به گزارش مشرق، بیست و سومین دوره بازی‌های المپیک زمستانی 2018 در کره جنوبی در حالی به پایان رسید که کاروان کشورمان با چهار ورزشکار به نام‌های محمد کیادربندسری، سید ستار صید، فروغ عباسی و سمانه بیرامی باهر در آن شرکت کرد.
* رکوردهای بهتر، رتبه‌های بدتر
برخی از نمایندگان کشورمان در دوره قبلی هم حضور داشتند. محمد کیادربندسری با وجود آنکه رکوردش در مارپیچ کوچک و همچنین بزرگ را نسبت به 2014 سوچی بهتر کرد، اما در رده‌بندی هر دو رشته سقوط کرد.
فروغ عباسی نیز در مارپیچ کوچک بیش از 30 ثانیه رکورد خود را ارتقا داد، اما یک رتبه سقوط کرد.
* سرعت کم پیشرفت اسکی ایران
با نگاه و بررسی شرایط رکوردها و رتبه‌های نمایندگان کشورمان و مقایسه آن با ورزشکاران سایر کشورها می‌توان به این نتیجه ابتدایی رسید که سرعت پیشرفت اسکی در ایران کمتر از سایر کشورها است. آنچه به وضوح دیده می‌شود، این است که ورزشکاران سایر کشورها از امکانات بیشتری برخوردار می‌شوند و تلاش بیشتری برای موفقیت به خرج می‌دهند تا رتبه‌های بهتری بگیرند.
* عادت همیشگی در اسکی تکرار می‌شود؟
یکی از مسائلی که پس از هر دوره حضور کاروان ایران در المپیک زمستانی مطرح می‌شود، موضوع اهمیت دادن به دوره بعدی است. این نکته در سال‌های اخیر همواره از سوی مسئولان وقت فدراسیون مطرح شده، اما در عمل هرگز اجرایی نشده است. حالا ورزش ایران باز هم در چنین وضعیتی قرار گرفته، اما باید ببینیم مسئولان فدراسیون تا چه اندازه‌ای می‌توانند مانع از تکرار اتفاقات پس از دوره قبلی شوند.
ایران از استعدادهای زیادی در همه زمینه‌ها بهره می‌برد، اما بیشتر اوقات مدیریت خوبی صورت نگرفته و شاهد هدر رفتن این استعدادها بوده‌ایم. این آزمون حالا پیش‌روی فدراسیون اسکی قرار گرفته باید تا المپیک زمستانی 2022 پکن منتظر بمانیم تا ببینیم عادت همیشگی در این رشته تکرار خواهد شد یا نه.
* نیاز به جوانگرایی برای 2022
کاروان ایران در حالی به المپیک زمستانی اعزام شد که کیادربندسری 28 ساله، فروغ عباسی 25 ساله، ستار صید 31 ساله و بیرامی باهر 26 ساله هستند. سه نفر از این چهار ورزشکار در دوره قبل هم حضور داشتند. با توجه به نتایج کسب شده، سن برخی از این ورزشکاران و ...، به نظر می‌رسد باید فرصت برای المپیک زمستانی 2018 در اختیار نسل جدیدی قرار بگیرد تا بتوانند با یک تلاش چهار ساله خود را آماده کنند. کم نبودند ورزشکارانی که در این دوره با سن و سال کم به مدال رسیدند، بنابراین اعتماد به نسل جدید می‌تواند گره‌گشا باشد.
* پول، پول و پول
برخی کارشناسان نداشتن بودجه کافی را یکی از معضلات اسکی در سال‌های اخیر عنوان کرده‌اند. بدون شک این یک مسئله بزرگ و تاثیر گذار است، چرا که اولین مزیت داشتن پول برگزاری اردوهای خارج از کشور به مدت چند روز و چند مرحله است. درست است که فدراسیون اسکی در حد و اندازه‌اش برای برگزاری اردوها تلاش کرد، اما به نظر این مسئله کافی نیست و باید حداقل تجدیدنظری در ارکان بالاتر ورزش صورت بگیرد.
باید به این نکته اشاره کرد که اگر پول و بودجه کافی وجود داشت، ورزشکاران ایرانی در روزهایی که برفی در پیست‌ها نبود و برخی حتی در خیابان تمرین می‌کردند، می‌توانستند روی برف در سایر کشورها به تمرینات خود بپردازند و شرایط بهتری را تجربه کنند.
* نیاز به زیرساخت
فدراسیون اسکی هیچ پیستی برای خود ندارد. این مسئله باعث می‌شود گاهی اوقات آنچنان که باید و شاید، تمرینات برگزار نشوند. برای مثال اگر پیست دیزین، شمشک، دربندسر یا ... در اختیار فدراسیون قرار داشت، ملی‌پوشان بدون دغدغه تمرین می‌کردند، اما با وجود همکاری نسبی پیست‌ها شاهد برخی ناهماهنگی‌ها در این بخش بودیم.
نکته مهم این است که فدراسیون تا پیش از سال 82، 83 پیست داشت، اما حالا از این نقیصه رنج می‌برد.
* مدیران فدراسیون و لزوم برنامه‌ریزی مدون برای دوره آینده
حسین ساوه شمشکی ملی‌پوش اسکی ایران عنوان کرد که فدراسیون اسکی برنامه‌ریزی مدونی برای المپیک زمستانی نداشت. به قول معروف، این دوره که گذشت و باید به فکر آینده باشیم. همین مسئله لزوم توجه بیشتر به ورزش اسکی در طول 4 سال آینده و انجام یک برنامه‌ریزی مدون و حساب شده را می‌طلبد.
به هر حال زمان نشان می‌دهد که مدیران اسکی چقدر برای موفقیت این رشته تلاش می‌کنند و چقدر از این تلاش‌ها منجر به کسب نتیجه مطلوب در المپیک زمستانی 2022 پکن می‌شود.
