به گزارش مشرق، آرمین عارفی خبرنگار هفته نامه لوپوئن در مصاحبه‌ای نظرات خانم دلفین او، نماینده ۳۲ ساله مجلس ملی فرانسه و رئیس گروه پارلمانی فرانسه و ایران که تصویر وی نیز اخیراً به عنوان صفحه اول نیویورک تایمز منتشر شده را جویا شده است.

بیشتر بخوانید:

لیبرمن: مشکل ما با ایران است نه روسیه

مقام آلمانی: مصمم به حفظ برجام هستیم

وی معتقد است که "توافق هسته‌ای، حامی همه دنیا است" و با این فراخوان که به امضای بیش از ۵۰۰ نماینده مجلس کشورهای فرانسه، انگلیس و آلمان رسیده است، می‌خواهد آمریکایی‌ها را متقاعد کند در توافق هسته‌ای با ایران باقی بمانند.

خانم او، که متخصص مسائل خاورمیانه نیز هست به دلیل احاطه‌اش بر مسائل بین‌المللی سابقه کار در سفارت فرانسه در سئول و کنسولگری سفارت فرانسه در نیویورک را نیز در پرونده خود دارد و دیپلمه دانشگاه آزاد برلین و همچنین دیپلماه دانشگاه هاروارد نیز می‌باشد و در سفرهایی به ایران و افغانستان کارهای تحقیقاتی متعددی در این باره انجام داده است.

وی عضو کمیسیون سیاست خارجی مجلس ملی فرانسه است و معتقد است که دیپلماسی پارلمانی باید یکی از ابزارهای مهم و مکمل اقدامات دولت فرانسه باشد.

وی معتقد است با آنکه اکثریت جمهوری خواهان کنگره مخالف ماندن در توافق هستند، ولی ما در موارد سابق بر این هم، دیدیم که کنگره و کاخ سفید آمریکا در ارائه آلترناتیو دیگری برای توافق هسته‌ای دچار مشکل هستند و این نشان می‌دهد که بسیاری از زنان و مردان سیاسی در آمریکا به این موضوع واقف شده‌اند که امروز برای توافق هسته‌ای با ایران، آلترناتیوی (جایگزینی) وجود ندارد. دیگر بوجود آوردن ائتلافی که در آن همه اعضای شورای امنیت حضور داشته باشند و سازمان ملل هم آن را مورد حمایت قرار دهد ، شبیه به آنچه درباره توافق هسته‌ای در سال ۲۰۱۵ انجام شد وجود ندارد.

مشروح این مصاحبه از نظر خوانندگان می‌گذرد.

* لوپوئن: اندیشه تهیه این نامه از کجا آمده است؟
 دلفین او: ضمن بحث‌هایی که با همکاران مجلس آلمان داشتیم این سوال مطرح شد که چگونه ما به عنوان نماینده‌های مجلس می‌توانیم از اقداماتمان نزد دولت‌هایمان حمایت کنیم و در حفظ توافق هسته‌ای با ایران مشارکت داشته باشیم؟ توافقی که به نظر ما برای امنیت و ثبات منطقه اجتناب ناپذیر می‌باشد. در واقع از این دیدار بود که اندیشه انتشار این نامه سرگشاده جوانه زد تا آن را برای همتایان آمریکایی‌مان بفرستیم. ما نمی‌خواستیم فقط به یک نامه با برد ملی (داخلی) اکتفا کنیم.

امیدوار بودیم که بتوانیم نماینده‌های مجالس سه کشور اروپایی که در تهیه توافق هسته‌ای با ایران حضور داشتند، یعنی فرانسه، انگلیس و آلمان را گرد هم آوریم. چندین ماه می‌شد که ما با مجالس آلمان و انگلیس در ارتباط بودیم. علاوه بر ماهیت اروپایی این نامه، بحث بر سر"فراجناحی" بودن این نامه در درون هر یک از پارلمان‌های ما نیز بود تا به همتایان آمریکایی خود نشان دهیم که این موضوع سیاسی فقط در این سه کشور نیست که حامیانی دارد، بلکه از تمام جناح‌های سیاسی از راست گرفته تا چپ و میانه از توافق هسته‌ای حمایت کنند.

