به گزارش  مشرق تماشاگر نوشت، اگرچه جریمه دو‌ستاره بخت‌برگشته پرسپولیس در زمره سنگین‌ترین مجازات‌ها‌ی تاریخ فوتبال ایران دسته‌بندی می‌شود، اما نباید فراموش کنیم شیث و نصرتی اولین و آخرین نفراتی نبودند که جلوی دوربین‌ها‌ی تلویزیونی گاف دادند و خودشان را به دردسر انداختند.

پیش از این بسیاری دیگر از اهالی فوتبال کشورمان نیز بدون توجه به قرار داشتن‌شان در تیررس وسایل ارتباط جمعی، سوتی‌ها‌یی داده بودند که بعضا برای خودشان و یا همکاران‌شان بسیار گران تمام شده بود. به این بهانه، بد نیست تاریخچه سوتی‌ها‌ی دوربینی آدم‌ها‌ی فوتبال ایران را به شکلی گذرا مرور کنیم؛ باشد که مایه عبرت سایرین قرار بگیرد!

 

علیرضا نیکبخت واحدی جزو آن دسته از بازیکنان فوتبال ایران بود که عادت دارند فقط پول و ژست حرفه‌ای بگیرند، اما در عمل کاملا آماتور باشند. این ستاره سوخته فوتبالفارسی که حالا در لیگ یک توپ می‌زند، در دوران حضورش در سطح اول ورزش کشورمان حاشیه‌های فراوانی داشت که از آن جمله می‌توانیم به واکنش عجیبش پس از تعویض در داربی لیگ هفتم اشاره کنیم.

آن روزها افشین قطبی سرمربی پرسپولیس بود و سرخپوشان مدعی کسب مقام قهرمانی به حساب می‌آمدند، با این وجود مشکل اساسی امپراتور، یعنی ناتوانی در بردن بازی‌ها‌ی بزرگ، گریبان این تیم را گرفته بود؛ به طوری که آن‌ها در هیچ‌کدام از دو‌مسابقه رفت و برگشت نتوانستند مقابل استقلال بحران‌زده‌ای که در انتهای فصل، سیزدهم شد به پیروزی دست یابند.

در جریان بازی برگشت این دو‌تیم، در اواسط نیمه دوم وقتی تابلوی تعویض بالا رفت و قرار شد نیکبخت از زمین خارج شود، این بازیکن پس از عبور از خط طولی و خوش و بش با قطبی، درست جلوی دوربین دوشی فعال در کنار نیمکت پرسپولیس، دشنام رکیکی نثار قطبی کرد که به وضوح و بدون نیاز به لب‌خوانی هم می‌شد متوجهش شد! بالاخره این هم نوعی اعتراض به تعویض شدن است لابد...!

 

غالبا در فضای فوتبال ایران از صمد مرفاوی به‌عنوان یک‌مربی بااخلاق یاد می‌شود، اما استرس و فشار کار گاهی باعث می‌شود حتی کسی مثل او هم از کوره در برود و الفاظ ناشایستی به زبان بیاورد.

صمد‌آقا در طول لیگ‌ها‌ی ششم و نهم حرفه‌ای هدایت استقلال را برعهده داشت و در همین برهه یکی، دو بار چیزهایی گفت که حسابی برایش حاشیه درست کرد. مرفاوی یک تکیه‌کلام ناجور خاص دارد که البته قابل‌مقایسه با الفاظ رد‌وبدل‌شده در فوتبال ایران نیست، اما خب زیاد هم قشنگ به نظر نمی‌رسد.

صمدآقا یک‌بار در اواخر لیگ نهم حرفه‌ای و در دوران مدیریت واعظ آشتیانی در استقلال، از این لفظ برای خطاب کردن یکی از تماشاگران معترض تیمش استفاده کرد که فیلم 28‌ثانیه‌ای مربوط به این اتفاق در همان ایام بارها از تلویزیون کشورمان پخش شد.

مرفاوی در صحنه این درگیری حتی کتش را هم درآورد و به سمت هوادارمزبور حمله‌ور شد که خوشبختانه اطرافیانش به‌موقع مهارش کردند! ظاهرا سرمربی اسبق استقلال یک‌بار هم از چنین لفظی در ملامت فرهاد مجیدی استفاده کرده، آن‌هم زمانی که کاپیتان استقلال در زمین بازی یک فرصت خوب را خودخواهانه از دست داده بود!

