامه نگاری های آقای محمد نوری زاد تمامی ندارد. به ایشان پیشنهاد می کنم به جای نامه نگاری های بی نتیجه و موضوعات تکراری و ترغیب دیگران به نامه نگاری برای مجاب کردن مقام معظم رهبری، مراجع تقلید، علما، اندیشمندان و... نامه ای با مضمون زیر بنویسند تا بدین ترتیب این نهضت نامه نگاری را پایان دهند. برای این منظور کافی است جناب نوری زاد سری به کمیته صیانت آرا انتخابات سال 88 بزنند و مدارک لازم برای اثبات تقلب گسترده در انتخابات را که موجبات شکل گیری جنبش سبز را فراهم ساخت از جناب آقای حجت الاسلام محتشمی پور تحویل بگیرند. حتما در این کمیته از 35 هزار ناظر انتخاباتی منتخب ستاد آقای موسوی و کروبی 35 مدرک دال بر تخلف حین رای گیری وجود دارد. یا از 500 هزار کارمندان شریف و فرهنگیان عزیز که زحمت اجرای رای گیری را برعهد داشتند حتما 500 تخلف گزارش شده، ثبت شده است. یا از هزاران کارمند کوشای وزارت کشور که سال ها و بارها مدیریت اجرایی انتخابات را بر عهده داشته اند 100 نفر انسان متعهد پیدا می شود که مدارک تقلب درون سازمانی شان را افشا کنند.
یا حتما آن روحانی گرامی که جناب نوری زاد وی را با شلوارک و تی شرت در کنار ساحل مدیترانه زیارت کرده بودند مستندات کافی برای بهانه درگیری های پس از انتخابات در اختیار دارند.
بی تردید ذکر همه این موارد و مستندات اقناع کننده در مرقومه ایشان می تواند هم مقام معظم رهبری، هم مراجع تقلید، هم علما، هم اندیشمندان و هم همه را مجاب کند.
