عظمت این سیاهچاله ها در مقایسه با کهکشانهایی که به آنها تعلق دارند بسیار زیاد است از این رو اخترشناسان به هیچ وجه انتظار مواجه شدن با چنین پدیده ای را نداشتند.
رکورددار سابق سیاهچاله ها به بزرگی 6 میلیارد خورشید بوده است. محققان بر این باورند که این سیاهچاله ها شاید بقایای اخترواره هایی باشند که جهان اولیه را از خود انباشته بودند، این سیاهچاله ها از نظر جرمی شبیه به اخترواره های جوان هستند و تا کنون توانسته بودند خود را به خوبی پنهان سازند.
برای رصد این دو غول کیهانی، اخترشناسان علاوه بر تلسکوپهای زمینی از تلسکوپ هابل و ابررایانه های تگزاس نیز برای رصد ستاره های نزدیک به سیاهچاله ها و محاسبه سرعتهای ستاره ای برای کشف این مناطق وسیع و نامرئی بهره بردند. سیاهچاله ها به اندازه ای متراکم هستند که هیچ چیز، حتی نور نیز نمی تواند از آن بگریزد.
بعضی از آنها به واسطه فروپاشی ستاره های عظیم به وجود می آیند با این همه هنوز منشاء این دو سیاهچاله عظیم مشخص نشده است و بزرگی بیش از اندازه آنها به این معنی است که از زمان شکل گیری شان تا کنون رشد بسیار زیادی داشته اند. به اعتقاد دانشمندان این کشف می تواند نمایانگر شیوه های متفاوتی باشد که منجر به رشد سیاهچاله ها می شوند.
وزن یکی از سیاهچاله های کشف شده 9.7 میلیارد بیشتر از خورشید است در حالی که وزن دیگری که از زمین فاصله بیشتری دارد بالاتر از سیاهچاله اولی است. دانشمندان بر این باورند که در جهان سیاهچاله های بزرگتری نیز وجود دارند اما سوال اینجاست که یک سیاهچاله تا چه اندازه می تواند بزرگ باشد؟
برای یافتن پاسخ این سئوال اخترشناسان در حال مطالعه بر روی بزرگترین سیاهچاله هایی هستند که تا کنون کشف شده اند و انتظار دارند تا دو سال آینده سیاهچاله های بزرگتری را نیز رصد کنند.