 

خیلی از آدم‌های فوتبال ایران با این توجیه که گاهی نمی‌توانند جلوی خودشان را بگیرند و حرف‌هایی می‌زنند که نباید بزنند، حاضر نمی‌شوند در مقابل دوربین برنامه‌های زنده قرار بگیرند که از آن جمله می‌توانیم به علی پروین اشاره کنیم.

با این وجود بعضی‌ها که شرایط مشابهی دارند، اما از اعتماد به نفس بالاتری سود می‌برند(!) حاضر می‌شوند چنین ریسکی را انجام بدهند که نتیجه‌اش می‌شود چیزی شبیه به شاهکار اکبر میثاقیان در برنامه نود!

این مربی سنتی فوتبال ایران 2، 3فصل قبل وقتی روبه‌روی عادل فردوسی‌پور قرار گرفت و گرم صحبت شد، ناگهان از کلمه‌ای عجیب استفاده کرد که فرسنگ‌ها دورتر از استانداردهای برنامه‌های تلویزیونی و حتی ادبیات کوچه‌بازاری بود. با این وجود و به‌رغم پخش بلوتوث این اتفاق در تیراژ بسیار وسیع، اکبر اوتی هرگز اتهام استفاده از این عبارت سخیف را نپذیرفت و مدعی شد به خاطر تند حرف زدنش، بینندگان این کلمه را اشتباها شنیده‌ا‌ند!

هفته گذشته اما، یک‌خبر تلخ شنیدیم که برای دقایقی غصه‌دارمان کرد و ما را به فکر فرو برد. وقتی دو‌تیم پرسپولیس و ملوان به فینال جام‌حذفی باشگاه‌های کشور در سال گذشته راه پیدا کردند، یک اکیپ از طرف برنامه نود برای تهیه گزارشی پیرامون شور و حال مردم انزلی در آستانه بازی برگشت راهی شمال کشور شدند.

در بخشی از این گزارش، خبرنگار نود از بلیت‌فروش ورزشگاه تختی انزلی در مورد آغاز زودتر از موعد بلیت‌فروشی سوال کرد که پیرمرد با لهجه غلیظ گیلکی پاسخ او را داد و از وی خواست که زیاد مته به خشخاش نگذارد.

نکته عجیب اما این بود که لابه‌لای سخنان مرد بلیت‌فروش، به شکلی اتفاقی چند‌کلمه نامناسب و عجیب از دهان وی خارج می‌شود که این موضوع حتی از چشم عادل هم پنهان می‌ماند و وی این گزارش را روی آنتن می‌فرستد.

بعد از پخش، عده‌ای از شمالی‌ها‌ که با لهجه پیرمرد آشنایی داشتند، متوجه منظور او می‌شوند و ناباورانه فایل تصویری مربوط به این اتفاق را برای هم بلوتوث می‌کنند. در نهایت هم پخش وسیع و گسترده این تصاویر باعث می‌شود توجه مسئولان مربوطه به این ماجرا جلب شود و آن‌ها عذر پیرمرد را بخواهند. ای کاش می‌شد برای این آقای انزلی‌چی هم یک کمیته استیناف تشکیل داد و مرد پرنفوذی مثل رویانیان را دنبال کارش فرستاد. ای کاش!

 

در جریان بازی چند‌هفته قبل استقلال و مس سرچشمه، اتفاق عجیبی رخ داد که به اخراج آندرا‌نیک تیموریان انجامید. در اواخر این دیدار،‌ ها‌فبک دفاعی ملی‌پوش استقلالی‌ها‌ بر سر نحوه پوشش دادن یک‌توپ با مدافع هم‌تیمی‌اش اختلاف نظر پیدا می‌کند و البته عبارت بسیار زشتی به زبان می‌آورد که خیلی زود از طرف داور با کارت قرمز مواجه می‌شود.

جالب این‌جاست که درگیری لفظی او با حنیف عمران‌زاده چنان شنیع بوده که علی سامره به‌عنوان بازیکن تیم رقیب مداخله می‌کند و به این مشاجره پایان می‌دهد. تیموریان که خودش می‌دانسته چه گفته، هیچ اعتراضی به اخراجش نمی‌کند و از زمین بیرون می‌رود تا داستان عجیب و کش‌دار محرومیت یک‌جلسه‌ای او به وجود بیاید.

