به گزارش مشرق به نقل از فارس، آیت‌الله عبد‌الله جوادی آملی در پاسخ به شبهاتی که برای برپایی عزاداری امام حسین(ع) و گریستن بر حضرتش بیان می‌کنند، دلایلی اقامه کرده است که در پی می‌آید:

در جریان سیدالشهدا، در حقیقت انسان برای مظلومیّت عدل و عقل اشک می‌ریزد. عدل اگر بخواهد به صورتی در بیاید به زیباترین صورت ترسیم می‌شود، عقل اگر بخواهد به صورتی ظاهر شود به صورت فرشته ظهور می‌کند. آنچه را که در بهشت ترسیم کرده‌اند همین نماد عدل و عقل است همین صورت عدل و عقل است.
اینجا درخت عقل میوهٴ عدل می‌دهد درخت عدل میوهٴ عقل می‌دهد. از وجود مبارک امام رضا(سلام الله علیه) سؤال کردند روایاتی که مربوط به آن شجرهٴ منهیّه است که وجود مبارک آدم از آن درخت نهی‌شد که از آن درخت نخورد، آن چه درختی بود بعضیها می‌گویند گندم بود بعضی‌ها می‌گویند انگور بود بعضی‌ها می‌گویند خُرما بود؟ فرمود: همه اینها دُرست است، عرض کردند چطور؟
فرمود درخت بهشت مثل درخت دنیا نیست که درخت بهشت اگر درخت انگور است خرما ندهد سیب و گلابی ندهد، درخت بهشت در اختیار بهشتی است بهشتی هر چه اراده کند درخت عطا می‌کند[بحار الانوار، ج ۲۶، ص ۲۷۳٫].
اینجا درخت عدل میوهٴ عقل می‌دهد درخت عقل میوهٴ عدل می‌دهد؛ اگر کسی عاقل شد عادل هم است اگر کسی عادل بود عاقل هم است. ما برای اینکه چنین درختی را خواستند قطع کنند و بریدند اشک می‌ریزیم و ناله می‌کنیم.

یعنی با گریه همه مشکل ها حل می‌شود؟
حسنهٴ دنیا با عدل حاصل می‌شود، حسنهٴ دنیا با عقل حاصل می‌شود. این کارها به برکت روضه‌خوانی سید شهداست. اشک، بسیار چیز خوبی است اما فایدهٴ اشک ده درصد است، آن نود درصد را فهم، استدلال، سخنرانیهای عالمانه و آیات قرآنی و روایات، ارزیابی و تحلیل نهضت عاشورا و تاریخ اسلامی و صدها مسائل علمی دیگر تشکیل می‌دهد.
اگر شما می‌بینید جامعه‌ای مستقل است به برکت سالار شهیدان، محصول آن فهم عالمانه است. گفتند خواب آدم عالم بهتر از عبادت آدم غیر عالم است، آن را با یک فریب می‌شود از جا به در برد و این را هرگز نمی‌شود تکان داد: «لا تحرّکه العواصف». اینکه گفتند تا می‌توانید در هر روز علم، در هر زمان علم، در هر زمین علم، برای همین جهت است.
از رسول گرامی رسیده است فرمود: هیچ مبارک نیست (برکت ندارد) آن مجلسی که یک ساعت انسان در آنجا بنشیند و چیز یاد نگیرد: ما تمام کارهای‌مان باید «قربة إلى الله» باشد. بهترین راه برای نزدیک ‌شدن معنوی به خدا همان عدل و عقل است.
فرمود اگر کسی یک جا بنشیند و چیزی یاد نگیرد به همان اندازه از خدا دور شده است. خدا یعنی عدل محض، خدا یعنی عقل محض، خدا یعنی علم محض، خدا یعنی حکمت محض. انسان وقتی از عدل و عقل دور شد از علم و حکمت دور شد از آن کمالات دور شد، قهراً سقوط می‌کند هبوط می‌کند.