نامه منتشر شده به صورت همزمان در چهار روزنامه مهم کشورهای ما و همچنین در نیویورک تایمز منتشر شد زیرا طرف خطاب ما آمریکایی‌ها هستند.

لوپوئن: برای چه این نامه خطاب به اعضای کنگره فرستاده شده است در حالیکه آنها بیشرشان جمهوری خواه هستند و مخالف توافق هسته ای با ایران می باشند؟
دلفین او: اندیشه واقعی این بود که پارلمان‌های اروپایی حرف‌شان را به پارلمانی‌های آمریکایی بزنند. ما الان دولت هایی را داریم که همین الان هم با هم در ارتباط هستند خواه در سطح وزارت خارجه و خواه در سطح روسای دولت‌ها. ولی تا به اینجای کار، پارلمان‌ها و بخصوص پارلمان‌های اروپایی، مقداری از این جریان کنار گذاشته شده بودند. لذا ما علاقمندیم که یک دیالوگ واقعی و بر مبنای مساوی میان نماینده‌های ما سه کشور اروپایی و نمایندگان آمریکایی بوجود بیاید. اقدام ما مکمل فعالیت دیپلماتیکی است که از سوی دولت‌های ما انجام می‌شوند.

ضمن اینکه اگرچه برخی از تصمیمات در آمریکا مستقیماً از سوی رئیس جمهوری گرفته می‌شوند ولی رئیس جمهور هم می‌تواند آنها را به کنگره بفرستد که به هر حال در نظام اداری کاخ سفید آمریکا وزنه‌ای به حساب می‌آید.

لوپوئن: فکر می کنید که کنگره آمریکا، بفرض اینکه مورد مشورت قرار گرفته باشد، واقعاً می تواند در باره ماندن آمریکا در توافق هسته‌ای با ایران، تصمیم بگیرد؟
دلفین او: امروزه به نظر می‌رسد با آنکه اکثریت جمهوری خواهان کنگره مخالف ماندن در توافق هستند ولی ما در موارد سابق بر این هم دیدیم که کنگره و کاخ سفید آمریکا در ارائه آلترناتیو دیگری برای توافق هسته‌ای دچار مشکل هستند و این نشان می‌دهد که بسیاری از زنان و مردان سیاسی در آمریکا به این موضوع واقف شده‌اند که امروز برای توافق هسته‌ای با ایران، آلترناتیوی (جایگزینی) وجود ندارد. دیگر بوجود آوردن ائتلافی که در آن همه اعضای شورای امنیت حضور داشته باشند و سازمان ملل هم آن را مورد حمایت قرار دهد، شبیه به آنچه درباره توافق هسته‌ای در سال ۲۰۱۵ انجام شد وجود ندارد.

لوپوئن: با خواندن نامه شما، این برداشت را داریم که ترامپ از قبل تصمیمش برای خروج از توافق هسته‌ای در تاریخ ۱۲ مه را گرفته است.
دلفین او: در واقع احتمال این وجود دارد که وی تصمیم بگیرد بیرون رود، ولی در هر حال تصمیم یک جانبه‌ای برای خروج وجود ندارد. تاریخ ۱۲ مه مصادف با تمدید یا عدم تعلیق موقت برخی از تحریم‌ها درباره ایران است. این تاریخ مهم است، ولی دنیا هم در روز ۱۲ مه متوقف نخواهد شد. مهم است که این دیالوگ‌ها میان آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها بعد از این تاریخ هم ادامه داشته باشند. من نمی‌دانم آیا این تاریخ می‌تواند ذهنیت رئیس جمهور ترامپ و کنگره آمریکا را عوض کند یا نه؟

برای این کار، باید مذاکرات مستقیمی داشته باشیم و فقط با انتشار نامه در روزنامه عمل نکنیم. به همین دلیل هم هست که مد نظر داریم که با همکاران انگلیسی و آلمانی خود هیاتی را قبل از ۱۲ مه به آمریکا بفرستیم تا بر مبنای این نامه و حفظ آمریکا در توافق و آنچه بعد از آن می‌تواند اتفاق بیفتد و حتی بعد از آن مذاکره کنیم.

