به گزارش مشرق، محمد ناصری فرد متخصص نقوش صخره‌ای در ایران و نویسنده کتاب سنگ نگاره‌های ایران که این سنگ نگاره را در تیمره کشف کرده است در این باره به ما می‌گوید: «در بررسی‌هایی که در تیمره داشتیم، به صورت اتفاقی به این سنگ نگاره که در قله یک کوه و در ارتفاع بالا ترسیم شده بود برخورد کردم. با توجه به تفاوت بارز این نقش با دیگر نقش‌ها عکسی از آن تهیه کردم تا بر روی ان تحقیقات بیشتری انجام دهم.»
 

ناصری فرد می‌افزاید: «تصادفأ این نقش را به یکی از دوستانم که متخصص در شیمی آلی است نشان دادم و قرار شد او نیز بر روی این طرح کار کند، اگر چه وی در وحله اول معتقد بود که نتیجه خاصی حاصل نخواهد شد اما بعد از چند روز با من تماس گرفت و از نتیجه شگفت آور کار خبر داد. بر این اساس او گفت در تحقیقات خود متوجه شده که این سنگ نگاره فرمول مجموعه‌ای از پیوندهای شیمیایی خطی و حلقوی است که تناسب جالبی از ترکیب‌های کربن و هیدروژن دارد، که بر اساس آن چنین فرمولی به دست می‌آید: CnH۲n که در حقیقت فرمول پلی سیلیکون‌های نیمه هادی است.»
 
این پژوهشگر نقوش صخره‌ای در ادامه با تاکید بر محل ترسیم این سنگ نگاره که در ارتفاع بلند یک قله کوه است تاکید می‌کند: «معمولأ در منطقه تیمره که تعداد بسیار زیادی سنگ نگاره وجود دارد نقش و نگارهای مربوط به حیوانات و شکار و مانند این در ارتفاعات پایین دیده می‌شود این نقش اما در بلند‌ترین ارتفاع ممکن ترسیم شده بود، همچنین این نکته را نیز باید اضافه کرد که با به هم چسپاندن خطوط این پیوند‌ها نقشی از یک انسان به دست می‌آید که شبیه تصاویر موجودات فضایی است با کلاهخودی بر سر و آنتنی که بر روی آن نصب شده است.»
 
ناصری فرد تصریح می‌کند: «البته همه این نظریه‌ها در حد گمانه زنی است و نشانه و شواهدی دال بر اینکه این نظریات را به صورت قاطع تایید کند در دست نیست، اما حتی با این وجود نیز شباهت بی‌نظیر و مثال زدنی این طرح با فرمول شیمیایی ذکر شده شگفت آور و عجیب است.»
 
قابل ذکر است که پلی سیکلیون‌ها در ساخت ادوات نیمه هادی مانند ادوات مخابراتی، تزانزیستور‌ها وIC‌ها کابرد داد، ناصری فرد قدمت این سنگ نگاره را به هزارهٔ دوم قبل از میلاد مربوط می‌داند.