به گزارش گروه خواندی های مشرق، متن این تحلیل بدین شرح است: «به وضع کنونی دنیا دقت کنید. آمریکا قدرت اول نظامی و اقتصادی جهان است. بر اکثر کشورهای جهان تسلط دارد. من میخوام از این کشورها، کشورهای عربی رو مدنظر داشته باشیم.

میبینید چقدر حقیرانه، اکثر کشورهای عربی مثل عربستان سعودی، امارات، کویت و ... تحت تسلط آمریکا هستند. میبینید چطور تمام ذخایر و ثروت خود را در اختیار آمریکا گذاشته اند. با اینکه میبینند و میدونند که آمریکا ناحق است و از قدرت و امکاناتش در جهت هدفهای شوم استفاده میکند، ولی باز هم دست از طرفداری از آمریکا بر نمی دارند.

این به این دلیل هست که اونا آمریکا رو به عنوان سرپرست و ولی خود انتخاب کردند. نخواستند که خداوند مهربان سرپرستشان باشد. از قدرت نظامی و اقتصادی آمریکا ترسیدند و این کشور شوم را بر خدا ترجیح دادند.

این کشورهای عربی، عذابی را که شاید از طرف آمریکا بهشون میرسید رو همانند عذاب خدا تصور کردند و ترسیدند. و این ترس باعث شد که بر خدا توکل نکنند. باعث شد که به خدا اعتماد نکنند. و این دوری از خدا اونا رو در چنگال آمریکا و شیطان گرفتار کرد.

خداوند هزار و چهارصد سال پیش حال این افراد رو در قرآن ذکر کرده. آیه های ۱۰ و ۱۱ شرح حال این کشورهایی است که خود را در اختیار آمریکا قرار دادند و آیه های ۴۱ و ۴۲ شرح حال خود آمریکاست که در این دو آیه خداوند قدرت ظالمان را مانند خانه عنکبوت سست و ضعیف توصیف کرده است.

شما رو به خوندن تفسیر این چهار آیه از سوره عنکبوت دعوت میکنم: (برگرفته از برگزیده تفسیر نمونه)

 (آيه 10)- در پيروزيها شريكند اما در مشكلات نه! از آنجا كه در آيات گذشته بحثهاى صريحى از «مؤمنان صالح» و «مشركان» آمده بود در اين آيه به گفتگو پيرامون گروه سوم يعنى «منافقان» مى‏پردازد، مى‏گويد: «و از مردم كسانى هستند كه مى‏گويند: به خدا ايمان آورده‏ايم! اما هنگامى كه در راه خدا شكنجه و آزار مى‏بينند، آزار مردم را همچون عذاب الهى مى‏شمارند» و از آن سخت وحشت مى‏كنند (وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ فَإِذا أُوذِيَ فِي اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ كَعَذابِ اللَّهِ).
 «ولى هنگامى كه پيروزى از سوى پروردگارت (براى شما) بيايد، مى‏گويند:
ما هم با شما بوديم» و در اين پيروزى شريكيم (وَ لَئِنْ جاءَ نَصْرٌ مِنْ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ إِنَّا كُنَّا مَعَكُمْ).
آيا اينها گمان مى‏كنند خدا از اعماق قلبشان با خبر نيست؟
 «آيا خداوند به آنچه در سينه‏هاى جهانيان است آگاهتر نيست»؟ (أَ وَ لَيْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِما فِي صُدُورِ الْعالَمِينَ).
 
(آيه 11)- در اين آيه باز براى تأكيد بيشتر مى‏افزايد: «بطور قطع خداوند مؤمنان را مى‏شناسد، و نيز بطور يقين خداوند منافقان را نيز مى‏شناسد» (وَ لَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ لَيَعْلَمَنَّ الْمُنافِقِينَ).
اگر ساده لوحانى فكر مى‏كنند مى‏توانند با اخفاى حقايق از قلمرو علم خدا دور بمانند سخت در اشتباهند.
 «منافقين» معنى وسيعى دارد و افراد ضعيف الايمانى را كه با مختصر فشارى تغيير عقيده مى‏دهند نيز شامل مى‏شود.
(آيه 41)- تكيه‏گاههاى سست همچون لانه عنكبوت! در آيات گذشته سر نوشت دردناك و غم‏انگيز مشركان مفسد و مستكبران لجوج و ظالمان بيدادگر و خود خواه بيان شد، به همين تناسب در اينجا مثال جالب و گويايى براى كسانى كه غير خدا را معبود و ولى خود قرار مى‏دهند بيان كرده، مى‏فرمايد: «مثل كسانى كه غير از خدا را اولياى خود بر گزيدند، مثل عنكبوت است كه خانه‏اى براى خود انتخاب كرده، در حالى كه سست‏ترين خانه‏ها، خانه عنكبوت است، اگر مى‏دانستند»! (مَثَلُ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْلِياءَ كَمَثَلِ الْعَنْكَبُوتِ اتَّخَذَتْ بَيْتاً وَ إِنَّ أَوْهَنَ الْبُيُوتِ لَبَيْتُ الْعَنْكَبُوتِ لَوْ كانُوا يَعْلَمُونَ).
ولى آنها كه بر ايمان و توكل بر خدا تكيه مى‏كنند تكيه بر سدّ پولادين دارند.

ذكر اين نكته نيز در اينجا ضرورى است: خانه عنكبوت و تارهاى او با اين كه ضرب المثل در سستى مى‏باشد خود از عجايب آفرينش است كه دقت در آن انسان را به عظمت آفريدگار آشناتر مى‏كند.
اگر به خانه‏هاى سالم عنكبوت دقت كنيم منظره جالبى همچون يك خورشيد با شعاعهايش بر روى پايه‏هاى خصوصى از تارها مشاهده مى‏كنيم البته اين خانه براى عنكبوت خانه مناسب و ايده‏آلى است ولى در مجموع سست‏تر از آن تصور نمى‏شود، و اين چنين است معبودهايى كه غير از خدا مى‏پرستند.

(آيه 42)- در اين آيه هشدار تهديدآميزى به اين مشركان غافل و بى‏خبر مى‏دهد، مى‏گويد: «خداوند آنچه را آنها غير از او مى‏خوانند مى‏داند» (إِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ ما يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ مِنْ شَيْ‏ءٍ).
شرك آشكار آنها، و شرك مخفى و پنهانشان، هيچ يك بر خدا پوشيده نيست.
«و اوست قادر شكست‏ناپذير و حكيم على الاطلاق» (وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ).
اگر مهلت به آنها مى‏دهد، نه به خاطر آن است كه نمى‏داند يا قدرتش محدود است، بلكه حكمت او ايجاب مى‏كند كه فرصت كافى دهد تا بر همه اتمام حجت شود، و آنها كه شايسته هدايتند، هدايت گردند.»