لوپوئن: به نظر شما عواقب خروج آمریکایی‌ها از توافق، برای خاورمیانه چه می‌تواند باشد؟
دلفین او: اروپایی‌ها در این زمینه بسیار شفاف و روشن بوده‌اند و ژان ایو لودریان وزیر امور خارجه نیز در این زمینه آن را تکرار کرده است که" ما در توافق هسته‌ای با ایران باقی خواهیم ماند". ما معتقدیم که حتی اگر آمریکا هم بیرون برود، این توافق، خوب، ضروری و اجتناب ناپذیر است. به نظر می‌رسد که مقامات ایرانی نیز در صورتی که آمریکایی‌ها بیرون بروند، از توافق بیرون بروند.

در این صورت، توافق دیگر وجود نخواهد داشت و اقبالی هم نخواهد داشت. عواقب این کار هم برای روابط ما با ایران و هم برای اوضاع منطقه فاجعه بار خواهد بود. زیرا توافق به ما اجازه می‌داد که نه تنها درباره عدم اشاعه هسته‌ای در منطقه پیشرفت داشته باشیم بلکه به ما اجازه می‌داد کانال‌هایی را برای مذاکره با ایران نگه داشته باشیم که البته این هم خود موفقیتی در این زمینه بود که می‌بایست به دیگر زمینه‌ها منتهی می‌شد. اگر توافق از بین برود دیگر کانال‌های ارتباطی نیز از بین خواهند رفت.

لوپوئن: ولی مخالفین معتقدند که توافق هسته‌ای اصلاً چیزی از" اقدامات بی ثبات کننده ایران" در منطقه نکاسته است.
دلفین او: ما مدام این موضوع را برای آمریکایی‌ها تکرار می‌کنیم که هدف توافق هسته‌ای با ایران جلوگیری از حمایت ایران از بشار اسد در سوریه یا حوثی‌ها در یمن نبوده است. در توافق نوشته شده که بحث بر سر ممانعت از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای بوده و این هدف محقق شده است. همانطور که بارها نیز آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، آن را تایید کرده است.

امروزه برنامه هسته‌ای ایران، نه تنها متوقف شده بلکه ظرفیت‌های آن نیز کاهش یافته‌اند. لذا دیگر ریسک هسته‌ای شدن این کشور وجود ندارد. برعکس، اگر آمریکایی‌ها و ایرانی‌ها از توافق بیرون بروند، نه تنها این ریسک برای ایران، بلکه برای کشورهای همسایه ایران نیز وجود دارد. ضمن اینکه اخیراً کشورهای دیگر همچون عربستان سعودی نیز اعلام کرده‌اند که می‌توانند برای حرکت در مسیر هسته‌ای تلاش کنند.

لوپوئن: ولی آیا امکان این هست که مسائل منطقه‌ای با ایران مطرح شود؟ به عبارت دیگر از طریق تماس‌هایی که شما با رئیس جمهوری ایران و وزیر امورخارجه ایران (که قدرت محدودی در این زمینه دارند) می‌توان این مسائل را مطرح کرد؟
دلفین او: قبلاً ما فقط درباره مسائل هسته‌ای صحبت می‌کردیم. امروزه این گفت‌وگوها شروع به وسعت یافتن کرده‌اند. همه چیز به موضوع گفت‌وگو ربط دارد. چهار موضوع اساسی با ایران وجود دارد: سوریه، یمن، حزب الله و برنامه بالستیک تهران. به اعتقاد من زمینه یمن از همه زمینه‌ها مساعدتر است که با ایرانی‌ها وارد گفت‌وگوهای مستقیم بشویم و در این زمینه است که ما بیشترین شانس را برای داشتن یک مذاکره با همه بازیگران دیگر منطقه در اختیار داریم، اگرچه در حال حاضر، پیشرفت واقعی هم در این زمینه در اختیار نداشته باشیم.