با این وجود داستان زمانی جذاب‌تر می‌شود که بدانیم آقای آندو، درست چند‌ساعت بعد از این دُرّافشانی تاریخی و پرهزینه خودشان، در برنامه «پارک ملت» دعوت داشته‌اند تا به عنوان کارشناس در مورد اخلاق در ورزش(!) سخنرانی کنند.

تیموریان البته چنان اعتماد به نفسی داشته که به رغم رخ دادن آن حادثه عجیب در مقابل دیدگان میلیون‌ها بیننده تلویزیونی، این دعوت را به هم نزده و همان شب راهی جام‌جم شده است تا بقیه ورزشکاران را موعظه اخلاقی کند!

 

بی‌تردید اما ستاره بی‌بدیل گاف‌های جلوی دوربینی در فوتبال ایران امیر قلعه‌نویی است. پرافتخارترین مربی تاریخ لیگ برتر ایران، تا‌کنون چند‌بار دچار اشتباهات لفظی عجیبی شده که برایش دردسر درست کرده است.

از جمله مشهورترین سوتی‌های امیر می‌توان به چیزهایی که او در لیگ هشتم در رختکن استقلال به زبان آورد و در سی‌دی «آبی استقلالی» سانسور شد، اشاره کرد. او همچنین فصل گذشته در یک بازی در کنار خط طولی زمین با جواد کاظمیان درگیری لفظی پیدا کرد و از واژه‌ای برای خطاب کردن او سود برد که کلی جنجال به راه انداخت. قلعه‌نویی بعدها از عادل فردوسی‌پور به خاطر پخش صحنه‌های مربوط به این درگیری به‌شدت گله کرد.

 

در ایامی ‌که استیل‌آذین در لیگ برتر حضور داشت، مالک این باشگاه دست به هر کاری می‌زد تا تیمش بیشتر دیده شود. حسین هدایتی آن روزها مبلغی حدود 5میلیون تومان در ازای هر مسابقه به شبکه تهران پرداخت می‌کرد تا مسابقات استیل‌آذین از این کانال روی آنتن برود، غافل از این‌که همین رویه در‌نهایت به زیان این تیم تمام شد و یک‌جنجال بزرگ برای استیل‌آذینی‌ها به وجود آورد.

ماجرا از این قرار است که در جریان یکی از مسابقات فصل گذشته استیل‌آذین، حسن اشجاری خطاب به یکی از بوقچی‌های این تیم از لفظی رکیک استفاده می‌کند که این عبارت، با توجه به نزدیکی او به میکروفون‌های کنار زمین، به وضوح روی آنتن زنده پخش می‌شود! با توجه به این‌که از بخت بد اشجاری گزارشگر هم در آن لحظات سکوت کرده بود، همه بیننده‌ها متوجه این عبارت می‌شوند و جای حاشا برای باشگاه باقی نمی‌ماند.

مسئولان استیل‌آذین بعدها اشجاری را بابت این تخلف جریمه کردند، اما در اولین گام، علی پروین از هدایتی خواست به روند پخش مستقیم بازی‌های استیل‌آذین پایان بدهد تا دیگر چنین حوادثی اتفاق نیفتد!

 

مدت‌هاست که فوتبال باشگاهی انگلستان با بی‌مهری تلویزیون کشورمان رو‌به‌رو شده است. طی هفته‌های گذشته هیچ‌کدام از مسابقات لیگ جزیره به صورت زنده روی آنتن نرفت و حتی بازی‌های جذابی مثل آرسنال-من‌سیتی و چلسی-لیورپول در چارچوب جام اتحادیه این کشور پخش نشدند.

جالب‌تر این‌که حتی نتایج مسابقات لیگ این کشور هم در بخش‌های خبر ورزشی صدا و سیما پخش نمی‌شود که در نوع خودش شگفت‌انگیز است.  هفته گذشته اما یک آیتم جالب از مصاحبه با علی پروین در برنامه نود در نود پخش شد که مدیر راهبری(!) پرسپولیسی‌ها در آن حرف‌های جالبی به زبان آورده بود.