در زمینه موشکی مذاکره‌ای باز شده اگر چه تا الان هنوز به نتیجه نرسیده است. سوریه، موضوع دیگری است. به همین خاطر است که حملات هفته گذشته به سایت‌های سلاح شیمیایی سوریه انجام شدند، ولی یکبار دیگر هم تاکید می‌کنم که اگر توافق هسته‌ای به صورت دو فاکتو، حذف شود ما احتمالاً باید یک عقب نشینی دیگر را برای خودمان ثبت کنیم.

لوپوئن: آیا نزدیک بودن‌هایی که رئیس جمهور ماکرون با ترامپ از خود نشان می‌دهند می‌تواند باعث تغییر موضع ترامپ در زمینه هسته‌ای شود؟ بخصوص که رئیس جمهورفرانسه نیز به زودی به واشنگتن سفر می کند.
دلفین او: یکی از موضوعات سفر همین مبحث است. این همان چیزی است که ماکرون در گفت‌وگوی قبلی‌اش با " Vanity Fair" نیز به آن اشاره کرده بود. من فکر می‌کنم که روابط فردی میان این دو رئیس جمهور مهم است همانطور که این موضوع در بحث اجلاس کوپ ۲۲ که ترامپ از خروجش از آن خبر داده بود نیز خود را نشان داد و ترامپ گفت شاید در تصمیمش تجدید نظر کند.

اینکه فرانسه موضعی سخت درباره برنامه بالیستیک ایران و نیز پرونده سوریه داشته باشد، علامتی است که به سوی آمریکایی‌ها فرستاده شده است. این نشان می‌دهد که ما ساده اندیش و زود باور نیستیم و آنطور که برخی‌ها می‌خواهند آن را القاء کنند به ایرانی‌ها هم وابسته نیستیم. ما واقعاً یک موضع مستقل و جدی داریم که مانع از آن نمی‌شود که درباره حفظ توافق هسته‌ای هم قاطعانه برخورد نکنیم. توافقی که یک سپر واقعی در برابر ریسک اشاعه هسته‌ای محسوب می‌شود. در واقع همین سپر، برای همه نیز هست: کشورهای منطقه، اسرائیل، عربستان سعودی و هچنین دولت‌های غربی.

لوپوئن: انتصاب‌های اخیر یعنی جان بولتون به پست استراتژیک مشاور امنیت ملی و مایک پومپئو به عنوان وزیر خارجه، به معنای محکوم کردن توافق هسته‌ای نیست؟
دلفین او: این انتصاب‌ها علامت‌های نگران کننده‌ای هستند چرا که این نومحافظه کاران قبلاً نیز مواضعی بسیار شدید علیه ایران از خود بروز داده‌اند. این به این معنا است که نه بولتون و نه پومپئو هنوز وارد عمل نشده‌اند. ولی این هم نباید مانعی برای ادامه کارهای بازدارنده ما نزد کنگره و کاخ سفید و نزد خود رئیس جمهور ترامپ باشد.

لوپوئن: دیپلماسی پارلمانی یعنی چه و خود شما چه نقشی در این موضوع ایفا می‌کنید؟
دلیفن او: این مفهوم مقداری ناشناخته است، ولی اساساً از آن، این برداشت می‌شود که سیاست خارجی، زمینه‌ای مختص رئیس جمهور می‌باشد ولی این به آن معنا هم نیست که نماینده‌های پارلمان نمی‌توانند وارد عمل شوند. نباید خود را از همه راه‌هایی که می‌توانند در خدمت دیپلماسی باشند محروم کرد یا از تلاش برای تاثیر گذاری بر مخاطبین مان و بحث‌ها دست برداشت. ابتکار این نامه نمونه‌ای موفق است و من امیدوارم که بتوانیم به نمایندها نشان دهیم که بسیج شوند و تا آنجا که بتوانیم آشکارا در خدمت دولت‌هایمان باشیم. متوجه باشد که این برای اولین بار است که سه پارلمان اروپایی با هم و در قالب این نامه سرگشاده اینطور عمل می‌کنند.