پروین در این گفت‌وگو به‌شدت از پیمان یوسفی تمجید کرد و مدعی شد اگر نود در نود به او فرصت کافی بدهد، حاضر است برای اولین بار حضور در یک برنامه زنده تلویزیونی را تجربه کند. به نظر می‌رسد تمجید بی‌سابقه پروین از یوسفی، در راستای داستان اختلافاتش با عادل فردوسی‌پور قابل‌تفسیر باشد! بازتاب وسیع رفتار شیث رضایی و محمد نصرتی در بازی با داماش هم همچنان در سطح رسانه‌های کشورمان ادامه دارد؛ به طوری که اخیرا حتی دکتر حسن عباسی هم در سلسله سخنرانی‌های خودش به این موضوع اشاره کرده و این اتفاق را محصول ضعف مدیران ورزش کشورمان دانسته است.

البته عباسی کسی است که همیشه مورد توجه صدا و سیما بوده و برنامه سخنرانی‌هایش اغلب در بهترین ساعات ممکن پخش شده‌اند. این روزها اما، عادت خوب پخش برخی از بازی‌های تیم‌های شهرستانی لیگ برتر در شبکه‌های «شما» و «جام‌جم» باعث خوشحالی بیننده‌های تلویزیونی کشورمان شده که در نوع خودش قابل‌ستایش است، هرچند در دو، سه هفته گذشته ساعت برخی از بازی‌ها به خاطر فراهم شدن امکان پخش‌شان در شبکه جام‌جم تغییر کرد که جا دارد از حجم این بی‌برنامگی‌ها کاسته شود.

 

هفته گذشته یکی از روزنامه‌های ورزشی کشورمان در اتفاقی کم‌نظیر و عجیب، مرتکب یک غلط املایی باورنکردنی روی جلد خودش شد و کلمه «مرهم» را به شکل «مرحم» به چاپ رساند. این‌که گاهی کار از دست نویسنده یا بخش تصحیح در برود و کلمه‌ای غلط چاپ شود، چندان عجیب و بی‌سابقه نیست، اما ارتکاب به چنین اشتباهی در فضای مهم روی جلد غیرقابل هضم به نظر می‌رسد.

از یک‌روزنامه ورزشی دیگر هم بشنوید که در مطلبی، عملکرد خودش را به بوته نقد کشیده و تیتر زده بود: «انتقاد «...‌» ورزشی از «...‌» ورزشی»! در این مطلب نویسنده کوشیده بود تا رویه روزنامه متبوعش را در نپرداختن به موفقیت‌های والیبال مورد‌اعتراض قرار بدهد. این در حالی است که خبرنگار مزبور –اگر واقعا نقدی به روزنامه خودشان داشته- می‌توانسته به جای گرفتن فضای صفحات نشریه، این انتقاد را به طور خصوصی به دبیر تحریریه، سردبیر یا مدیر مسئول انتقال بدهد.

اصولا پروسه نقد از طریق مطبوعات یا سایر رسانه‌ها، مخصوص زمانی است که شما قصد رساندن صدای خودتان یا قشری از مردم را به مسئولانی داشته باشید که آن‌ها را نمی‌بینید. با این تعریف می‌توانید کم‌و‌کاستی‌های موجود در کار وزرا، روسا، مدیران، مربیان یا بازیکنان را در رسانه‌ها مطرح کنید، نه آن‌که نصف صفحه را به انتقاد از خودتان اختصاص بدهید. این‌طور نیست؟

اما از روزنامه‌های هوادار پرسپولیس و استقلال هم بشنوید که گاهی با چشم‌پوشی از حقیقت، لج مخاطبان بی‌طرف را درمی‌آورند. در شرایطی که جنجال ‌10روز پیش مجتبی جباری بعد از بازی استقلال با مهرکرج، تمام محافل رسانه‌ای ایران را تکان داده بود، روزنامه آبی‌ها ترجیح داد حتی نیم‌خط هم در این مورد مطلب ننویسد و اصل خبر را هم منتشر نکند! از سوی دیگر نشریه قدیمی هواداران پرسپولیس هم بعد از باخت خانگی این تیم به تراکتورسازی تبریز، قبل از داربی دیروز تیتر زد: «این هم برای دلخوشی شش‌تایی‌ها» تا نشان بدهد در کل‌کل و کری‌خوانی، به هیچ‌وجه کم نمی‌آورد!